Tiny in Slovakije

Even een paar weetjes, wist je dat:

• Slovakije nog maar sinds 1993 een onafhankelijk land is? Voordien maakte het deel uit van Tsjecho-Slovakije en vòòr 1918 was het een stuk van Oostenrijk-Hongarije.
• de hoofdstad Bratislava is met een goeie 400.000 inwoners?
• het vooral bestaat uit berggebieden, de Karpaten en het Tatra-gebergte?
• Slovaaks bijna niet te begrijpen is? Het is een Slavische taal, wordt gesproken door zo’n zes miljoen mensen en heeft zeven (!) naamvallen.

Wij logeren in Poprad, een klein stadje aan de voet van de Hoge Tatra en goeie uitvalsbasis als je houdt van uitdagende wandelingen. We maakten onder andere een leuke wandeling tussen de rotsen naar de Skok-watervallen.

Het lief en de kinderen gingen ook eens alleen op stap, langs de Sucha Bela train, iets met ladders en veel evenwichtsoefeningen – niks voor mij dus. 

Ondertussen boekte ik voor mezelf een massage in het Aquapark hier vlakbij. En dat was de moeite! Slovaakse massages zijn totaal anders dan wat ik heb geleerd of tot nu toe mocht ervaren. Een stukje steviger ook, en zo heb ik het graag.

Tanya, de Slovaakse masseuse

Op de terugweg van een dagje naar Kosice (de tweede grootste stad) stopten we nog bij de burcht Spissky Hrad, staat op de UNESCO werelderfgoed-lijst. Gebouwd in de 12e eeuw maar meermaals half vernietigd en terug opgebouwd. Nu is het nog een stevige ruïne en eigenlijk van buitenaf indrukwekkender dan van binnen. De foto nam ik nèt voor een fiks onweer. 

Net als in Polen is eten en drinken hier een stuk goedkoper. Anderhalve euro voor een halve liter bier, 50 cent voor een bol ijs, en ons diner met vier personen kost zeker niet meer dan 50€.

Maandag reizen we door naar Bratislava.

Advertenties

Tiny in Polen: Wielicka zoutmijn & Krakau

Als je dit leest, zijn we al een stukje zuidelijker gereden en zitten we in Slovakije. Daarover een volgende blogpost méér.

Tak tak. Dat betekent: Ja, ja in het Pools. Wat kunnen we nog zeggen? Nië is nee. Dziekoeie is dank u. Djen dobry is goedendag. Voordeel in Krakau en omgeving is dat héél veel mensen, zeker jongeren, vlot Engels kunnen.

We maakten een uitstap naar één van de grootste en bekendste zoutmijnen van Europa, in Wielicka, zo’n 20 minuutjes rijden van Krakow. We waren daar niet alleen. Ook hier weer: ticket vooraf reserveren scheelt een heleboel minuten aanschuiven. Je bent verplicht een rondleiding met gids te boeken, je mag er niet alleen rondlopen. Begrijpelijk want het is een wir war van gangetjes en kamers en grotten. Méér dan 100 meter diep zijn er al sinds de zeventiende eeuw mensen bezig met zout te ontginnen. Ondertussen kapten ze grote ruimtes, waar ze de boel versierden met tal van zoutbeelden, vooral religieus getint.

Onze Engelstalige gids Mateusz kon het goed uitleggen, bleef altijd vriendelijk en kalm, ook met een hoop blèrende kinderen er bij. De arme jongen loopt zo heel de dag onder de grond uitleg te geven aan duizenden toeristen. Op topdagen zijn er zo’n tienduizend per dag, zei hij.

De tour was ongeveer drie en een halve kilometer lang, goed te doen, vooral trappen naar beneden, en op het einde met de lift terug naar omhoog. Wat ze er dan niet bij hadden verteld, is dat je nà de rondleiding, nog bijna drie kilometer naar de lift moet wandelen. Onze tieners hadden het wel gehad daarna.

