Tiny twijfelde…

en moet het nu maar weten.

Ik wou naar Oxford, op mijn eentje, met mijn auto, een vriend, die ik al elf jaar niet meer heb gezien, gaan bezoeken voor een paar dagen . Maar er was enige discussie: ga ik effectief alleen, of neem ik vriend en kinderen mee die ondertussen naar Londen zouden gaan?

Da’s weer een hoop stress er bij en dat wou ik vermijden. Ok, dan uiteindelijk beslist: ik ga alleen.

Dus ik kijk voor de x-ste keer op de site van de Eurotunnel en floep, alles uitverkocht voor die data. Gdvrd gdvrd gdv! Een ferry dan maar? Duurt langer, ok, maar dan zie je ook nog iets.

Alle mogelijke sites geprobeerd, zoekacties, promoties, maar zelfs die stomme boot is ondertussen schijteduur en tenzij ik ’s nachts wil varen, echt niet te doen, voor mijn budget. Zelfs ’s nachts zou het nog meer dan 200€ zijn. Ptvrdmm, ptvrdr, ptvr!

Dan toch maar met de trein? De Eurostar? Ja, wat had je gedacht, ook daar een beetje laat boeken maakt je ticket pokkeduur. Heb ik er niet voor over, voor die prijs vlieg ik weg en weer naar Madrid, om maar iets te noemen.

Die Ouibus? Ah ja, da’s goedkoop hoor. 29€ voor een ritje van zo’n vijf, zes uur en dan ben ik nog maar in Londen. En dan moet ik eerst nog naar Rijsel. En dan zit ik daar uren vast op die bus. Allesbehalve comfortabel. Ben ik nu een grote zaag? Ja hé. Ik weet het. Vergeef mij.

Ik ga nog wel naar Oxford gaan, maar misschien niet meer deze maand en misschien ook niet dit jaar. Tip van de dag: maak uw plannen een keer een beetje sneller, Tiny.

En toch wil ik een paar dagen er alleen op uit. En liefst met de auto. Sorry milieu. Mijn auto, mijn vrijheid, minder stress. Iemand tips? 🙂

Oh en denk je nu, mo gow zeg (of voor de Nederlanders: Jéétje!), gaat ze nu weeral op reis? Z’is nooit in haar kot! ’t Is weer niet genoeg zeker? Eerst Amerika, dan Zwitserland en nu wil ze nog een keer alleen op draai? Awel merci.

Sorry hé, maar ik ben nu nog jong (kuch kuch), ik heb nog een paar dagen vakantie, en wil nog zoveel zien. Moet ik wachten op mijn pensioen misschien? Of tot mijn lichaam het niet meer toe laat? Of tot ik voor kleinkinderen of oudere ouders moet zorgen? Moet ik thuis blijven en de was en de strijk doen? En een tripje plannen naar de zee met de kindjes  tieners? Verklaar mij dan maar liever eigenwijs of pretentieus. Nah.

Foto © http://oxfordcityvisitorsguide.com

Tiny vliegt (parapente)

Niet dat ik het op mijn bucketlist had staan (die heb ik namelijk niet), maar hoe meer ik er over nadacht, hoe liever ik het wou doen. Nooit van mijn leven ga ik uit een vliegtuig springen met een parachute en de kick van 10 seconden bungeejumpen laat ik ook aan mij voorbij gaan.

Maar dit, parapente, zag ik zitten. Ja, ikke, met mijn hoogtevrees. Ikke, die op een laddertje staan al eng vind. Ikke, die vorig jaar in Oostenrijk nog bijna in mijn broek deed op de zetellift.

Van een berg lopen en beginnen zweven, vraag me niet waarom, maar dat vond ik wel okee. Dus belde ik naar Daniël in Zinal, waar we logeerden in Zwitserland en we spraken meteen af voor de dag er na, om 11u aan de telecabine in Zinal. Dus de straat oversteken aan het hotel en ik was er.

Hij bleek een toffe, joviale oudere kerel en ik had er direct vertrouwen in. Wij dus naar boven, op de Sorebois, we lopen vijftig meter verder naar een Alpenweide en daar ging het zo:

Daniël haalde zeil en gareel uit zijn rugzak…

… legde alles minutieus klaar en stak mij in harnas plus helm…

Duurt dat hier nog lang, of hoe zit ‘t? 😉

en zei: “Tiny, tu cours et tu cours et c’est tout.” Dus ik liep recht vooruit en…

…floep, de berg af…

 

… en ik zweefde.

Eenmaal in de lucht mocht ik me op mijn gemak achteruit laten leunen, net alsof ik in een zetel zat. Incroyable. Magnifique. En geen sikkepitje hoogtevrees. Fantastisch.

De landing, na twintig minuten rustig zweven, was ook simpel: gewoon je op je zij laten rollen in het gras. Piece of cake. Morceau de tarte.

Kwanta kosta? 150 CHF, absoluut de moeite waard. Als ik op een andere locatie nog eens die kans krijg, ik spring zò weer van een berg. Zot hé?

Tiny in Zwitserland met Intersoc

In juli gingen we voor de tweede keer naar Zwitserland, met Intersoc. Vijf jaar geleden was dit nog mét de drie kinderen (toen 8, 10 en 15) en dit jaar gingen we gewoon met ons tweetjes.

Voor de Nederlanders en andere vraagtekenoogjes, wat is Intersoc? Al sinds 1949 organiseert de vzw Intersoc “gezonde bergluchtvakanties” voor leden van de Christelijke Mutualiteiten (CM). Aanvankelijk enkel voor kinderen (zie Tiny in Maloja) maar later konden ook gezinnen hiervoor inschrijven. Die Christelijke Mutualiteiten, dat is vergelijkbaar met de Nederlandse zorgverzekeraar, daar zijn er ook verschillende van. Hier in België zijn die dus van oorsprong verzuild, m.a.w. er zijn christelijke, socialistische, onafhankelijke en weet-ik-veel-welke-nog ziekenfondsen/mutualiteiten.

