Tiny’s FAQ, deel 3: lezen en eten

“Leest en eet, en drinkt hiervan, gij allen…” Ze zouden beter zoiets zeggen in de kerk, en dan een paar mooie boeken aanbieden samen met een buffet. ’t Zou nogal wat mensen aantrekken, volgens mij.

Koen vroeg mij wat mijn lievelingseten is (voorgerecht, hoofdgerecht en dessert) en wat mijn drie favorieten boeken zijn, die ik hem zou aanbevelen. Zo moeilijk!

Koken, eten en lezen zijn toch wel drie van mijn favoriete bezigheden: ik maak heel graag zelf iets klaar en geniet ook erg van veel gerechten. Niet dat ik een fijnproever ben, ook een bak friet of een lekkere hutspot vind ik super. In een écht sterrenrestaurant ben ik nog niet gaan eten (of het zou héél lang geleden moeten zijn), maar soms gaan we wel eens iets duurder gaan eten en geniet ik ook van de schilderijtjes op mijn bord die ik daarna wel gewoon mag opeten.

Voorgerecht: verse garnaalkroketten, of gewoon garnalen (ik wil ze zelfs nog zelf pellen), of verse gerookte zalm. Of carpaccio.

Hoofdgerecht: Als kind en prille tiener was ik een ramp om mee te nemen op restaurant, want ik lustte bijna niets. Steevast koos ik voor zeetong met frietjes. Iets wat ik nog steeds graag kies, al lust ik ondertussen bijna alles. Ook paling in de room is een favoriet. En aan om het even welke kust kies ik voor verse vis,  liefst zie ik hem nog eens voor hij gebakken wordt. Voor een echt Italiaanse pizza wil ik nog wel eens naar Doornik rijden. In Nederland zoek ik altijd naar een goeie Indonesische rijsttafel. In Parijs ga ik voor sushi. (Je ziet, Koen, ik kan écht niet kiezen!)

Dessert: sabayon en dat mag met marsala zijn, met champagne, met Rochefortbier, met witte wijn, en néé er hoeft geen ijs bij. Ik ben niet zo van de chocolade noch van de ijsjes. Tegen een lekker Javanais-taartje zeg ik ook geen nee.

Zo, en als we dan allemaal lekker hebben gegeten, kunnen we ons installeren om nog eens een goed boek te lezen. Zoals daar zijn (mijn 3 favorieten):

Oh wacht. Hoe moet ik die nu gaan kiezen?? Ik heb al meer dan drie vijfsterrenboeken gelezen, dus waar leg ik die lat? Wat zou ik aanraden aan Koen, de vraagsteller? Misschien:

1. A little life (Een klein leven) van Hanya Yanagihara – een zwaar boek, letterlijk en figuurlijk, die je bij momenten écht naar de keel grijpt en tegelijk vreselijk en mooi is. Er is ook een theatervoorstelling gemaakt, door Toneelgroep Amsterdam, maar die is natuurlijk al lang en breed uitverkocht. Het kon me niet schelen of ik er naar Amsterdam, Groningen of Antwerpen voor moest, maar helaas, ik was te laat.
2. De mensengenezer van Koen Peeters (ha, een naamgenoot!) – waar het boek zoveel meer is dan de korte inhoud. Klik op de titel en lees mijn blog er over, dan weet je heel wat meer.
3. Outlander (De reiziger) van Diana Gabaldon – er is nu ook een serie van, maar ik las eerst alle boeken en zeker de eerste drie zijn schitterend. Toch vooral als je van wat geschiedenis houdt en je durft laten leiden in het tijdreizen.
   

   

   

Koen mag mij gerust vertellen wat hij liefst eet en leest – en jullie ook allemaal. Wat moét ik gelezen hebben volgens jullie? Beste boek ever? En voor welk gerecht mogen ze jullie zelfs wakker maken? Ik ben benieuwd!

