Tiny en het verborgen talent

Ik schreef al over mijn vierdaagse cursus yoga en massage. Het ging hier om holistische massage en daar wist ik eigenlijk helemaal niks over. Ik begon dus met een blanco blad.

Holistische massage wil zeggen dat de mens als geheel wordt behandeld. Het gaat niet zozeer om gericht bepaalde spieren te masseren, maar om een totale ontspanning te bereiken. Ervaar je spanningen, problemen of blokkades op één bepaald gebied dan zal dat zijn weerslag hebben op alle andere gebieden en dus ook op je lichaam. Je hele lichaam heeft deugd van een dergelijke massage, en je raakt terug in evenwicht.

Door massage word je aangeraakt en aanraking is een goede manier om dichter bij jezelf te komen. Je krijgt een mogelijkheid om te voelen wat er bij je gebeurt, er wordt aan de ontvanger gevraagd om zich te concentreren op het contact met de handen.

We leerden het hele lichaam masseren in een aantal sessies: de benen en de voeten, de rug en het hoofd (met nek en schouders). Ik deed het allemaal even graag, bij wie dan ook. Want nee, we hoefden niet te oefenen op een EHBO-pop, maar op elkaar. 🙂

Wat een ontdekking! Ik had het gevoel van gewoon maar iets te doen en zo goed mogelijk de leraar nadoen, maar ik vond het leuk en ik kréég energie door een massage te geven. Heel gek. De mensen die ik masseerde, reageerden enorm positief op wat ik deed, vertelden me dat ik rust kan brengen in mijn massage, dat ze volledig ontspannen waren,… en ik voelde me groeien. Jij hebt dat al eerder gedaan, hé, zei iemand. Euh, nee, niet echt.

Op dag drie masseerde ik het hoofd en de nek van de yogalerares (die al duizend massages heeft gegeven en ontvangen) en na een tijdje viel ze zelfs in slaap. Ze was enorm verbaasd, want had dat nog nooit meegemaakt. Goh ja, ik ook niet! 🙂

Dag vier kreeg ik complimenten van de leraar dat ik zo’n mooie massage had gegeven en de vrouw van wie ik de rug had gemasseerd, keek me nadien aan met een superverliefde blik, ze had er zo van genoten.

Het is raar en klinkt enorm zweverig, maar ik voelde van alles terwijl ik massages gaf: ik nam de liefde over van iemand die heel graag liefde geeft, ik voelde de rust bij de yogalerares, ik zoog het verdriet en de pijn op van de oudere vrouw en bracht haar blijkbaar terug wat positieve energie. Er is een constante wisselwerking tussen de gever en ontvanger, en dat is héél bijzonder.

Ik wil dit nog doen. Mijn huisgenoten zullen er van mogen genieten, om te beginnen, en ik heb nu al zin om een massagetafel aan te schaffen en een cursus te volgen. Wie weet heb ik een nieuwe roeping gevonden? Als er nog kandidaten zijn om op te oefenen…. 😉

Dit is een voorbeeld van hoe een holistische massage kàn gegeven worden, maar alles hangt af van de persoonlijkheid van de gever en de vragen, klachten, wensen van de ontvanger.

Tiny op vierdaagse in de Ardennen

Net terug van een yoga- en massage vierdaagse.

Tiny? Ben je op je kop gevallen en blijven kaatsen of zo? Jij, yoga? Massage? En dan nog op een boerderij in de Ardennen, waar ze enkel veganistisch eten klaarmaken uit de eigen biotuin? Dat klinkt zweverig…

Ja, ik ben Miss Reality. Chakra’s, wat zijn dat, een nieuw soort chips? Yoga is toch alleen maar voor super lenige mensen zonder gewrichten?

Even uitleggen. Omdat ik niet naar Oxford ging, zocht ik iets anders om even “weg” te zijn, op mijn eentje. Dat hoeft niet noodzakelijk een stad te zijn, ik wou ook niet noodzakelijk naar vrienden in het buitenland, ik wou vooral wat tijd voor mezelf en als je iets kan bijleren is dat altijd meegenomen.
De laatste weken ben ik mij wat gaan verdiepen in yoga: ik heb veel last van lage rugpijn (als gevolg van scoliose en te veel zitten en blijkbaar is lopen ook niet goed voor mij, wandelen wel), yoga bevat heel veel rugversterkende oefeningen. Ik wou wel eens ondergedompeld worden in die wereld en ging op zoek.

Wat vind ik toevallig (Google is your friend!): een Yoga- en massage vierdaagse vlakbij Orval. Georganiseerd door het Oost West Centrum, op een gerestaureerde boerderij, check de site: Ferme du Bois-le-comte, het is de max. Aan de foto’s te zien, zou ik me daar helemaal op mijn gemak voelen, dacht ik. En het was een All-in formule, vol pension, volledig veganistisch, en al kon je ’s avonds wel in de bar een Orval drinken of een wijntje, ik ging voor de volledige bezinning: geen koffie, geen zuivel, geen suiker, geen alcohol, geen stress. En hup, ik was ingeschreven. Geen idee wat ik mocht verwachten.

