Tiny vliegt (parapente)

Niet dat ik het op mijn bucketlist had staan (die heb ik namelijk niet), maar hoe meer ik er over nadacht, hoe liever ik het wou doen. Nooit van mijn leven ga ik uit een vliegtuig springen met een parachute en de kick van 10 seconden bungeejumpen laat ik ook aan mij voorbij gaan.

Maar dit, parapente, zag ik zitten. Ja, ikke, met mijn hoogtevrees. Ikke, die op een laddertje staan al eng vind. Ikke, die vorig jaar in Oostenrijk nog bijna in mijn broek deed op de zetellift.

Van een berg lopen en beginnen zweven, vraag me niet waarom, maar dat vond ik wel okee. Dus belde ik naar Daniël in Zinal, waar we logeerden in Zwitserland en we spraken meteen af voor de dag er na, om 11u aan de telecabine in Zinal. Dus de straat oversteken aan het hotel en ik was er.

Hij bleek een toffe, joviale oudere kerel en ik had er direct vertrouwen in. Wij dus naar boven, op de Sorebois, we lopen vijftig meter verder naar een Alpenweide en daar ging het zo:

Daniël haalde zeil en gareel uit zijn rugzak…

… legde alles minutieus klaar en stak mij in harnas plus helm…

Duurt dat hier nog lang, of hoe zit ‘t? 😉

en zei: “Tiny, tu cours et tu cours et c’est tout.” Dus ik liep recht vooruit en…

…floep, de berg af…

 

… en ik zweefde.

Eenmaal in de lucht mocht ik me op mijn gemak achteruit laten leunen, net alsof ik in een zetel zat. Incroyable. Magnifique. En geen sikkepitje hoogtevrees. Fantastisch.

De landing, na twintig minuten rustig zweven, was ook simpel: gewoon je op je zij laten rollen in het gras. Piece of cake. Morceau de tarte.

Kwanta kosta? 150 CHF, absoluut de moeite waard. Als ik op een andere locatie nog eens die kans krijg, ik spring zò weer van een berg. Zot hé?

Tiny in Zwitserland met Intersoc

In juli gingen we voor de tweede keer naar Zwitserland, met Intersoc. Vijf jaar geleden was dit nog mét de drie kinderen (toen 8, 10 en 15) en dit jaar gingen we gewoon met ons tweetjes.

Voor de Nederlanders en andere vraagtekenoogjes, wat is Intersoc? Al sinds 1949 organiseert de vzw Intersoc “gezonde bergluchtvakanties” voor leden van de Christelijke Mutualiteiten (CM). Aanvankelijk enkel voor kinderen (zie Tiny in Maloja) maar later konden ook gezinnen hiervoor inschrijven. Die Christelijke Mutualiteiten, dat is vergelijkbaar met de Nederlandse zorgverzekeraar, daar zijn er ook verschillende van. Hier in België zijn die dus van oorsprong verzuild, m.a.w. er zijn christelijke, socialistische, onafhankelijke en weet-ik-veel-welke-nog ziekenfondsen/mutualiteiten.

Ook die andere organiseren vakanties, soms enkel voor jongeren of voor 55plussers, of voor personen met een handicap. Bij mijn weten heeft Intersoc (van de CM dus) het grootste aanbod. Voor kinderen en jongeren heet dat dan Kazou. Ik vrees dat het niet mogelijk is om van dit aanbod te genieten als je niet aangesloten bent (tenzij misschien als je een toeslag betaalt).

Vijf jaar geleden gingen we dus met kinderen en al naar Leysin en terwijl ik een beetje vreesde voor zo’n hotel met veel kinderen en veel drukte is dat honderd procent meegevallen, véél beter dan mijn verwachtingen.

Deze foto was jarenlang mijn schermachtergrond, en is het panorama van het hotelterras in Leysin.

Waarom is dat daar nu zo leuk?

• Er zijn kinderclubs. Vanaf drie maanden tot 17 jaar kan je kleintje opgevangen worden door lieve moni’s, samen spelen met andere kinderen, op maat georganiseerde uitstapjes maken, vriendjes maken voor het leven, op tweedaagse (de ouderen dan), en dat wanneer je maar wil. Wil je je kind(eren) eens zelf meenemen op uitstap? No problem. Wil je zelf een hele dag op stap zonder kroost? Kan allemaal. Geen meerkost.