 

Advertenties

Tiny’s FAQ, deel 2: het bijberoep

Een vraag die ik regelmatig hoor terug komen: hoe is het met je bijberoep, je massages, loopt dat wat? Ik kreeg zelfs al vragen van mensen die ook als zelfstandige in bijberoep willen beginnen, of ik tips heb en zo. Wauw.

Want ik ben pas officieel bezig vanaf juni, maar heb me vooraf wel heel goed geïnformeerd. En hoe het gaat? Wel, goed eigenlijk. Zelfs toen het deze zomer pokkewarm was, ben ik een aantal keren gevraagd om te komen masseren. Er was een massageparty, er was een workshop voor koppels,… en een aantal nieuwe klanten via Google – dus niet via Facebook of Instagram. Leuk! Ondertussen zelfs enkele vaste klanten die me al meerdere malen boekten, goed hé?

Hoe ik het combineer? Ik doe niet meer dan 3 massages per week, dat is meer dan genoeg. En let op: vaak is het minder en dat is niet erg. Het is een bijberoep hé, ik werk vier dagen in de week normale kantooruren.

Heb ik dan nog wel energie genoeg, om dat ’s avonds of in het weekend erbij te nemen? Kijk, als je iets wil beginnen in bijberoep moet je dat niet voor het geld doen, maar vooral omdat het je passie is. Omdat je er energie van terugkrijgt – en dankbaarheid. Dus nee, ik word er niet moe van.

Of ik er iets mee verdien? Maar néé, gij. Het eerste jaar zal ik al blij zijn dat ik er geen geld aan toe steek. Je hebt je onkosten zoals je tafel, handdoeken, olie, accessoires, maar ook je opstartkosten van je website, je promoties, visitekaartjes, en niet te vergeten je sociale zekerheid, verzekering en boekhouder. Ik vraag, denk ik, een hele normale prijs, en kom aan huis, da’s ook al speciaal.

Kom ik ook buiten West-Vlaanderen? Jazeker, maar dan vraag ik wel een kilometervergoeding, tenzij ik het kan combineren met een andere activiteit of als je me boekt voor een massageparty of meerdere personen na elkaar. Alles is bespreekbaar.

Foto © bertnbreakfast

Krijg ik ook enge mannen aan de lijn? Tot nu toe maar eentje, en die vallen snel door de mand. Ik vraag wel door hé. En ik zeg altijd aan mijn lief waar ik ben.

Als het verder goed blijft gaan, en ik blijf promotie maken via allerlei kanalen, dan hou ik er misschien volgend jaar ook iets aan over. Want er gaan inderdaad veel beginnende eenmanszaken snel over kop. Ze hebben het niet goed ingeschat, kunnen of willen geen reclame maken en blijven zitten met een schuldenlast. Je moet je, zeker als masseur, kunnen onderscheiden van de rest. Er zijn er zoveel die wat cursusjes volgen en zich massagetherapeut noemen, maar wat maakt hén beter dan een ander? Een specialisatie om te beginnen.
Dus daar ben ik hard mee bezig: ik wil mensen écht kunnen helpen, pijn verminderen, luisteren naar hun klachten en daarmee aan de slag gaan. Een echte massage op maat. Niet zoals in een wellness, waar je meteen mag gaan liggen en er geen vragen worden gesteld maar waar je hopakee een geut olie over je krijgt en er wat wordt gewreven en gekneed.

Ik volgde een cursus bij een gerenommeerde sportkinesist (je zag hem trouwens ook in Dancing with the stars op VIER!!) voor massage bij rug-, nek- en schouderklachten. Hij behandelt mensen op een holistische manier – exact wat ik ook doe – en gaat niet enkel één bepaalde zone manipuleren, maar wel het hele lichaam. Als je pijn hebt in je lage rug, dan gaat dat ook over je benen, je armen, je borstkas, je buik en zelfs je tenen. Zot! Maar wel waar.

Ga ik ooit mijn gewone job opgeven en fulltime massages doen? Op dit moment zeg ik néé. Want ik hou van mijn werk, van het contact met mijn klanten en van mijn collega’s. Als ik fulltime zelfstandig ben, zou ik een hele hoop missen. Plus de onzekerheid van een zelfstandig bestaan. Maar zeg nooit nooit.

