Tiny gaat naar het veldrijden in Ruddervoorde

Met een kop vol snot maar ook vol nieuwsgierigheid belandde ik vandaag in Ruddervoorde. Veldrijden interesseert me normaal gezien geen kneit, ik kan geen Sven Nys van een Bart Wellens onderscheiden en zou Kevin Pauwels voor mijn deur staan, ik zou nooit weten wie hij is.

Maar de opdracht voor mijn fotografieles moet over “de koers” gaan en ik hoorde al vele indianenverhalen van mijn collega die daar achter den hoek woont, dus moest ik dat eens van dichtbij gaan onderzoeken.

Ik ben totaal geen pro en heb maar een simpele spiegelreflexcamera en geen perskaart. Zo dapper ben ik nog niet dat ik daar om zou vragen. Tot mijn verbazing stond daar één van mijn klasgenootjes wel in de frontzone. Hmm, toch eens navragen voor volgende keer.

Voila, we beginnen meteen met het einde: de drie eersten. Ze hebben er duidelijk enorm veel lol in. Of snap ik iets niet?

Het evenement heeft veel gelijkenissen met een metalfestival: er komen vooral mannen, er wordt een enorme hoeveelheid bier gedronken, er is een weide en modder en veel lawaai.

De renners boeiden mij maar weinig, vooral omdat ik er niks van ken. Maar het publiek was er natuurlijk enorm mee bezig en de blikken van de toeschouwers spreken boekdelen.

Op één of andere manier (dankzij mijn slimme collega wellicht) stond ik op een goed plekje bij de start en had ik even tijd om alle instellingen goed te zetten om een (volgens mij) prima startfoto te maken. En ik wist zelfs Sven Nys te spotten.

Toen de cross afgelopen was, rond een uur of vier in de namiddag, begon het feest eigenlijk nog maar. Alle Ruddervoordenaren zakken dan af naar de feesttent, al is dat eigenlijk al van ’s middags goed aan ’t vollopen. Tegen een uur of tien ’s avonds zijn de meeste poepeloerezat, maar ’t voordeel is dat ze gewoon allemaal netjes te voet naar huis kunnen. In die tent was de sfeer inderdaad machtig: te vergelijken met een wilde fuif, maar dan voor jong en oud. Ik werd voortdurend aangesproken om nog eens een foto te maken, kreeg kusjes op de wang, deed mee met de polonaise en zweette mij te pletter. Wie heeft dat uitgevonden zeg, vijftien graden in november??

Volgend jaar maar weer? ’t Was toch erg gezellig. Die koers moeten we er dan maar bijnemen hé? 😉