20 dingen die ik graag doe

De mosterd haalde ik niet bij de AH, noch de Delhaize, maar bij Trijnewijn en Prinses, 2 bloggers die ik al een paar jaar volg. Ik heb het wel voor lijstjes, zeker deze die je aan het denken zetten (wat zou ik er in zetten…?).

Het gaat over een oefening, een methode om je creativiteit terug te vinden. (Waar zit in godsnaam die van mij?) Je start met een lijst van dingen die je graag doet en schrijft op hoe lang het geleden is dat je ze gedaan hebt. Tot slot is het ook de bedoeling dat je twee dingen van het lijstje nog deze week inplant. So here we go:

(niet in volgorde van belangrijkheid)

1. lezen (een half uur geleden, in Lege harten van Juli Zeh)
2. films/series kijken (gisterenavond naar De Dag – al een tijdje opgenomen)
3. uit eten (vier dagen geleden, een snackje, omdat we geen eten in huis hadden, lui waren en de kinderen niet thuis)
4. naar de sauna (een maand geleden in ons huisje met de leesclub)
5. op reis gaan (ik ben nu twee weken terug van Egypte)
6. schrijven (as we speak, want dit tel ik ook mee)
7. yoga (oeps, is geleden van in Egypte, twee weken dus)
8. masseren (zes dagen geleden)
9. gemasseerd worden (twee maanden geleden of zo)
10. vrijen (haha, geen details maar minder dan 24u geleden)
11. fotograferen (ook al weer geleden van in Egypte, twee weken dus)
12. koken (deze middag: stoofvlees)
13. uitgebreid in bad gaan (vorige week – no worries, ik douche wel elke dag!)
14. dansen (Zumba: 2 dagen geleden, fuif: 3 maanden geleden of zo?)
15. bijpraten (live) met een goeie vriend/in (een week geleden, met 2 middelbare schoolvriendinnen)
16. boeken zoeken in de bib of een boekenwinkel (gisteren)
17. iets uitleggen/workshop of opleiding geven (eergisteren, tijdens een levering voor het werk)
18. een nieuwe taal leren (in Egypte leerde ik weer wat Arabisch bij, twee weken geleden dus)
19. van de zon genieten (idem)
20. zwijgen (as we speak – which we don’t – enfin, nu dus)

Wat plan ik volgende week?

In elk geval ga ik over een week eindelijk weer eens mijn beentjes uitslaan op een feestje met de enige DJ die muziek naar mijn goesting draait, met als resultaat Tiny op de dansvloer en Tiny die er alleen maar af komt als ze naar ’t wc moet of als ’t Michael Jackson is).

En volgende vrijdag gaan we uit eten met de leesclub, drie vliegen in één klap: bijpraten met vriendinnen, gaan eten en praten over lezen en films (dat telt ook een beetje hé?)

 

Advertenties

Tiny is terug uit de woestijn

Mijn reis naar Egypte was… moeilijk te beschrijven. Misschien ook niet interessant voor jullie, lezers. Het was een beetje hetzelfde als vorig jaar, toen ik er een dagboek in zeven delen overschreef en toch weer helemaal anders.

1. Ik ging alleen. Vorig jaar was mijn vriendin mee en gingen we samen op avontuur. Nu was het minder avontuurlijk omdat ik wist waar ik naar toe ging, en ik had er alle vertrouwen in. Claudine, de Vlaamse vrouw die dat kamp daar ‘runt’, zou er de eerste vier dagen ook nog zijn, daarna was ik in goede handen van haar Soedanese helpers (echte schatjes trouwens!). 
   

   
2. Ik deed geen bal. Of anders gezegd: ik plande geen uitstapjes. Geen woestijntrips, geen kamelentocht, geen snorkeluitstap, geen Mozesberg of Sint-Katarinaklooster. 
   

   

    

3. Ik heb wel elke dag meer dan 10.000 stappen gezet, oh ja. Ik wandelde vooral naar Israël toe, voorbij alle ‘kampen’, naar het grote en wijde niets. Zalig.
4. Ik was creatief. Claudine zei dat, mocht ik zin hebben gerust wat aan een tafeltje mocht schilderen of een collage maken. NEWSFLASH: ik bén helemaal niet creatief. In de verste verte niet. Ik kan niet tekenen, knutselen is nooit iets voor mij geweest en ik was altijd gebuisd voor Plastische Opvoeding. Het tafeltje was al half beschilderd, de mandala stond er al quasi op, maar ik heb het afwerkt. Het rechthoekige tafeltje was gewoon blanco, daar heb ik een collage op gemaakt. In de buitenlucht, in de zon, en ik vond het zelfs meditatief. 
   

   

   

   
5. Ik heb elke dag yoga gedaan en gemediteerd. Op mijn eentje, zonder niks, ik had zelfs geen matje. Gewoon mijn eigen ding doen, op basis van wat ik de voorbije twee jaar heb geleerd, gezien en opgevangen. Het kostte mij geen enkele moeite.

Waar ik opnieuw van heb genoten, net als vorig jaar:

• de zon, zonsopgang, zonsondergang achter de bergen, zon op je gezicht om 8u ’s morgens en meteen al zonnecrème moeten smeren, elke dag opnieuw. 
  

