Tiny van A tot Z

Als men geen deftige blog-inspiratie heeft en gewoon maar een beetje aan het schrijven slaat, dan kan dat het beste aan de hand van het Alfabet. In navolging van mezelf, den Thomas en ons Vief. Weet je wat ik deed? Ik ging in mijn browser telkens de eerste letter intikken en keek wat daar dan automatisch bij verscheen: de meest bezochte (of de meest recent bezochte) websites. Interessant.

Bridgerton. Sorry, maar ik ben nog altijd aan het afkicken. Met mijn vriendinnen blijven we maar verwijzingen sturen à la Lady Weavelghem of The Duke en ik verwees nog maar een collega door naar de serie: als je je maar mottig voelt omdat je nergens naartoe kan, kijk Bridgerton. Opfleuring verzekerd.

Coronastudie. Oooh ik wou het C-woord zo graag vermijden. Maar ik ging op zoek naar mijn meest bezochte websites op alfabet en dit is er eentje van. Tweewekelijks vul ik braaf de online enquete in. https://www.uantwerpen.be/nl/projecten/coronastudie/

Dromen. Altijd maar dromen. Moest ik hier elke dag opschrijven wat ik gedroomd heb, er komt hier geen kat meer lezen, want het slaat. echt. nergens. op. Droom ik Coronaproof, vroeg laatst een vriendin. Ik had gelijk meteen al vijf voorbeelden.

10/11: Ik moest nr Antwerpen voor een soort event waar ik moest opdienen en de mensen die mee gingen rijden met mij waren te laat, dus paniek, maar ik dacht – in de droom – wat ga ik daar kunnen doen? Mag dat wel doorgaan?

9/11: gedroomd dat ik een hotel zat waar ik ene Pamela moest masseren, maar enkel haar nek
8/11: gedroomd dat ik met iemand afsprak in Brussel waar ik naartoe reed met een elektronische step, die ik niet kon parkeren en er liep veel te veel volk rond.
29/10: moest handdoeken klaar leggen in hotelkamers…

Egeltje. Sorry, dat was ook een droom. We zaten in een restaurant waar een egeltje los rondliep – of ik dacht toch dat het een egeltje was, het had het formaat van een klein hondje. Ik vond het toch maar eng, vooral toen het beest aanstalten maken om op de stoel naast mij te klimmen. Ik bevroor zowat, wist niet of dat dier ging aanvallen, of bijten… en niemand deed iets. Ah ja, het had wel zo’n gareeltje aan om aan een riem te hangen…

Frou-frou. In het Hollands “pony”. In het Engels: “bangs”. Die van mij moet zeker tot over mijn wenkbrauwen komen of ik kom de deur niet uit, da’s geen gezicht. Of juist extra lang hangen en dan in zo’n schwung opzij. Voorbeeldje, zie mijn zogezegde dubbelgangster Juliette Binoche. Of ga kijken bij Liese, dat kan ook. 😉 Dit maar om te zeggen dat ik geen kapper nodig heb om dit bij te houden, ik doe dit al… even denken en tellen, zo’n 39 jaar zelf.

Google is nog altijd mijn vriendje. Zowel de zoekfunctie, de kalender of de kaarten, de mail,… en ja sinds kort moet je weeral opletten dat ze van alles kunnen mis/gebruiken en kun je je instellingen aanpassen zodat je je privacy een beetje bijhoudt. Eerlijk gezegd, ik trek er me weinig van aan. Ik ga ook met niemand in discussie, je mag doen wat je wil van mij.

Humo lezen doe ik tegenwoordig weer online. Heel lang geleden begon ik met een abonnement op het tijdschrift, dat heb ik jàrenlang volgehouden, tot de interessante artikels begonnen af te nemen en ik er zeer weinig in las. De laatste jaren zag ik toch vaak online artikels verschijnen die dan betalend waren en die ik toch graag wou lezen, dus nam ik terug een – digitaal – abonnement. Ik lees trouwens graag de HUMO-schrijfsels van Talitha, blogster uit het Ieperse die nu in Kortrijk woont. Ben ik een linkse rakker omdat ik den Humo lees? Awel ja zeker. Love me or leave me.

