Tiny en het stilteweekend

“Hoe was het op meditatieweekend?”, vroegen veel mensen mij.

Deze zes dames gingen met me mee. De groep was divers in leeftijd, achtergrond en nood aan stilte. Waarmee ik bedoel dat de één een enorme behoefte had aan stilte en de ander minder, maar allemaal waren ze enthousiast, leergierig en ‘volgzaam’. Als begeleider heb ik natuurlijk wel gepraat, omdat ik ook de meditaties en de yoga heb begeleid, en wat opdrachten gaf tijdens onze stiltewandeling. En ik moet zeggen: toen ze op zaterdagavond gezamenlijk de stilte verbraken, was ik blij dat ik dan zelf minder moest praten. Na een dag stilte had iedereen wel een beetje behoefte aan ventileren, en dat was ze dan ook van harte gegund.

Wat heb ik er zelf uit geleerd?

  • dat ik niet zenuwachtig was maar vol vertrouwen omdat ik goed voorbereid was en omdat ik ook snel aanvoelde dat elk individu daar volledig op haar plaats was en met volle goesting
  • dat het geapprecieerd werd dat niets “moest” en dat iedereen vrij werd gelaten om mee te doen of niet met een bepaalde activiteit
  • dat meditaties begeleiden en yogalesjes geven mij zelf ongelofelijk veel deugd doet en me energie geeft. Herkenbaar en gelijklopend met de massages die ik nu al een tijd geef in bijberoep: het maakt me rustig en ik ben totaal niet uitgeput achteraf.
  • dat ik wel een probleem blijk te hebben met mijn stem. Na een dag begeleiden en uitleg geven was ik hees, voelde mijn keel als schuurpapier en nochtans dronk ik veel water en kruidenthee. Volgende week heb ik een afspraak bij een stemcoach want daar zit volgens mij nog ruimte voor mogelijkheden en ik weet zeker dat ik hier nog veel kan over bijleren. Grappig, want ik werk al jaren met mijn stem. Dat moet wel als je werkt met blinden en slechtzienden, maar daarvoor werkte ik ook op een lokale radio als presentatrice, heb ik in rockgroepjes en koren gezongen en speelde ik in verschillende toneelstukken. Mijn stem is dus wel wat gewoon, maar toch….
  • dat ik toch nog snel bang ben dat het niet goed genoeg is. Eén opmerking deed me twijfelen. Ik vroeg me af of iedereen zich er goed bij voelde. Ik was onzeker over mijn begeleiding, mijn houding, mijn capaciteiten als organisator. Al kreeg ik nadien lovende evaluaties, ergens blijft er toch een stemmetje fluisteren dat het nog veel beter moet, of dat ik maar wat aanmodder.

En ja, ik kijk al uit naar een volgende keer, met een andere groep wellicht, dat wordt ook weer boeiend. Eerst was ik sceptisch over een winterweekend, maar misschien kan ik het toch al opnieuw in februari organiseren. Er is een heerlijke houtkachel en de ruimtes worden allemaal zalig warm, dus dat is al een opgelost probleem. Als er sneeuw ligt: niemand zegt dat ik zelf in de sneeuw moet gaan lopen (ik hààt sneeuw) – of misschien ontdek ik weer iets nieuws bij mezelf. En ga ik van de winter houden.

(Ha ha ha, lacht dat stemmetje nu luid. Tiny toch.)

Tiny vertrekt op stilteweekend

…naar de Ardennen. Morgen. En ze organiseert het gewoon zelf.

Ik vond nog nooit een stilteweekend naar mijn goesting. Ofwel waren de groepen te groot, ofwel zijn het slaapzalen waar je met vier oefent op een unisono snurkconcert, ofwel was het pokkeduur, ofwel was er gewoon quasi niks van organisatie, en moet je gewoon je plan trekken.

Dus nu ik zelf meditatiecoach ben, bijna yin-yoga lerares en ik een perfect huis vond in de Ardennen om iets dergelijks te organiseren, waar er vrijwilligers zijn die eten voor je klaarmaken, dacht ik “Poef, ik regel het gewoon zelf.” Groot was mijn verbazing en nog groter mijn dankbaarheid toen na één keer hierover bloggen mijn vooropgesteld weekend al meteen volzet was.

Want: klein groepje vooropgesteld, elk een eigen kamer – en door Covid-beperkingen hield ik het klein en fijn. Vorige maand bleek dat er iets meer mocht en dat er nog twee extra mee mochten, ook die twee extra waren in no-time geactiveerd en enthousiast.

Dus vertrek ik morgenmiddag, en gaan er zes vrouwen mee. Toevallig allemaal vrouwen ja, maar wel uit verschillende leeftijdscategorieën en dat is een goed begin.