 

• Veel van die hotels zijn All Inclusive maar verwacht je niet aan cocktails en infinity pools. Wél aan gratis water, wijn, frisdrank, bier, koffie en warme chocomelk (all day long!) en gratis ijsjes voor de kinderen ’s namiddags. Op de Nationale Feestdag was er zelfs een gratis cocktail. 😉

 

• Het is vol pension. Wat inhoudt dat je gewoon kan gaan aanschuiven aan een overheerlijk buffet, zowel ’s morgens, ’s middags als ’s avonds. Het eten is soms gewoon vertrouwd (frietjes met stoofvlees), maar soms ook eens Oosters, vegetarisch, glutenvrij op aanvraag, kortom, echt afwisselend. Er is altijd soep en sla en vers fruit. Maar voor de kinderen is er zelfs een aangepast buffetje, en mijn moeilijke eter vond het eten er destijds zelfs beter dan thuis. Ahum. Verwacht je echter niet aan reuze drukke buffetten, want die zijn super georganiseerd. Voor de kinderen trouwens ook aangepaste stoelen, bordjes, bestek, enzovoort… Oh en het ontbijt is tegenwoordig ook hip: met granola, havermout, soyamelk, rijstemelk, yoghurt, enzovoort…

 

• Er zijn tal van excursies die je kan doen. Wandelingen die vanuit het hotel vertrekken, maar ook tips voor een beetje verder. Wij hebben eigenlijk maar één keer de auto gebruikt, op een bewolkte dag reden we 30 minuten verder naar Sion, waar het tien graden warmer was. Elke dag worden er wandelingen voorgesteld die je in groep kan doen, begeleid door een ervaren gids, of je kan ze gewoon zelf doen, op je eigen tempo. Wij deden van alles wat, maar had ik die Bloemenwandeling niet meegedaan, dan was ik die Edelweiss nooit tegengekomen. Mijn lief vond het tempo bij de begeleide wandelingen soms te traag, dus deed hij ze af en toe ook gewoon op eigen houtje – en las ik lekker een boek op het terras.

 

• Wil je een hele dag op wandel en mis je dus het middagmaal? Dan kun je ’s morgens gewoon een picknick maken met broodjes en beleg, of zelfs een slaatje maken (daar staan bakjes voor klaar). Extra koekjes of nootjes meenemen? Kan ook.
  

  Wandeling naar Illsee en…

  

  Illgraben, de Grand Canyon van Wallis, Zwitserland

  

  Lac de Moiry

 

• Er is ook ’s avonds animatie en een bar. Leuke dingen voor de kinderen, feestjes, optredens, activiteiten,… Wij deden twee keer een leuke quiz mee, ik heb de hucklebuck gedanst en geswingd met de sportmonitor, en we werden getrakteerd op een schitterend optreden van Petticoat (zes getalenteerde meiden uit o.a. Scala).

 

• Er is WiFi. 🙂 Geen tv op de kamers (gelukkig, vind ik) maar wel tv in de bar, als je de Tour de France of de Wereldbeker wil volgen of het Journaal wil zien.

 

• Er zijn wel méér bestemmingen dan Zwitserland alleen, en natuurlijk ook in de wintervakantie, maar skiën is niks voor mij en tot nu toe bevalt Zwitserland in de zomer ons enorm. Door het feit dat je gewoon geen extra geld nodig hebt tijdens je vakantie (tenzij je eens een koffie wil drinken in een ander stadje of zo), valt de kostprijs ook reuze mee.

 

• In de Val d’Anniviers, waar wij dit jaar waren, zijn tal van historische dorpjes met dito huizen. Families bewoonden deze maar de helft van de tijd, ofwel woonden ze dan nog hoger op de Alpenweiden bij het vee, ofwel lager in de grotere dorpen, als het winter was. Alles is nog authentiek, ik kon amper stoppen met foto’s maken.
  

  

  

  

  

  

  

  

  Nog vragen? Shoot. Volgende keer vertel ik nog iets meer over mijn parapente-ervaring… 🙂

Alle foto’s © Tiny

Tiny en de ideale man

Toen ik een jaar of achttien was, met al een paar verkeerde keuzes in de liefde achter de rug, maakte ik voor mezelf een opsomming wat dan wel een goeie keuze zou zijn. Aan welke criteria zou mijn toekomstige man moeten voldoen?

Ik schreef ze op en echt waar, telkens als ik iemand leerde kennen voor wie ik gevoelens ontwikkelde, bekeek ik dat briefje en ging ik puntjes tellen. Hoe onnozel kun je zijn? Niet dat ik ooit iemand heb afgewezen op basis van dat lijstje echter…

De goeie eigenschappen die er echter NIET opstonden, die zijn achteraf veel belangrijker gebleken. Maar hier dan toch, een overzicht van wat ik wou toen ik 18 was:

