… koffie! … masseren! … dansen! …de zon! … festivals! (oh, wait.)
Tot zover de saaie opties.
Ik krijg ook energie van… seks! Heb ik nu je aandacht? Lees dan even verder, want ik ga hier een taboe op tafel gooien.
De Najaarsblogchallenge vroeg mij waar ik energie vandaan haal, wat mijn kleine gelukjes zijn, mijn lievelingsplaten, mijn super-adviezen. Laat ik daar nu al eens genoeg over geschreven hebben. Vijf jaar geleden hadden we ook al zo’n uitdaging in blogland: de Boost-your-positivity en wat hebben we daar een hoop toffe contacten aan over gehouden!
Het ontbreekt sommige mensen (mij ook) wel eens aan inspiratie en dan is schrijven in opdracht wel eens leuk. Hoe makkelijk zou het zijn om even linkjes te leggen naar mijn voorbije blogschrijfsels over energiegevers:
In die antistress-lijst stond ook seks vermeld. Ik heb daar toen weinig woorden aan vuil gemaakt, maar het mag gezegd zijn als vijftigplusser: ik geniet (nog steeds) van seks. En nee, je moet niet blozen, ik ga niet uit bed klappen. Verwacht geen uitleg over standjes of plekjes of – spaar me daar van – foto’s en filmpjes!
Maar hé, dit is zo’n huizenhoog taboe, jongens! Wie oh wie kan mij een link bezorgen die niet pornografisch is, van iemand die blogt over vrijen en alles wat daar bij hoort? Dat zou ik nu eens graag lezen zie. Met wie prààt je over zo’n dingen? Wat als het niet meer zo lekker is tussen de lakens? Wat als je er nooit geen tijd meer voor lijkt te hebben? Wat als het pijn doet? Wat als het op één of andere manier gewoon niet meer lukt? Wat als je chronisch ziek bent?
Je bent nog steeds een koppel en je bent daar dankbaar voor. Het is je goed recht om dat te vieren met elkaar en ik wens iedereen uit de grond van mijn hart toe dat dit nog altijd met veel plezier en respect voor elkaar gebeurt. En néé, ik vraag geen uitleg, ik zit daar totaal niet op te wachten.
Toch mag je eerlijk toegeven dat je daar energie van krijgt. Allez ja, ik toch. Het heeft tot na mijn dertigste geduurd eer ik eindelijk eens complimentjes kreeg over mijn lichaam en eer ik op dat vlak ook wat zelfvertrouwen kreeg. Dan moet ik er geen tekeningetje bij maken om duidelijk te stellen dat het vanaf toen seksueel allemaal in stijgende lijn ging, zeker?
Mag ik hier dan en passant een lans breken om seksuele problemen meer bespreekbaar te maken? Een vriendin van mij is onlangs afgestudeerd als Master in de Seksuologie en is nu ook aan de slag bij een praktijk: huisartsen, kinesisten, psychologen én een seksuologe, ik hoop dat ze veel klanten over de vloer krijgt. Want hoe erg is het als je bij problemen op dit vlak niet DURFT te praten met je huisarts? Omdat die zo conservatief is, of je ouders kent, of je er geen klik mee hebt? Vaak is het dan net makkelijker om contact te zoeken met iemand die jou niet kent, om bepaalde problemen te bespreken.
Want als het eventjes niet goed gaat, dan zijn er zéker oplossingen. Ook op lange termijn. Een seksuologe kan met je mee denken, helpen zoeken naar andere manieren om intimiteit te beleven, zodat het weer fun wordt in plaats van een opgave.
Och, ik heb mijn roeping gemist, denk ik. Uren zou ik hierover kunnen schrijven én praten. Jullie delen wat je willen, en privé is privé – ik heb hier eigenlijk ook niks gezegd over mijn eigen ervaringen – maar laten we seks ook niet dood zwijgen. En voor wie single is: erken ook die behoefte, het is geen zonde.
(Foto’s hieronder komen uit mijn collectie van de cursus Straatfotografie die ik volgde in 2016)
tiny blogt 