Toevallig ook drie mensen die al te gast waren (of zullen zijn) in de podcast van Lieselotte.

Moeten ze nu een heel weekend zwijgen en pootjes geven? Maar ba neen. Ik geef ze de mogelijkheid om de zaterdag deel te nemen aan een stiltedag: no phone, no chit chat, no books. Waarom geen boeken??? Omdat je anders weer mee gaat in een verhaal van iemand anders, in plaats van in de stilte te duiken in je eigen hoofd. En ja, dat kan misschien eng lijken, maar daarom geef ik structuur: ze weten dat we op bepaalde uren gaan eten, mediteren, wat yoga doen, wandelen in stilte, weer wat eten, koffie of thee drinken, en dat gaat ZO’N deugd doen, ik ben daar nu al zeker van.

We hebben geluk met het weer want na een aantal dagen schijtregen en windvlagen, lijkt het op te klaren en wordt het weekend zelfs zonnig. Héérlijk.

Zeg je nu: ooooh ik wil ook eens mee! Zet dan hieronder een reactie en ik hou je op de hoogte. Volgende keer wordt wellicht pas april, want ik heb geen zin in sneeuwwandelingen (sorry hé).

Maar! Maar! Voor wie een weekend misschien al direct veel is, organiseer ik ook een stiltedag. Of noem het een One Day Retreat.

Een stuk minder ver: Oedelem, op zaterdag 27 november van 10 tot 16u in een prachtig gerestaureerde warme schuur, waar je van mij heel de dag stil màg zijn (maar niets moet), waar ik je begeleid tijdens je eerste meditatiestapjes, en je leert wat zachte yin yoga voor jou kan doen (voor iedereen geschikt), met een lekkere versgemaakte warme lunch en onbeperkt koffie, thee en water. Meer info en inschrijven: klik hier.

Tiny in de gevangenis (3)

Even een update: vorige week was er staking in de gevangenis en kon zo mijn meditatieles niet doorgaan omdat er te weinig personeel aanwezig zou zijn om de gedetineerden te begeleiden, ze moeten dan allemaal in hun cel blijven.

In totaal ben ik er nu al vier keer geweest, ik weet er de weg, kan alleen binnen gaan (met een badge) en na en wandeling door de lange gangen arriveer ik in het lokaal van het educatief centrum. Er is op hetzelfde moment ook gitaarles in een ander lokaal, maar daar hebben we geen last van, we horen ze amper.

Bij de mannen waren er telkens drie afgekomen, maar de laatste keer, afgelopen vrijdag, slechts eentje. Veel zieken, mensen die andere afspraken hebben,… dus was het privé-les voor R, die dat helemaal niet erg vond. We hadden een goed gesprek over positief zijn en hoe een “power pose” je zelfbeeld kan verbeteren. Na mijn blog van vorige week had ik dat ook wel even nodig. Een Tedtalk bracht me op een idee, want hoe krachtig is lichaamstaal! Als je je eigen lichaamstaal aanpast, zelfs al voel je je zenuwachtig of angstig, ga voor twee minuten in een krachtige houding à la Superman of Wonderwoman staan, en je voelt je echt beter. Bekijk die Tedtalk van Amy Cuddy hier.

Elke sessie bereid ik iets anders voor. Deze keer had ik verse bloemen mee, omdat ik een meditatie wou doen met gericht aandacht, met je ogen open, staren, kijken naar een object: een bloem. Voor sommige mensen makkelijker dan met je ogen dicht omdat je je op “iets” kan concentreren.

Zo zoek ik voor elk wat wils. Na de pauze kwamen terug de vrouwen, ik ken ze ondertussen allemaal bij naam, ze zijn super lief en vriendelijk, eigenlijk echt schatjes. Ze blijven me ‘mevrouw’ noemen, zijn heel beleefd en gedienstig, rollen de matjes op na de les, wensen me prettig weekend en zeggen dat ze al verlangen naar de volgende keer.

Ik had niet alleen bloemen mee maar ook een geur. Die druppelde ik eventjes op hun polsen, ze mochten ruiken zonder te praten. Gewoon hun gedachten de vrije loop laten en kijken waar hen dit bracht. Want als je in groep bent, en één iemand zegt: dit doet me denken aan de duinen in Koksijde – dan is de rest van de wijs gebracht omdat zij de geur misschien met iets heel anders associëren. Met een persoon, een plek, een herinnering, een gebeurtenis.

Ik vind het zalig om deze lessen te geven en kijk net als hen, altijd weer uit naar de volgende les. En ik weet nu al dat ik het echt lastig zal hebben als het de laatste keer zal zijn.

Meer info over mijn meditatie projecten waarvoor je NIET in de gevangenis hoeft te zitten, vind je hier.

Tiny in de gevangenis deel 1 & deel 2.