 

Tiny’s FAQ: deel 1, mijn uiterlijk

Mensen zijn van nature nieuwsgierig. De één al een beetje meer dan de ander en toegegeven: zelf ben ik altijd wel blij als ik iemand wat beter kan leren kennen, op welke manier dan ook. Wie is de mens achter de blogger? Waar wordt hij of zij blij van?

Zo willen jullie bijvoorbeeld weten:

• hoe het komt dat ik er nog steeds uitzie als een 30-jarige? (Josefien – dank u voor het compliment)
• of ik een nostalgisch iemand ben, met heimwee naar het verleden? (Menck – die nog steeds alive and kicking is, hoera!
• wat mijn lievelingsmaaltijd en mijn drie favoriete boeken zijn (Koen, die meteen twee vragen stelde)
• wat mijn ikigai is (Ruben, via Instagram)
• of ik graag teken (Lynn, via Instagram)
• of ik Brugge niet te veel mis (Laura, via Instagram)
• hoe het is met mijn bijberoep (Paul, via Facebook, de curieuzeneus!)

Vandaag dan maar meteen deel 1, want Josefien was heel duidelijk: “Dat fascineert me echt dus graag een antwoord! I wanna know!!!!”

• Haar: Een tijdje geleden las ik bij een blogster van mijn leeftijdscategorie stijltips voor vrouwen van ‘onze’ leeftijd. In haar kapseltips stelde ze dat “als je haar lang genoeg is om op te steken, is het te lang om los te dragen”. Lang haar kan enkel als het losjes (beweging!) opgestoken wordt.”  OEPS. Tip nummer één voor mij: hou lekker je haar lang, want kort haar maakt mij depressief, ik glimlach minder en zal er dus ouder en triestiger uitzien. Let wel, dit geldt voor mij hé, ik zie héél véél vrouwen met kort haar die er fantastisch én jong uitzien. Maar ik dus niet.
• Kleding: ook hier ga ik volgens Sandra compleet de mist in, want zij raadt in haar kledingtips aan om méér kleur te dragen, liefst ook wat glitter en dingen die wapperen. En kijk, zij kan het echt weten want ze is stijlconsulente van beroep! Maar ik draag nog steeds graag zwart, vermijd glitter als de pest en het enige wat bij mij wappert is mijn haar. Tip nummer twee: draag wat je prettig vindt en zeg foert tegen wat zogezegd zo hoort bij je leeftijd. Ik draag skinny jeans, zwart is mijn lievelingskleur, heb alleen maar platte schoenen en kan niet scheiden van mijn tien jaar oude winterjas – die ook zwart is, oeps.
• Gezicht: tip nummer drie is simpel, al vanaf mijn achttiende gebruik ik elke dag een hydraterende dagcrème. Sinds mijn veertigste draag ik wat minder make-up, maar nog wel élke dag mascara en ik kom het huis niet uit zonder lippenstift.
• Smile! Volgens mij is Josefien hier een kei in, want ik zie ze altijd voluit glimlachen. Dus tip nummer vier is positiviteit. Lachen is het beste medicijn, zelfs al heb je massa’s zorgen, je moet ergens nog wel positief om kunnen zijn. Hoe vaak ik al heb gelachen met mijn eigen miserie, het is niet te tellen. Omring je met happy people en zing veel. Zelfs als je niet kan zingen.
• Tip nummer vijf is geen tip, want je kan er niks aan doen: ik heb gewoon goeie genen. Mijn vader heeft ook een goede huid, verbrandde nooit of zelden en smeert nu hij ver in de zeventig is nog altijd dagcrème. Mijn beide ouders worden ook altijd jonger geschat.

Voilà, je kan aan de slag! 🙂

Okee, hier was ik 22, maar mijn haar wappert nog hetzelfde en ik zou dit nog steeds aantrekken, zelfs al is er twintig kilo bijgekomen.