  

  
• het eten. Combinatie van Vlaams, Egyptisch, Soedanees, Bedoeïens, geen idee maar het was altijd heerlijk en gevarieerd. Geen varkens- of rundvlees, wel kip, konijn, en veel vis. Massa’s verse groenten. Geitenkaas. Verse dadels, appelsienen, appel, banaan, granaatappel, meloen,… Limoensapjes. Héérlijke koffie met kardemom. Héérlijke thee met van alles: munt, gember, kurkuma, kaneel, arosathee, gedroogde sinaasappelschil, marmaria,… Liters water. Geen alcohol. (Andere gasten hadden raki en bier mee, maar voor mij hoefde dat niet.) 
  

  

  

  

  

Wat/wie heb ik gemist?

• Mijn lief, dat zou leuk geweest zijn, maar anderzijds zou hij zich daar doodvervelen, het is niks voor hem. Toch zou hij er volgens mij ook deugd van hebben, zoals zo veel mensen. Nog maar eens: ik heb ZO veel geluk dat hij mij dit laat doen, op mijn eentje en in alle vertrouwen.
• Enkele goede vrienden/vriendinnen met wie ik zo af en toe een klein babbeltje zou kunnen doen. Daarom denk ik er aan om eens te horen wie hier voor zou openstaan, maar het nooit alléén zou durven of willen. En om dan volgend jaar eens met een beperkt groepje te gaan. Ik wil dat met alle plezier organiseren. Het mag alleen geen kletskousenreis worden, want dan is het effect weg – als je begrijpt wat ik bedoel.

Tiny op weekend met de meisjes van de leesclub

Toen ik nog een bende vrienden had (hoest, hoest), gingen we wel eens op weekend naar de Ardennen met een aantal koppels. Meestal werd daar vooral (heel) veel gedronken, aten we veel vlees op de barbecue en gingen we wandelen en verdwalen in de bossen. Memories…

In onze leesclub hadden we al heel vaak het idee geopperd om er eens een weekend samen op uit te gaan, gewoon wij vrouwen, geen partners, geen kinderen, in alle rust. En na enig gedoodle, kwam er een datum, kwam er een huisje, kwam er een soort planning,… Afgelopen weekend trokken we met zeven naar West-Vleteren, in een gezellig huis. De eerste avond aperitief bij het haardvuur.

We spraken vooraf al af wat we gingen eten, en maakten een lijstje voor de Collect and go. Ik kreeg bijna een hartaanval toen ik het lijstje zag, want – oh my god – wat een shitload aan eten en drank! Maar ja, beter te veel dan te weinig hé.

Geen kinderen mee, wil ook zeggen dat zo’n Tripp Trapp stoel voor iets anders kan gebruikt worden…

Wat hebben we allemaal gedaan? Eigenlijk heel weinig. We hadden wel een quiz georganiseerd, wij zijn allemaal amateurkwissers – iedereen stelde tien vragen op. Nu moet ik eerlijk zeggen, mijn quiz had ik vooraf uitgetest op mijn collega’s. En die vonden hem véél te moeilijk. ’t Was een muziekquiz, dus ja: sorry, ik ging er van uit dat het kennen van de voor- en achternaam van de leden van ABBA parate kennis was. Dus ik maakte een tweede quiz, een makkelijke – en voor de zekerheid ook nog een filmronde. (I have no live, I know!)

Iedereen kon een thema kiezen, en deed zijn goesting met de tien vragen. Resultaat: een heel gezellige, afwisselende en boeiende quiz! En soms ECHT niet gemakkelijk. (Thema’s: onze leesclub, Temptation Island, Blind getrouwd, actualiteit uit ons geboortejaar, gênante situaties en guilty pleasures, muziek en film,…)

We gingen (eventjes) gaan wandelen in de buurt, we konden in het huisje ook in de sauna (waar ik een meditatielesje gaf), we hebben uiterààrd veel gelezen, en we gingen op zondag brunchen in Ieper.

Mijn leesvriendinnen zijn echt de meest compatibele bende ooit, iedereen deed zijn deel, niemand zat op zijn lui gat, tenzij iedereen op zijn lui gat zat, er werd gekookt, opgeruimd, afgewassen, eten verdeeld, voor elkaar gezorgd,… Zàlig.

Zijn wij een bende saaie seutjes die alleen maar zitten te lezen en te koken? Nee, verre van. We vertelden elkaar onze meest geheime gênante verhalen, we ventileerden over oude vriendschappen en ex-lieven, aten en dronken zonder gène, maar het voornaamste: iedereen deed zijn goesting. Ons motto: alles kan, niks moet.

Kortom: I love mijn leesclub, maar dat hadden jullie al door hé? 😉

Wie ook denkt: “OH! Ik wil ook bij die leesclub!”, is er aan voor de moeite, vrees ik. We houden het voorlopig kleinschalig en aanvaarden geen nieuwe leden, omdat we zo’n hechte vriendinnenbende zijn geworden en daarom vrezen we dat iemand nieuw erbij dit niet zo leuk zou vinden en de vreemde eend in de bijt zou zijn. Sorry!