Verder hebben we nog een stukje van Krakau verkend, ook het Joodse kwartier: Kasimierz. Daar zijn we trouwens naar de voetbal gaan kijken, tussen een hoop Polen en een bende luidruchtige Fransen. Méér moet daar niet over gezegd worden zeker?

Tiny in Auschwitz

Ik zie hoe de wereld langzaam steeds meer in een woestijn herschapen wordt, ik hoor steeds harder de aanrollende donder, die ook ons zal doden, ik voel het leed van miljoenen mensen mee, en toch, als ik naar de hemel kijk, denk ik, dat dit alles zich weer ten goede zal wenden, dat ook deze wreedheid zal ophouden, dat er weer rust en vrede in de wereldorde zal komen.

Anne Frank

Auschwitz ligt op een uurtje rijden van Krakau. Toen ik als dertienjarige de eerste keer het dagboek van Anne Frank las, was ik overweldigd door haar verhaal, te weten hoe het daarna voor haar afschuwelijk is geëindigd. Anne en haar familie werden ook naar Auschwitz gebracht, maar Anne en haar zus Margot zijn wel op het einde naar Bergen-Belsen overgebracht en daar gestorven aan tyfus.

Auschwitz-Birkenau was ondertussen bijgebouwd en diende als een vernietigingskamp. Iedereen kent wel de verhalen: treinen vol met gedeporteerden kwamen aan, er werd een selectie gemaakt en velen moesten linea recta naar de gaskamers.

Auschwitz nu kun je bezoeken. Hele horden toeristen verzamelen voor de poorten. Duizenden Joden, Polen, Russen, gevangenen, homoseksuelen, kinderen,… stonden hier ook. Nog niet zo heel erg lang geleden.

Even wat praktische tips en info:

Als je NIET met een gids mee wil, maar op eigen houtje wil rondkijken, dan kan dat en is dat zelfs gratis. Dan moet je wel zorgen dat je een ticket hebt geboekt, en moet je er zijn vòòr tien uur of nà 16u. In de zomer heb je dan nog tot 20u30 om rond te wandelen. Zorg wel dat je ruim van te voren je ticket hebt geboekt,  het kan al drie maanden vooraf, op deze website: https://visit.auschwitz.org/?lang=en

Toch met een gids mee? Ook even boeken. Wij gingen op eigen houtje, maar stonden soms wel te luistervinken bij een groep met een gids. Ik moet zeggen: die vertellen erg boeiend. Wel in het Engels, Frans of Duits. 

Neem de tijd. Het museum is erg groot, de blokken van vroeger staan er nog en in elke blok is er een tentoonstelling. Ze zijn niet allemaal even interessant, maar kies er een aantal uit. De boeiendste vonden wij 4, 5, 11, en in blok 20 en 21 gaat het specifiek over gedeporteerden uit België en Nederland. Veel is daar ook vertaald in het Nederlands. 

Drie kilometer verderop ligt het vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau. Je kan daar gratis met een shuttlebus naartoe. Zeker doen. Doe dit ook best na 18u of ’s morgens vroeg, het is minder leuk om met honderden tegelijk onderstaande foto te willen nemen.

Nog een tip: rugzakken en handtassen groter dan 30 x 20 cm zijn niet toegelaten. Neem wél water mee! En zorg dat je iets gegeten hebt, want je bent niet klaar na een uurtje. Trek er minimum drie à vier uur voor uit en plan niet veel meer de rest van dag. 

Je bent nadien wel even van je melk.

Ik zag groepen tieners met een gids, heel sereen en aandachtig. ‘k Heb tieners nog nooit zo stil en rustig gezien. Die twee van ons even zeer. Met veel aandacht bekeken ze alles, stelden vragen, waren zichtbaar ook onder de indruk. Wat me toch weer hoop gaf, geschiedenis aan den lijve ondervinden is toch nog iets anders dan een lesje leren in een klas.

Laat al te kleine kinderen thuis. Die hebben er maar weinig aan en kunnen het nog niet allemaal vatten of kunnen té hard schrikken van bepaalde beelden, dat ook. Tere zieltjes (zoals ik) brengen ook best een zakdoek mee.