“Je moet in het NU leven“, zegt de man. En: “Morgen kunnen we dood zijn. Dan hebben we nu in elk geval toch plezier gehad. Blijf nog even.”.
In een ander gesprek gaat het over al mijn dagboeken en brieven die ik al meer dan dertig jaar bij houd. Ze zitten allemaal in grote dozen op zolder en ik weet perfect welk schrift ik moet vastpakken als ik me iets wil herinneren over pakweg het jaar 1989. “Hou je dat allemaal bij? Ik heb nooit iets bewaard, het heden en wat er de komende dagen of weken gebeurt is zoveel belangrijker.”
Waarom gaat het in deze blog ook zo vaak over herinneringen? Over dingen die meer dan dertig jaar geleden zijn gebeurd? Waarom vind ik dat zo belangrijk?
Eén ding is zeker: ik ben blij dat ik het ooit allemaal heb opgeschreven, want juist daardoor herinner ik me het nog. Ik ben er van overtuigd dat, door te schrijven wat je meemaakt, je geheugen ook wordt getraind. Dat het me iets gaat opleveren, als ik zeventig of tachtig ben.
Ten tweede ben ik er van overtuigd dat je enorm veel kan leren van je vroegere zelf. Hoe pakte je problemen vroeger aan, hoe ging je er mee om? Welke fouten heb je gemaakt en maakte je nog eens opnieuw? Wat heeft er jou gemaakt tot wat je nu bent? Jezelf beter leren begrijpen door terug te grijpen naar oude dagboeken en brieven? Volgens mij lukt dat.
Ten derde wil ik wel even melden dat het soms ook nefast kan zijn. Als ik inderdaad te lang blijf hangen in die herinneringen, als ik er niets mee doe in het heden, als ik wegdroom naar ‘hoe het vroeger was’. Het komt niet meer terug hé? En mensen veranderen. Die jongens en meisjes waar ik over schreef, die zijn er nog altijd en ik spreek ze nog wel, maar zij zijn ook veranderd. Ze zijn vaders en moeders geworden. Echtgenoten. En hopelijk hebben ze allemaal ook echt genoten. Van die tijd lang geleden en van wat nu is.
Het blijft altijd eventjes leuk om herinneringen op te halen, maar daarna moet je verder. Moet je weer nieuwe verhalen maken, samen of alleen. Met oude vrienden nieuwe dingen doen. Of omgekeerd.
Ik ga mijn best doen om meer in het NU te leven, maar die dagboeken en brieven doe ik nooit weg. Marie Kondo kan op haar kop staan.
tiny blogt 
Ik doe die van mij ook nooit weg. Ik vind het zo herkenbaar wat je schrijft!
LikeGeliked door 1 persoon
Herkenbaar!! Ik schrijf ook in mijn dagboekjes, maar ik vind me daar zo’n grote zaag. Ik schrijf er 95% van de keren negatieve dingen in waarmee ik zit.
LikeGeliked door 1 persoon
Die moeten er toch ook een keer uit… en niemand heeft er last van!
LikeGeliked door 1 persoon
Absoluut maar ik denk dan altijd, als dat ooit iemand leest 😀
LikeLike
Moesten mijn dagboeken ooit gevonden worden, ik krijg met iedereen ruzie. Ik schrijf er al mijn ergernissen in en hang dus ook goed de zaag uit. Ergens is het geruststellend om te lezen dat ik niet de enige ben ;-).
LikeGeliked door 2 people
Dat ook al! 🙂
LikeLike
Ik zou Marie oprollen 🤣
Niemand kan voor jou beslissen of iets materieels belangrijk moet gevonden worden of niet.
LikeGeliked door 1 persoon
Ach die Marie, ze heeft aan menig mens een mooie cent verdiend!
Ik vind dit een wijze blog!
LikeGeliked door 1 persoon
Laat die dagboeken maar in de doos op zolder. En kijk er af en toe eens in. Grijp er eens naar terug als je dat nodig vindt. Veel te waardevol om weg te gooien!
Ik heb nooit de discipline gehad om dagboeken bij te houden (mijn blog lijkt nog het beste op een dagboek eigenlijk), maar ben onlangs toch weer eens begonnen. Met een 1 zin per dag dagboek. Waar ik een eigenzinnige twist aan gegeven heb. Voorlopig hou ik het al bijna 2 maanden vol. Als ik het na de vakantie nog doe, is het een blijvertje. Moet een mens bijna 50 voor worden zeg.
LikeGeliked door 1 persoon
Van het moment dat ik kon schrijven ben ik eraan verslaafd geraakt. Brieven dat ik geschreven heb, niet te geloven. Problemen, groot en klein, van me afgeschreven, er kwam geen eind aan. Maar ik heb er niks van bewaard, ze zitten ergens gearchiveerd in een hersenkwab achterin.
Knap dat jij ze wel hebt bewaard. We leven inderdaad in het ‘nu’, maar we zijn gevormd door ons verleden. Af en toe eens achterop kijken kan zeker geen kwaad, zolang we er niet blijven hangen.
LikeGeliked door 1 persoon
Nee, dat zou ik ook niet doen. Houden die dingen. Het belet immers niet NU.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik schrik er wel van dat ik zo negatief ben. Van zoveel muggen een olifant gemaakt. Soms ben ik blij dat ik sommige dingen al vergeten ben. Hartzeer enzo. Het is dubbel…
LikeLike
Nee, natuurlijk die je die niet weg. Ik heb ze ook nog hoor. En het zou me niet verbazen als er ongeveer dezelfde dingen in staan😁
LikeGeliked door 1 persoon
Als romanticus en nostalgicus (bestaat dat woord trowuens?) kan ik je perfect volgen. Ik ben stikjaloers dat ik nooit heb bijgehouden wat ik allemaal heb geschreven (brieven bij de vleet – had ik maar aandelen bij de post gekocht -) … Sinds heel recent schrijft mijn nieuwe partner (ook heel recent) af en toe iets op. Hierboven las ik een reactie van dagelijks één zin (minimaal = schitterend idee. Het hoeft niet elke dag proza van de bovenste plank te zijn.) En af en toe een ietsiepietsie meer…. ik probeer Anne na te doen… wait and see.
Tiny, nooit of te nimmer iets wegdoen van je schrijfsels !!!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb de dagboeken die ik als tiener schreef niet meer maar mijn notitieboekjes, bullet journal (die in mijn geval eigenlijk een soort dagboek is), foto’s, brieven en dergelijke bewaar ik nog steeds. Mijn geheugen is niet al te denderend en ik vind het heel fijn dat ik sommige zaken nadien terug kan opzoeken. Ook de foto-update’s op mijn blog vind ik op dat vlak heel handig. Ik heb dus zowel digitale als fysieke geheugensteuntjes en zo meteen ook het perfecte excuus voor mijn grote verzameling notitieboekjes.
LikeGeliked door 1 persoon
Heb hier ook nog vele geschreven herinneringen aan vroeger in kartonnen dozen zitten :-). Dat is dan voornamelijk in de vorm van gedichten waarin ik veel kwijt kon en heb verwerkt. Al denk ik steeds vaker om die weg te doen. Het is allemaal een beetje dubbel want wat is mijn dochter daar immers later mee… Al sluit ik me aan bij jou, wat betreft hoe dit ons als mens heeft gevormd ook al dienen we vooruit te kijken. Ik weet het, het klinkt heel dubbel allemaal.
LikeGeliked door 1 persoon