De week van Tiny (week 1)

Elke dag neem ik een foto en na 7 dagen blog ik daar over. Als ik geen inspiratie heb, dan haal ik die daar wel uit. Je kan mee volgen op Instagram (tinyblogt) of gewoon elke week hier komen lezen, zo simpel.

Zo zul je zien hoe saai mijn leven (soms) is, wat ik kook of eet, wat ik koop of deel, wat ik lees of bekijk, waar ik wandel of reis…

Op Nieuwjaar deelden wij een paar kleine cadeautjes uit, en kreeg ik ook een paar schattige geschenkjes. Waaronder zachte warme huisslofjes van de tienerdochter. Héérlijk.

Tweede nieuwjaarsdag, de kinderen naar de mama, en wij hadden behoefte aan wat meer groenten in plaats van de calorierijke hapjes van de afgelopen dagen. Ik maakte butternutlasagne, volgens dit recept of toch iets wat er op leek. Ik volg bijna nooit klakkeloos recepten, soms vind ik een ingrediënt niet nodig of voeg ik er iets extra aan toe. Maar het was super lekker!

Drie januari: eerste dag terug werken en ook eerste dag van de solden. Na het werk sprong ik nog vlug even binnen bij een winkel of twee en scoorde een trui en al lang gewilde draadloze koptelefoon. Gewéldig om te gaan wandelen of sporten in je eentje en geen gefoefel meer met die kabeltjes. En in de winter ideaal als oorwarmers. Win win.

Vrijdagavond. Iedereen is moe van het werken, niemand heeft zin om te koken en toch heb je een “feestje”. Afspreken dat iedereen restjes mee brengt en dat de gastvrouw niet hoeft op te ruimen of het huis schoon te maken, dat je gewoon in je werkkleren of je pyama komt en dat het eten vettig en ongezond mag zijn. Resultaat: een shitty diner, noemen ze dat. Blogvriendjes daar aanwezig, zoals Bertn en Lieselotte blogden er al eerder over. Het originele idee vonden we bij Charlie.

Wat doe je dan de dag nadien? Je schuldig voelen en gaan sporten. Ik probeer meer naar de fitness te gaan of te gaan wandelen, en als er straks weer zumba en yoga is, pik ik dat ook weer op . ’t Is nodig. Morgen komt mijn nieuwe weegschaal aan en ga ik wellicht serieus schrikken van de getallen.

Zondag dan. Oeps. We gingen wandelen in Kortrijk en een koffie drinken bij Kaffee Renee, lag er daar toch wel een worteltaartje verleidelijk te lachen naar mij zeker? Ik kon niet aan de lokroep weerstaan en het taartje werd mijn lunch.

Maandagavond. Eindelijk weer zumba na de Kerstvakantie. De lerares Melissa is een pittige, eentje die ook aan kickboksen doet, geen vrouw om zonder handschoenen aan te pakken. Maar ze is dolenthousiast, dat zie je als ze de pasjes voordoet én ze lacht de hele tijd. Okee, even niet op de foto dan, maar die nam ik maar héél snel tussendoor. Een heerlijke work-out.

 

Advertenties

Tiny’s FAQ, deel 4: of ik Brugge mis

 

Laura vroeg via Instagram of ik Brugge erg mis, nu ik al méér dan drie jaar in het Zuiderse Wevelgem woon. De vraag is even simpel als het antwoord: Ja.

Ja, ik mis Brugge. Als je je hele leven in de stad woont, waar je geboren bent, dan ben je er een beetje mee vergroeid. Het belachelijke liedje ‘k En Bruhhe in m’n erte zegt het zoals het is. Dus het is toch niet zo belachelijk…

Natuurlijk mis ik de tienduizend toeristen niet, maar daar heb ik me vroeger zelden aan geërgerd, er zijn genoeg mooie plekjes in Brugge om die te ontlopen. ’s Avonds na 19u is er bijna geen kat.

 

Er is het excuus: ja maar ik wérk nog in Brugge, ik kom er bijna elke dag, en ja maar mijn ouders en mijn zoon en tal van vrienden wonen er nog. Maar eerlijk: dat is niet hetzelfde. Moest ik nu in het midden van de stad werken en af en toe eens over de Dyver/Burg/Markt kunnen lopen, dan had ik er wellicht minder last van. En toen ik vorig jaar nog fotografiecursus volgde in Brugge, en daardoor héél vaak foto’s mocht gaan nemen in de stad, tijdens de les, was ik super gelukkig.

Mijn zoon woont wel boenk in het centrum, maar dat is toch niet zo romantisch als het klinkt. Het is een oud kot dat ze eigenlijk beter zouden afkeuren en het is véél te duur voor wat het is. Je kan er natuurlijk ook met moeite je auto kwijt, dus als ik iets moet gaan brengen, rij ik wel eventjes rond – of sta ik dubbel geparkeerd.

De vrienden die ik heb in Brugge zijn op één hand te tellen, of toch die waar ik eens rap kan binnen springen. Wat was het zalig toen ik een paar maand geleden een mini-reünie had met twee oud-klasgenoten in de Snuffel in de Ezelstraat. Genieten en herinneringen ophalen.

Het beste in Brugge voor mij is nu mijn leesclub. Toen ik die vier jaar geleden begon, had ik nooit gedacht dat ik met die dames zo’n dikke vriendinnen ging worden. Heerlijk om met hen in een middeleeuwse kelder af te spreken, iets te gaan eten in een Brugs restaurantje, of samen in Brugge te gaan kwissen. Topwijven zijn het!

