Mijn kampeerervaringen tot nu toe zijn nogal verschillend te noemen. Toen ik 19, 20 was, ging ik wel eens met een simpel tentje en een vriendje gaan kamperen: in Limburg, waar we uit de tent dreven door de zware regen; en later in de Dordogne, waar we uit de tent dreven van het zweet (hittegolf).
Toen mijn zoon een kleuter was, koos ik voor een bungalowtent op een camping waar van alles te doen was. Héél leuk, want toch een kampeervakantie, met een beetje luxe (échte bedden, kookstel en koelkast en ruimte in de tent). Dit deden we opnieuw, met drie opgroeiende kinderen – maar dat was toch wat minder: het gebrek aan personal space en privacy voor ons als koppel was een domper op de vakantievreugde.
Nu onze reis naar Cuba niet doorging, besloten we om te gaan kamperen, maar dan echt ouderwets kamperen. Dus niet op een grote camping, niet in een voortgebouwde tent, geen luxe camper, gewoon wij, den otto en een tentje waar je niet in kan rechtop staan. Maar wel een Fresh & Black tent van een niet nader te noemen merk, zo eentje zonder tentstokken, maar één die je voor een stuk kan opblazen. In vijf minuten staat het ding recht. (Trouwens, we waren meestal de enigen die op deze manier kampeerden, verder waren er vooral van die mastodont mobilhomes, campervans, kortom huizen op wielen. Zeker in onze generatie waren wij duidelijk de arme luizen van de hele camping.)
We kozen voor mini-campings, die heel rustig gelegen waren, liefst aan het water. Enter: de muggen. Hoewel het eigenlijk nog mee viel, ik ben in totaal maar 13 keer gestoken in drie weken tijd. Let op: ik neem mijn voorzorgen. Ik heb een lading muggenspray mee, als de zon vertrekt dan loop ik rond in lange broek + kousen + shirt met lange mouwen (geen zicht). En de tent ritsen we ALTIJD dicht. ALTIJD. Die kutbeesten proberen toch altijd hun weg naar binnen te zoeken en ha! – het is ze geen enkele keer gelukt. 
Campingkoken: ik kan dat! One pot pasta, barbecueën op zo’n onnozel picknicksetje van 2,49€, elke ochtend koffie met de fluitketel op een mini gasvuurtje, groentjes bakken in de ene pan die we mee hadden. Lekker hoor!
We waren ook voorzien van een frigobox die je op het elektriciteitsnet kan aansluiten, en hoera want op bijna elke camping was er stroom én water vlakbij de tent.
Toch gingen we af en toe uit eten, want lokale restaurantjes met verse vis en goedkope lekkere wijn: meer moet dat niet zijn. Ook dààr: social distancing, tafeltjes ver verspreid, obers met mondmasker, overal handgel,…
Terug op de campings: we hadden met niemand contact, bleven in onze eigen tweepersoons-bubbel. Een keer zwaaien of vriendelijk knikken naar een passerende buur, ja. Receptie was telkens ook achter plexiglas en vaak mochten we ons eigen plekje uitkiezen op de camping.
Drie weken buiten leven: ik ben al lang zo bruin niet meer geweest en we zijn totaal geen zonnekloppers. Maar niemand zal het zien (weeral niet), want ik ga sowieso mijn contacten weer beperken de volgende dagen. What else is new?