Ook die andere organiseren vakanties, soms enkel voor jongeren of voor 55plussers, of voor personen met een handicap. Bij mijn weten heeft Intersoc (van de CM dus) het grootste aanbod. Voor kinderen en jongeren heet dat dan Kazou. Ik vrees dat het niet mogelijk is om van dit aanbod te genieten als je niet aangesloten bent (tenzij misschien als je een toeslag betaalt).

Vijf jaar geleden gingen we dus met kinderen en al naar Leysin en terwijl ik een beetje vreesde voor zo’n hotel met veel kinderen en veel drukte is dat honderd procent meegevallen, véél beter dan mijn verwachtingen.

Deze foto was jarenlang mijn schermachtergrond, en is het panorama van het hotelterras in Leysin.

Waarom is dat daar nu zo leuk?

• Er zijn kinderclubs. Vanaf drie maanden tot 17 jaar kan je kleintje opgevangen worden door lieve moni’s, samen spelen met andere kinderen, op maat georganiseerde uitstapjes maken, vriendjes maken voor het leven, op tweedaagse (de ouderen dan), en dat wanneer je maar wil. Wil je je kind(eren) eens zelf meenemen op uitstap? No problem. Wil je zelf een hele dag op stap zonder kroost? Kan allemaal. Geen meerkost.

 

• Veel van die hotels zijn All Inclusive maar verwacht je niet aan cocktails en infinity pools. Wél aan gratis water, wijn, frisdrank, bier, koffie en warme chocomelk (all day long!) en gratis ijsjes voor de kinderen ’s namiddags. Op de Nationale Feestdag was er zelfs een gratis cocktail. 😉

 

• Het is vol pension. Wat inhoudt dat je gewoon kan gaan aanschuiven aan een overheerlijk buffet, zowel ’s morgens, ’s middags als ’s avonds. Het eten is soms gewoon vertrouwd (frietjes met stoofvlees), maar soms ook eens Oosters, vegetarisch, glutenvrij op aanvraag, kortom, echt afwisselend. Er is altijd soep en sla en vers fruit. Maar voor de kinderen is er zelfs een aangepast buffetje, en mijn moeilijke eter vond het eten er destijds zelfs beter dan thuis. Ahum. Verwacht je echter niet aan reuze drukke buffetten, want die zijn super georganiseerd. Voor de kinderen trouwens ook aangepaste stoelen, bordjes, bestek, enzovoort… Oh en het ontbijt is tegenwoordig ook hip: met granola, havermout, soyamelk, rijstemelk, yoghurt, enzovoort…

 

• Er zijn tal van excursies die je kan doen. Wandelingen die vanuit het hotel vertrekken, maar ook tips voor een beetje verder. Wij hebben eigenlijk maar één keer de auto gebruikt, op een bewolkte dag reden we 30 minuten verder naar Sion, waar het tien graden warmer was. Elke dag worden er wandelingen voorgesteld die je in groep kan doen, begeleid door een ervaren gids, of je kan ze gewoon zelf doen, op je eigen tempo. Wij deden van alles wat, maar had ik die Bloemenwandeling niet meegedaan, dan was ik die Edelweiss nooit tegengekomen. Mijn lief vond het tempo bij de begeleide wandelingen soms te traag, dus deed hij ze af en toe ook gewoon op eigen houtje – en las ik lekker een boek op het terras.

 

• Wil je een hele dag op wandel en mis je dus het middagmaal? Dan kun je ’s morgens gewoon een picknick maken met broodjes en beleg, of zelfs een slaatje maken (daar staan bakjes voor klaar). Extra koekjes of nootjes meenemen? Kan ook.
  

  Wandeling naar Illsee en…

  

  Illgraben, de Grand Canyon van Wallis, Zwitserland

  

  Lac de Moiry

 

• Er is ook ’s avonds animatie en een bar. Leuke dingen voor de kinderen, feestjes, optredens, activiteiten,… Wij deden twee keer een leuke quiz mee, ik heb de hucklebuck gedanst en geswingd met de sportmonitor, en we werden getrakteerd op een schitterend optreden van Petticoat (zes getalenteerde meiden uit o.a. Scala).

 

• Er is WiFi. 🙂 Geen tv op de kamers (gelukkig, vind ik) maar wel tv in de bar, als je de Tour de France of de Wereldbeker wil volgen of het Journaal wil zien.

 

• Er zijn wel méér bestemmingen dan Zwitserland alleen, en natuurlijk ook in de wintervakantie, maar skiën is niks voor mij en tot nu toe bevalt Zwitserland in de zomer ons enorm. Door het feit dat je gewoon geen extra geld nodig hebt tijdens je vakantie (tenzij je eens een koffie wil drinken in een ander stadje of zo), valt de kostprijs ook reuze mee.

 

• In de Val d’Anniviers, waar wij dit jaar waren, zijn tal van historische dorpjes met dito huizen. Families bewoonden deze maar de helft van de tijd, ofwel woonden ze dan nog hoger op de Alpenweiden bij het vee, ofwel lager in de grotere dorpen, als het winter was. Alles is nog authentiek, ik kon amper stoppen met foto’s maken.
  

  

  

  

  

  

  

  

  Nog vragen? Shoot. Volgende keer vertel ik nog iets meer over mijn parapente-ervaring… 🙂

Alle foto’s © Tiny