En ja: ik heb een paar keer met mijn ogen gerold. Het zweverige was hier en daar wel aanwezig. Later meer over de hippie in mij, die toch nog ergens verborgen zit.

Maar! De omgeving is gewoon prachtig. Zo rustig, zo mooi, zo groen.
Het eten was ongelofelijk fantastisch lekker. Ze werken er volledig op vrijwilligers die met liefde het eten klaar maken, de groenten komen recht uit de tuin (permacultuur-gewijs duurzaam beheerd), en alle vooroordelen over veganistisch eten kun je daar meteen laten varen. Het wordt ook opgediend in buffetvorm, dus je kan zoveel eten als je wil.

Mijn groep bestond uit acht mensen, allemaal even lief en begripvol (en een beetje wollig, maar da’s warm!), veel gescheiden mensen trouwens. Er was een yoga-lerares die haar lessen aanpaste aan ons beginnersniveau en een massageleraar die ons de fijne kneepjes (pun intended) van de holistische massage bijbracht. Nu heb ik al wel eens iemand gemasseerd, voor de lol, uit liefde, je weet wel, da’s leuk. Ik dacht dat écht masseren lastig ging zijn en vermoeiend. Maar ik keek uit om massages te ontvangen, want we gingen oefenen op elkaar. Ook hier later meer over, want ik heb iets ontdekt… Lees het hier.

Toch wou ik vaak op mezelf zijn. Ik koos ervoor om ’s avonds na de laatste ontspanningsoefening meteen naar bed te gaan, in plaats van gezellig bij de groep nog iets te drinken. Ik had geen behoefte aan gesprekken, ik wou stilte en bij mezelf komen. Ook de groepswandeling sloeg ik over, ik ging alleen wandelen en foto’s nemen en genoot van elk moment.

Een echte bezinning was dit voor mij. Yoga betekent trouwens: vereniging brengen tussen je lichaam en je geest en dat had ik even nodig. Al heb ik dat niet bereikt door yoga alleen, maar door de volledige ervaring daar. Alles kwam samen. Het was net of ik vier dagen even op een andere planeet zat. Maar nu voel ik het nog steeds.

Mijn vriend zei voor ik vertrok: “Ok, zorg wel dat je terug keert zoals ik je ken”, en dat heb ik ook gedaan. Maar: het is Tiny 2.0, de verbeterde versie.

Tiny droomt

Het was druk in het café, ergens in de Jordaan in Amsterdam. Ik moest naar een kamertje achterin waar ik mijn opdracht zou krijgen om een stuk te schrijven voor het NRC Handelsblad. Als ik daarin zou slagen, maakte ik kans om écht journalist te worden bij die krant. Ik kreeg een hele dag de tijd.

Om mijn benen even te strekken tussen het schrijven door, belandde ik op één van de bovenverdiepingen. Een meisje leidde mij rond tussen kamers vol bedden: grote, kleintjes, kinderbedden, stapelbedden, bedjes met spijlen, waar her en der nog kinderen in lagen te slapen. Sommigen hadden geen matras en sliepen op de bedplanken in een dekentje, andere kindjes geraakten in hun slaap een beetje knel tussen de spijlen met hun voetjes.

Terug beneden ontdekte ik dat sommigen van onze groep schrijvers een briefje hadden gekregen en anderen niet. Die met een briefje mochten blijven en verder werken, anderen niet. Hoera, want er lag een briefje naast mijn laptop.

De avond viel en het café werd wat rustiger. Vooraan zag ik een paar bekende gezichten en ik stapte er naar toe. Al een beetje ouder, maar toch herkenbaar waren daar George Kooymans en Barry Hay en die andere twee van de Golden Earring. Ik vroeg me nog even af wie van de twee nu ook al weer George was, want aan hem wou ik iets vragen. Na lang twijfelen, stapte ik op hem af, oef, de juiste man!

‘Hoe komt het dat jullie tour, met Henny Vrienten en Boudewijn De Groot nog niet van start is gegaan? Ik zag een hele tijd terug al een documentaire en nu staan jullie nog altijd niet in de zalen?’ Hij keek me eerst een beetje spottend aan en begon toen met een lang en uitgebreid verhaal over afspraken en managers en agenda’s en van alles. Volgens mij was hij onder invloed, maar ik lachte vrolijk mee.

Er kwam een meisje in glitteroutfit de kledij van de muzikanten brengen, ook allemaal glitterstrikjes en witte overhemden. Ze maakten echter geen aanstalten om zich om te kleden en gingen eerst nog even wat eten. Ik mocht mee als ik wou, zei George, maar dat vond ik een slecht idee, want ik moest nog verder schrijven.

En toen werd ik wakker.

De tour was er al in 2016 maar gaat in 2018 opnieuw van start: Vreemde kostgangers  en nee, ik heb nog geen ticket.

Ik heb geen aspiraties om journalist in Amsterdam te worden, al lijkt me dat wel tof. En wat die kindjes daar in die bedjes deden? Geen flauw idee.