Al een tijdje geleden schreef ik over de belangrijke verschillen tussen bloggen en Instagram, omdat ik nog steeds denk dat sommige mensen het verschil niet goed snappen.
Instagram begon bij mij omdat ik foto’s wou delen op een ander medium dan Facebook of mijn blog, later ook omdat ik dit medium wou gebruiken om reclame te maken voor mijn bijberoep en eventueel ook voor mijn ‘gewoon’ werk. Maar ik leerde gaandeweg dat het véél meer oplevert om gewoon één medium te kiezen voor een bepaald doel en daar vol voor te gaan.
Voor tinyblogt bestond de Instagram-link al langer, en ja, ik maakte ook wel vaak stories en berichten over deze blogposts, dat was ook een soort reclame. Af en toe kreeg ik reacties van mensen die niet op mijn blog reageerden maar wel op IG, maar toegegeven, dat is een minderheid. En natuurlijk is het leuk om foto’s te delen als je op vakantie bent, zo zijn de mensen thuis ook een beetje “mee”, maar vaak komt dat toch zo over als “Kijk eens wat ik ben, hoe goed het hier is en hoe mooi en hoe lekker…”
Er kwamen ook nooit (of zeer zelden) selfies van mij op Instagram – als ik aan één iets een hekel heb dan is het wel daaraan. Soms deed ik wel eens een poging, op een story of zo, omdat die dan na 24 uur terug weg zijn, maar was dat een meerwaarde? Er heeft nooit een kat gezegd “oh wat ben je mooi” en daar was ik ook niet naar op zoek, eerlijk gezegd.
En hoe Sociaal is dat Sociaal Medium Instagram eigenlijk? Vond ik nieuwe contacten hierdoor? Zelden. In het begin had ik een leuke klik met een mede-Wevelgemnaar, die dan een basketcollega van mijn man bleek te zijn en in het echte leven niet eens deftig goeiedag kwam zeggen. Soms zette ik iets op IG om weg te geven en daar kwam natuurlijk wel reactie op (het woord GRATIS werkt als een vlieg op de stroop) maar omgekeerd ben ik nooit op zoek op Instagram om iets te verkrijgen.
Op den duur was ik veel te vaak aan het denken welke foto ik ging gebruiken om mijn blog aan te prijzen, of welke foto ik zou gebruiken om aan te tonen waar ik was, om informatie over iets te verstrekken,… en ik geef toe: ik kreeg daar stress van. Ik neem wel regelmatig foto’s met mijn gsm maar om die nu echt goed te noemen? Met een echte camera kun je nog altijd veel meer doen, noem het dan maar “slow pictures” zoals je slow coffee of slow cooking hebt. Ik deed altijd nog moeite om die op mijn groot scherm te bekijken en eventueel nog te bewerken, want ja, ik volgde enkele jaren fotografie en dan wil je daar toch iets meer mee doen.
Dus ja, ik heb het er mee gehad.
Wil je mij bereiken, dan kan dat nog altijd zonder rooksignalen. Een reactie op deze blog schrijven is ook niet moeilijk. Heb je zelf iets te melden of te tonen en denk je dat ik dat moet zien of weten? Stuur me de foto via WhatsApp, Facebook, mail, of print hem af en drop hem in mijn brievenbus. Iets meedelen zonder foto kan ook nog altijd.
Ga ik nu NOOIT meer op Instagram? Geen idee, misschien ben ik volgende week al terug.
Ga ik nu HEEL MIJN INSTA-ACCOUNT deleten? Nee hoor, je kan er nog steeds op scrollen als je niks beters te doen hebt. Maar je hebt vàst iets beters te doen. 😉

Dit is de eenendertigste dag in #40dagenbloggen