IMDB. Internet Movie Data Base. Als ik naar een serie of een film kijk, dan ga ik op deze site bijna altijd op zoek naar feitjes: de namen van de acteurs, het jaar waarin het gemaakt werd, en vooral de Trivia. Nutteloze weetjes, maar super interessant. En wie weet handig voor als we weer terug mogen gaan kwissen.

Jasperina De Jong. Wie kent haar (nog)? Ik zag bij mijn moeder een dvd liggen met haar oeuvre en wou vooral de musical De engel van Amsterdam nog eens zien. Barslechte videokwaliteit maar wàt werd er mooi gezongen en dan zeker door Jasperina zelf. Wat een klasse vrouw. Ik zocht haar op (niet live, haha) en ontdekte dat ze nog steeds leeft, teruggetrokken maar nog blakend van gezondheid. Vele van die liedjes ken ik uit mijn hoofd. Dit is een musical uit 1975… en werd geschreven ter gelegenheid van het 700-jarig bestaan van de stad Amsterdam.

Kebabhouse Wevelgem. Okee, ik ging gezonder eten. Maar afgelopen zondag had ik een dip. Ik keek door het raam naar de vallende natte sneeuw en ik had honger. Als mijn lief dan zegt: zal ik pita halen?, dan kan ik op zo’n moment alleen maar denken aan comfortfood en lukt het me niet om nee te zeggen. En màn, wat heeft dat gesmaakt. Ze staan daar altijd in de rij, de mensen zijn vriendelijk, snel en het is er super lekker.

Liefjes. Buiten mijn droomman die ik nu al tien jaar ken en waar ik nog elke dag zo dankbaar voor ben, kom ik nog overeen met enkele mannen die ik al kende toen ik nog een jonge Tiny was. Of iets minder jong. Af en toe ga ik met eentje wandelen, of hebben we online contact en dat is helemaal okee en totaal niet raar. Het zijn vrienden van me geworden die ik enorm apprecieer. Ze kennen mij al lang, weten hoe ik besta, we kennen elkaars rare kantjes en onhebbelijkheden en weten ook dat die vroegere relatie met recht en rede geen lang leven beschoren was. Maar dat er een waardevolle vriendschap voor in de plaats is gekomen.

Museum. Ik wil al een tijdje nog eens naar een museum. Dat kàn nu, coronaproof, maar het is er nog niet van gekomen. Het Red Star Line museum wil ik graag eens bezoeken. Eigenlijk wil ik ook wel eens terug in Gruuthuse in Brugge gaan rondlopen. Nog aanraders, iemand?

Noors. Noorwegen. Elke dag spendeer ik tussen de vijf en de vijftien minuten op Duolingo, de app om een vreemde taal te leren. En ik hou in een schriftje de woordenschat bij, werkwoorden, voornaamwoorden, uitdrukkingen. Het stimuleert mijn geheugen, een nieuwe taal leren kan ontzettend verrijkend zijn en je een mentale boost geven. Natuurlijk droom ik er van om deze zomer naar Noorwegen op reis te gaan, maar we zien dat nog wel. Er wordt nog niks gepland. Mijn lief was er al eens eerder en al is dat meer dan twintig jaar geleden, hij zou liever ergens reizen waar hij (noch ik) al eerder was.

Opendeurdagen. Dat klinkt héél gek in deze pandemie, maar toch hebben wij op het werk iets dergelijks voorzien. Mensen konden op afspraak een bezoek bij ons plannen, er kwamen niet méér dan 3 personen per uur en die konden maar in één ruimte per keer terecht. We deelden dit jaar geen cava, Brugse zot of koffie uit, en komen ook niet rond met belegde broodjes, maar iedereen kreeg wel een goodiebag mee naar huis met een miniflesje cava, een frisdrank en wat versnaperingen. Het is ànders, maar veel rustiger en overzichtelijker. Het heeft ook wel iets op deze manier.

Quiz. Wat zou ik er voor geven om weer eens zo’n quiz te kunnen meedoen, in een school of een feestzaal, met gangen vol tafels, een bordje met “M’en dust” en een bordje kaas/salami. Geprikkeld worden door de gekste vragen, doodcontent zijn dat je als bijna enige iets totààl belachelijks weet en het reuze spannend vinden als je weet te eindigen bij de eerste tien ploegen. Zàlig.