Weet je, de sfeer in Brugge is gewoon totaal anders dan pakweg in Kortrijk. Ik volgde mijn cursus massage in Kortrijk en had geen klik met mijn medecursisten. Ik deed een specialisatiecursus in Brugge en dat voelde veel meer vertrouwd aan, tussen die Bruggelingen voelde ik mij meer op mijn gemak. Misschien zit het tussen mijn oren hoor, ik gooi geen stenen naar inwoners van Groot Kortrijk en zo. Als ik in Brugge wil leuteren* tegen iemand, dan leutert die zonder problemen gewoon mee. In Kortrijk en omgeving kijken ze vaak raar en durven ze zelfs zeggen: “Gie zie nie van hier, hé?”

Als ik straks (nog even wachten aub) doodga, begraaf me dan in Brugge. Je mag kiezen waar.

Als ik met pensioen ga, keren we terug naar Brugge. Dat was de afspraak met mijn lief. En moest het eerder kunnen, ’t is ook goed.

Ik zou me beter inschrijven voor nog een specialisatiecursus fotografie of massage in Brugge hé, dat gaat mij op alle vlakken deugd doen.

 

*leuteren: zeveren, grappige dingen vertellen, vooral jezelf niet serieus nemen… 🙂

Tiny maakt een foto-album – en jij kan er één winnen!

Vaak vragen mensen mij: “Heb jij verlof of geld te veel misschien? Al die reisverslagen?”

Het antwoord is nee en nee. Maar als ik verlof heb, dan blijf ik niet thuis. Geen staycations voor Tiny. En geld, dat moet allemaal niet zo veel kosten, hé? Kijk naar onze reis naar Albanië, ik heb er in vermeld wat dat ‘maar’ kostte.

Na de reis maak ik niet alleen een verslagje voor jullie, lieve lezers, maar gebruik ik dat verslag en die foto’s ook om een album te maken. Leuk voor later, en leuk om mee te nemen naar de schoonouders, of naar het werk – niet iedereen leest deze blog en tastbare foto’s in een boekje blijven een meerwaarde hebben.

Door de jaren heen hebben al veel mensen mij verteld hoe zíj hun albums maken, ik blijf al een hele tijd trouw aan één website – en dan volgt nu de reclame: Smartphoto! Waarom?

• hun “creator” waar je je albums mee maakt, vind ik heel overzichtelijk en makkelijk om mee te werken. Je laadt meteen al je foto’s op en je kan van start. Ofwel maak je je album helemaal zelf, van nul, of je kiest een template waar je nog van alles aan kan veranderen. Ofwel laat je Smartphoto zelf een verzameling maken van je foto’s. Simple comme bonjour.
  

  Werk maken van mijn fotoboek over Polen!

• terwijl je een album maakt, kun je nog pagina’s toevoegen. Ondertussen zie je steeds bovenaan staan hoeveel dat kost.
• héél véél keuze uit soorten albums, dikke kaft, dunne kaft, liggend of staand, je kan tekst bijvoegen, kiezen uit mat of glossy, noem maar op. Ik kies telkens voor een Large Liggend, zachte kaft.
• alles wat je maakt, wordt ook bewaard op je account. Dus je kan starten op één pc en gewoon verder doen op een andere. Of later een bepaald album of product nog eens laten bijmaken.
• Foutje gemaakt? Ze maken het opnieuw voor je. Zelf al eens getest en ja hoor, geen probleem. Ik had een verkeerd stuk tekst bij een foto geplakt (eigen fout!) en dat leek dus nergens op – en had het pas gezien toen ik het album thuis kreeg. Mailtje gestuurd, en enkele dagen later zat de juiste versie al in mijn brievenbus. Hoera! Ah ja, zonder kosten! 🙂
  

  Mijn collectie tot nu toe!

• Niet alleen voor foto-albums, maar voor tal van andere producten! Ik maakte ook de communiekaartjes van de stiefzoon, én het menu voor het jubileumdiner van mijn ouders.
• Ze hebben ook leuke fotogeschenken, wat ik persoonlijk een hele toffe vind, is een smartphone hoesje met een foto.
  

  Foto van Smartphoto

• Ook voor visitekaartjes! Moet ik dringend eens proberen, ik kan er mijn nieuwe website ook opzetten nu.

Al mijn fotoproducten heb ik zelf betaald. Vaak krijg je korting, want er is altijd wel een promotie. Toch was het puur toeval dat één van hun medewerkers mij contacteerde of ik zin had in een samenwerking. Wie? Ikke? Nog nooit heb ik iets gewonnen of iets gekregen omdat ik blog. Never ever. Dus ja, sorry, ik voel me eventjes belangrijk. 🙂

Was het nu een andere fotowebsite geweest, ik had geweigerd. Omdat ik al jaren bij Smartphoto bestel, er tevreden van ben en geen reden heb om te veranderen.

Wat dubbel leuk is: jullie kunnen mee profiteren. Ik mag een mooie korting van 25€ weg geven, en je mag ZELF kiezen wat je er mee koopt. Goed hé? Wil je zelf een album maken, of heb je inspiratie nodig voor een cadeautje? Er zijn massa’s mogelijkheden.

Wat moet je daar voor doen? Simpel: Stuur mij één van je EIGEN foto’s (vakantie of iets anders) en de leukste, grappigste, meest originele of ontroerende WINT. Stuur naar tinyblogt@gmail.com en reageer hieronder met ‘ik doe mee’.

Kan ook via Instagram of Facebook: plaats je gekozen foto online, tag tinyblogt en volg op IG smartphotobe.

Succes! Ik kies een winnaar op 31 augustus.