1. tussen 1m70 en 1m90 (Blijkbaar was dat een issue, gezien de eerste plaats op het briefje – ach da’s ook relatief gebleken, maar toch wel leuk als de man wat groter is)
2. tussen 18 en 30 (da’s ruim gerekend, nu zou ik eerder zeggen alles tussen tien jaar jonger en vijf jaar ouder, hihi – toen wou ik geen jong piepkuiken)
3. slank, lichtjes gespierd (oftewel: geen body builder en geen bierbuik –  een ‘restaurantbuikje’ mag wel)
4. mag een bril dragen als die past bij zijn persoonlijkheid (toch vriendelijk van mij hé)
5. eender welk haar + ogen, liefst geen te kort haar (kaal was nog niet in de mode)
6. heeft broers en/of zussen (geen idee waarom, ik wou wellicht ooit tante worden?)
7. kleedt zich origineel en volgens eigen smaak
8. woont niet al te ver van Kortrijk of Brugge (ik ging in Kortrijk studeren, vandaar. Toch wel goed gezien van mij om het nu in Wevelgem te zoeken)
9. goede relatie met ouders (dat toont gewoon aan dat je in een warm nest bent opgegroeid of toch ongeveer en dat je nog geeft om wie je heeft opgevoed)
10. gaat graag uit (ik ben nu eenmaal zelf niet echt een huismus)
11. drinkt met mate (<10 pintjes/avond)
12. rookt met mate of niet (liever niet dus, maar ik had er toen nog geen probleem mee)
13. houdt véél van muziek, vele soorten (ja, dit had beter op de eerste plaats gestaan!)
14. is op de hoogte van hedendaagse muziek (want stel je voor dat hij was blijven hangen in de sixties…)
15. kan in de toon zingen, kan veel liedjes mee zingen (heerlijk als een man ook kan zingen, vind ik, maar ja, die zijn dun gezaaid)
16. speelt een instrument (“och kind toch”, denk ik nu, da’s wel aantrekkelijk en handig als je in dezelfde band zit, maar absoluut geen garantie voor geluk)
17. houdt van talen nl Engels, Duits, Italiaans (een Waal zou nooit een kans gemaakt hebben, vrees ik)
18. kan goed dansen, is bereid mij te leren swingen (verdorie toch, ik kan nog altijd alleen maar goed swingen met een goeie vriend, de ex-gitarist, omdat die zo goed kan leiden – en een goeie leraar heb ik nog altijd niet gevonden)
19.  kan Nederlands schrijven zonder fouten (op een verstrooide dt-fout of iets verkeerd typen uit verstrooidheid knap ik niet af, maar als je het verschil niet kent tussen men en m’n of jou en jouw… – oei!)
20. heeft A1 gestudeerd of is dat van plan of is bezig, mag ook univ zijn (da’s wel een serieus vooroordeel, vind ik achteraf)
21. houdt van psychologie en filosofie, is een goede mensenkenner (met andere woorden, een grote zaag… je kan ook overdrijven hé, maar dat wist ik toen nog niet)
22. leest graag boeken en tijdschriften (twee per jaar is echt een minimum)
23. schrijft graag brieven (laten we zeggen, terugschrijven op een mail is tegenwoordig ook al okee)
24. schrijft gedichten (serieus? die moet ik nog altijd tegenkomen…)
25. heeft ook al verschillende meisjes gehad (een beetje ervaring is toch wel meegenomen)
26. is niet getrouwd, niet gescheiden (ja als 18-jarige zou ik daar toch wel eens raar van opkijken)
27. houdt van lekker eten (ik had beter gezet: en kan ook goed koken!! Maar zover was ik toen zelf nog niet)
28. reist graag, is avontuurlijk
29. houdt van films bekijken (en niet de Rambo-serie, en geen Louis de Funés-toestanden alstublieft. Nu krijg ik weer de fans over me heen zeker?)
30. is een beetje autoritair maar ook een beetje afhankelijk (uitleg: hij moet mij aankunnen)
31. houdt van romantiek maar niet overdreven (elke zondag een hartje tekenen op een gekookt eitje télt voor bonuspunten. Mijn haar mooi over mijn schouders leggen ook.)
32. is geïnteresseerd in mijn heden, verleden en toekomst (dat bleek toch wel een belangrijk puntje te zijn)
33. kan goed opschieten met mijn vrienden (niet moeilijk, want ik heb alleen maar toffe, sociale vrienden)
34. heeft zelf ook goeie vrienden (ah ja, want als ik met vriendinnen uit wou, kon hij zich dan ook amuseren met zijn maten)
35. wil later kinderen (ik had een hele grote kinderwens)
36. kan knutselen (elektrisch, hout, sanitair…) Ondertussen heb ik dat toch maar zelf een beetje geleerd, gelukkig
37. zwemt graag
38. is optimist (geen kniesoor of zielepiet alstublieft)
39. spreekt geen Antwerps dialect (ik hoor sommige mensen al luidop lachen…)
40. wil mij wel verleiden (ofwel: hij moet zelf ook een beetje moeite doen, ik heb genoeg gedaan, ’t is aan u)

Natuurlijk, de perfecte man bestaat niet, maar ik heb toch een behoorlijk geslaagd exemplaar op de kop kunnen tikken. Het heeft een tijdje geduurd en de nodige omzwervingen waren wellicht nodig, maar ik ben waar ik moet zijn. Allen die denken beter te scoren: te laat, sorry! 😉