Radio. Elke morgen om 7u luister ik – vaak nog in bed – naar het nieuws op Studio Brussel. Als ik met de auto naar Brugge moet, luister ik ’s morgens graag naar De Inspecteur op Radio 2. Achtergrondmuziek zet ik tijdens het werk zelden op, ik wil me graag concentreren, maar toch durf ik soms eens Klara Kontinuo te beluisteren: geen geleuter en zachte afwisselende klassieke muziek. Op zondag bij mijn ouders klonk daar ineens het origineel van West Side Story door de kamer, America, wat een componist was die Leonard Bernstein toch!

Shoppen. Nog steeds totaal niet mijn favoriete bezigheid. Ben ik afgelopen jaar al eens in een klerenwinkel geweest? Misschien één of twee keer? Flaneren door winkelstraatjes, het is niet aan mij besteed. Zelfs online shoppen vind ik niks, er hangen trouwens toch al meer dan genoeg kleren in mijn kast. En we lopen toch de meerderheid van de tijd in kledij die niet echt moet gezien worden. Okee, ik kocht een nieuw slaapkleedje, je kon bijna kijken door het vorige. (Geen commentaar nodig, dank u.) 😀

Telewerken. Ja ja, nog steeds. Met uitzondering van de één of twee dagen dat ik ging helpen op kantoor, of dat ik sporadisch eens een levering kon gaan doen bij klanten. Blij dat ik zo nog eens mijn kot uit kwam. Ik heb mijn draai thuis echt wel gevonden, begin al vroeger, neem tussendoor wel eens een pauze om met een stofvod rond te gaan (maar stel je daar niet al te veel van voor), en kan me duizend keer beter concentreren.

Uitgelezen: dit jaar nog maar vier boeken. Maar ja, we zijn nog maar een maand ver hé. Ik ga er niet meteen eentje van aanraden, het waren geen slechte boeken, maar geen hoogvliegers. Wie nog tips heeft, laat maar komen.

VRT. De VRT-nieuws website staat bij mij toch regelmatig open. En sinds de start van de pandemie proberen we zowat elke dag naar het zeven uur journaal te kijken. Ik mis Martine Tanghe nog steeds, maar ben wel ook fan van Goedele Wachters en Wim Devilder, leuke mensen en zeer professioneel. Mooie stemmen ook. VRT had trouwens de laatste tijd keigoede programma’s: Het hoge Noorden, Reizen Waes, Down the road, Het Huis,…

Wandelen. Ach, dat het maar snel wat warmer wordt en wat langer licht. Stilletjes aan begint het te beteren. Als ik stipt om 17u na het werk mijn huis verlaat, kan ik al een half uur wandelen zonder dat het pikkedonker is en ik heb er dan vaak nog een mooie zonsondergang bij. Dat komt toch al weer goed.

Wevelgem at 5pm

XE.com. De enige site die ik soms bezoek die begint met een X. Op deze site zie je snel hoeveel iets kost in het buitenland. Zo zat ik de afgelopen weken regelmatig te zoeken hoeveel iets kost in Noorwegen, en dan zoek je daar even op hoeveel euro’s zevenhonderd Noorse Kronen zijn, bijvoorbeeld. Het is deprimerend, want àlles is daar pokkeduur. Nog even doorsparen dus.

Yoga. Oh shit. Mijn yogaflow is gewoon compleet naar de vaantjes. Ik heb al zo lang niet meer op mijn matje gezeten. De online lessen heb ik opgegeven, ik wacht en smacht tot er weer iets live kan doorgaan en dan doe ik meteen weer mee. Maar ik heb een lui gat, stijve spieren en gewrichten, en geen discipline. Het is om zeep. Sorry aan al wie dacht dat ik zo’n flinke was. Het is niet waar. Ik ben een luie doos. Een lege fak, zeggen ze hier.

Zwemmen. Als ik een lijstje had met dingen die ik wil doen in 2021, dan stond dit er op. Er is een nieuwe zwemkom in Wevelgem, en ik beloof – PLECHTIG – dat ik die binnen de kortste keren eens ga uittesten. Ik ga mijn stijf en vermoeid lichaam eens in een badpak wringen (oei, heb ik dat nog wel??) en een afspraak maken om baantjes te trekken. Goh, dat klinkt goed hé. Ik ga het echt doen. Helemaal.