Tiny leest een vijf-sterren boek

Dit jaar las ik veel. Voor mijn doen, erg veel zelfs. Eind 2016 zal ik veertig boeken hebben gelezen en dat is toch wel behoorlijk. Maar als ik mijn lijstje bekeek op Goodreads, dan stelde me het een beetje teleur dat ik dit jaar nog geen enkel boek met vijf sterren kon bekronen.

Vorig jaar bejubelde ik Connie Palmen en Jij zegt het. Dit jaar las ik al veel goeie boeken, maar niets dat er uit sprong. Tot voor kort.  “Een klein leven” zag ik al vaak passeren in menig lijstje, en bijna even vaak waren de recensies overdadig en juichend. Nu ben ik nogal gevoelig voor hypes, maar weet ik dat zoiets ook ontzettend kan tegenvallen. Toch kocht ik dit lijvige boek op de boekenbeurs.

een-klein-leven

De eerste tweehonderd bladzijden dacht ik nog: ‘Oh is dat het nu?’, maar ik had gelezen dat er wel meer mensen zoiets voelden en dus las ik verder. Op een bepaald moment werd ik toch meegezogen in de levens van de vier studievrienden: Malcolm, architect; JB, een zwarte homoseksuele kunstenaar, Willem, een knappe acteur en Jude, een succesvolle advocaat. Uiteindelijk zijn ze alle vier wel behoorlijk rijk en succesvol, maar er is veel meer aan de hand. Vooral met Jude, daar scheelt er iets mee. Tegen dat je weet wat precies, zit je midden in een storm van emoties en kun je niets anders dan verder lezen.

De vriendschap, de zorgzaamheid, maar ook de typische Amerikaanse oppervlakkigheid bij sociale contacten, is kenmerkend voor het boek. Hoe meer het boek vorderde, hoe vaker ik het soms moest aan de kant leggen om even te slikken en het te laten doordringen. Wow.

Ik ga niet tegen iedereen zeggen: ‘Lees het.’. Je moet er klaar voor zijn. Laten we zeggen dat het een boek is voor mensen met al serieus wat leeservaring en dan niet de ervaring met Santa Montefiore, Pieter Aspe of Tess Gerritsen, om maar iets te zeggen. Het is een boek voor mensen die wat tijd hebben, want het zijn 752 bladzijden die niet hup, hup, lekker weg lezen. Maar doe er moeite voor. Het is ook die moeite waard. Laat me even weten als je er in begint of het al uit hebt, ik ben benieuwd naar je reactie.

Oh en lees zo weinig mogelijk recensies vooraf. Ik las er nu nog net een paar waarin er serieus gespoilerd wordt. Begin zo onbevangen mogelijk in het boek, hoe minder je weet hoe beter.

24 comments

      1. Ik zal Tiny nog van haar sokken blazen, want dit jaar heb ik zeker al zeven werken uit het oeuvre van Marc Sleen gelezen. Urbain Servranckx is ook al meerdere keren langs mijn ogen gepasseerd. ‘Kwaliteitsliteratuur’ is het enige dat ik vastneem, maar ik blijf er altijd heel bescheiden bij.

        Geliked door 1 persoon

  1. Ik las het boek in het Engels en heb het boek niet uitgelezen.
    Ik begon met torenhoge verwachtingen aan dit boek (iemand op Goodreads wou het zelfs zeven sterren geven), maar die werden niet ingelost. Het mysterie van wat er in de kindertijd van Jude gebeurd is, wordt eindeloos gerekt. Het kon mij na een tijdje niets meer schelen, Jude begon mij te vervelen in plaats van te boeien. En dan is het tijd om het boek dicht te slaan en een ander ter hand te nemen.
    Op de binnenflap wordt het boek bejubeld vanwege het “rich and resplendent prose”. Rijke taal en prachtig proza heb ik in dit boek niet gevonden. Ik had bij geen enkele zin het gevoel “wat is dit prachtig geschreven”. Wat een verschil met Brouwers bijvoorbeeld, die in “Het hout” hetzelfde thema behandelt, maar dat doet in schitterende bewoordingen.

    Like

    1. Ik begrijp ergens wel wat je bedoelt. Daarom dat ik ook schreef “Ik raad het niemand aan” omdat je niet kan voorzien hoe je op het boek zal reageren. Ik las nog recensies met eenzelfde mening. Meestal lees ik ook in het Engels, maar deze vertaling was gelukkig echt wel goed. Oh en “Het hout” moet ik dringend eens vastpakken.

      Like

      1. Grappig. Ik las Caro haar recensie ook al op Goodreads geloof ik, want ik maakte me eerder al de bedenking dat ik ‘Het hout’ dan weer een pokke-irritant boek vond. De gustibus gelijk ze zeggen …

        Like

  2. A little life is het beste wat ik in jaren las. Tranen met tuiten, echt. Ik herinner me nog hoe ongerust mijn man was toen hij zag hoe hard ik aan het wenen was. Ik las het halfweg het jaar, en sindsdien zit ik in een leesdip, omdat ik alle andere boeken verbleken hierbij. Door ‘A little life’ haal ik mijn challenge van 30 boeken niet. Maar een andere challenge was dit jaar minstens één steengoed boek lezen, en daarvoor ben ik dus wel met glans geslaagd. Ik plan ook nog een postje over mijn boeken van 2016. Zijn wij al Goodreads-vriendjes eigenlijk?

    Geliked door 1 persoon

  3. Oh dat boek wil ik precies ook lezen, ik ben net zoals jij die niet echt zo meedoet aan hypes. Ik zag het al een paar keer verschijnen en nu ik op mijn dogsit-adres aangekomen ben en het boek ligt daar… wil ik het ook lezen. Maar op een week zal het mij niet lukken, ik zal het eens moeten lenen.

    Geliked door 1 persoon

  4. Ik twijfel nog… of ik er klaar voor ben.
    Binnenkort zit ik weer 2 weken met Kleine Kadee in het ziekenhuis. Veel tijd om te lezen dus. Maar misschien moet ik dan net iets luchtigers lezen?

    Like

  5. Ik heb nu al zoveel verschillende reviews gelezen; blijkbaar ben je grote fan of heb je een hekel aan het boek. Het ligt al een tijdje klaar in de kast, maar in het Engels, dat had ik misschien beter niet gedaan. Ik ben benieuwd tot welke partij ik ga horen 🙂

    Geliked door 1 persoon

Geef een reactie op loesjezaakjes Reactie annuleren