Tiny en de mini-bucketlist

Zo’n drie jaar geleden schreef ik over het belang of onbelang van zo’n bucketlist. Waar ik nog allemaal naar toe zou willen. Maar vooral: dat ik simpelweg oud en gelukkig wil worden door dingen te doen waar ik van kan genieten.

Enfin.

Het moet ook niet altijd zo spectaculair zijn. En niet zo ver. Over twee weken hebben we nog een paar daagjes verlof. Blijven wij thuis? Nee, zo on-spectaculair zijn we nu ook weer niet. 🙂

Wat gaan we doen? Wat willen we doen? Bijvoorbeeld:

• met de auto naar het noorden van Nederland, de waddeneilanden bezoeken en Sil de Strandjutter achterna op Terschelling. Uitwaaien is daar wellicht een understatement.

• met de auto richting Denemarken, naar Kopenhagen en naar de kleine eilandjes voor de kust. En misschien eens The Bridge over naar Malmö in Zweden. Maar daar moet je wat meer tijd voor uittrekken, vind ik, en kan niet op een dag of vijf.
• Een voetbalwedstrijd van Club Brugge (thuis) bijwonen. Verklaar mij gek, maar ik ben nog nooit in een voetbalstadion geweest. En met uitzondering van het EK en WK volg ik eigenlijk zelden die sport. Mààr: ik ben een Bruggeling in hart en nieren en wil zo graag eens uitzinnig supporteren en voetballiedjes zingen tot ik schor ben.

We willen gewoon samen zijn, wat wandelen in mooie natuur en lekker eten. En liefst ergens waar we nog geen van twee waren. Bijvoorbeeld: de côte d’Azur! Mijn lief zag de azurenkust enkel vanaf de boot naar Corsica en ik was er nog nooit. Toch niet de kant ten oosten van Marseille: Cannes, St-Tropez, Nice, of kleine dorpjes zoals Antibes, Eze, Grasse,… 

Ouigo is een goedkope versie van de TGV dus voor een klein prijsje treinen wij in vijf uur tijd van Tourcoing naar Marseille, huren we een mini-autootje en regelen we een simpel logeeradresje, in Théoule-sur-mer. Plannetje klaar. Hoera, zo kan ik er weer even tegen.

Wie nog tips heeft voor die streek, laat maar komen!

 

Advertenties

Tiny en de trotse ouders

It’s that time of the year again…  Facebook, Instagram, maar ook “in real life” hoor en zie je overal trotse ouders die pronken met hun geslaagde kinderen.

Begrijpelijk. Héél normaal dat je blinkt als een kerstboom en dat je jezelf trots op de borst mag slaan als zoon of dochter weer een jaar doorgesparteld hebben en verder mogen naar een volgend schooljaar, de hogeschool, de universiteit en kunnen genieten van een zorgeloze vakantie. Als ouder heb je ook flink je best gedaan om ze daar in te begeleiden. Serieus én welgemeend: chapeau en proficiat.

Elk jaar opnieuw vraag ik om je soms toch een beetje in te houden. Elk jaar opnieuw zijn er méér dan genoeg mensen bij wie het allemaal niet van een leien dakje verloopt. Bij wie het kind na verschillende moeilijke jaren er al helemààl niet geraakt is. Die door gezondheid- of psychische problemen niet door die examens of die toetsen is geraakt. Die soms wel slim genoeg is, maar de druk en het studeren gewoon niet aankan. En die er het volgend jaar wellicht ook niet zal geraken. Bij wie er tijdens het oudercontact gesproken wordt over heroriëntering, deeltijds leren, studiebegeleiding, medicatie, psychotherapie,…

Stel je voor hoeveel pijn het telkens doet om wéér een bericht te lezen van “Hoera, Pietje is geslaagd!” of “Wat een mooi resultaat voor Mieke – fiere mama en papa!”. Terwijl je zelf in zak en as zit en niet weet waar gekropen van schaamte, verdriet en schuldgevoel.

Denk er eens over na.

 

Tiny is blij

Héél veel redenen om blij te zijn deze week:

• als ik op zondagavond in Brugge ben, in het concertgebouw en de halve zaal om vijf minuten voor acht luidkeels “Yéééés” roept en “Hoera!” en ik ZO blij ben dat ik Bruggeling ben, al interesseert voetbal mij bijna geen fluit.
• als ik op diezelfde zondagavond samen met mijn vriendin sta te swingen tijdens een optreden van Elvis On Tour tussen een publiek van vooral zestigers – who cares, we are having fun! (Eerste keer dat ik een mini mini filmpje hier plaats, laat het me weten als het niet zou lukken om te bekijken!)

  

• als ik op maandag naar een boekhouder ga voor een verkennend en verhelderend gesprek
• als ik hem op dinsdag mijn diploma doorstuur en online meteen een nieuwe zichtrekening kan openen
• als ik op woensdag al mijn ondernemingsnummer krijg!!!
• als iedereen al even zot mee denkt over een naam voor mijn massagepraktijk (al heb ik er nog altijd geen gevonden, toch merci!)
• als ik naar de pedicure ga, een leuk gesprek met haar heb over zelfstandig zijn in bijberoep en ze me vraagt of ze mij meteen kan boeken voor een massage 🙂
• als ik op een zogezegd bewolkte dag ’s namiddags zonder jas en met blote benen in een mooi bos kan gaan wandelen en de zon doorbreekt
• als ik ’s morgens vrees voor een saaie opleidingsdag over telefoneren en verkoop, en het een enorm interessante en leerrijke ervaring is geworden
• als elke levering bij de mensen thuis en in hun werkomgeving lukt en ik alleen maar blije gezichten zie
• als ik onverwacht, omdat we oneven waren, een vierhandenmassage krijg tijdens de oefenles – ik waan me in het paradijs!
• als ik in de winkel een lievelingsliedje hoor en dat luidkeels loop mee te zingen
• als ze carrotcake hebben in de Albert Heijn
• als ik dit weekend met mijn schat een paar dagen kan verdwijnen in de rust van de Ardennen
• als ik blijkbaar ineens weer inspiratie heb voor mijn blog 🙂