Outlander

Toen ik in het derde kleuterklasje zat, kon ik al redelijk vlot lezen. In het zesde leerjaar las ik al boeken van Konsalik. In het zesde middelbaar las ik nét te weinig om gemotiveerd te zijn om Germaanse te studeren. Tegenwoordig val ik niet in slaap zonder nog een paar bladzijden te lezen in een boek en ik word ongelofelijk lastig als ik geen extra boek heb als een ander bijna uit is. Sinds september lees ik af en toe boeken die ik anders nooit zou lezen en dat is dankzij onze leesclub, zie hier. Dit jaar las ik weer een mooi lijstje bij elkaar, maar ik denk dat ik er meer las dan de lijst hieronder. Sommigen zijn al weer terug naar de bib en ben ik vergeten op te schrijven, vermoed ik.

Het vlammende kruis, Diana Gabaldon. Deel 5 van de serie “De reiziger”, uit het Engels vertaald en nu ook bekend als televisieserie “Outlander”. Deze historische reeks vertelt het verhaal van Claire die per ongeluk terecht komt in het Schotland van de achttiende eeuw.
Sneeuw en as, Diana Gabaldon. Deel 6 van dezelfde serie, ja eenmaal hieraan begonnen is er geen stoppen meer aan. Ondertussen speelt het verhaal zich af tijdens de Amerikaanse revolutie, maar verder ga ik geen spoilers meer weggeven.
Een echo in de tijd, Diana Gabaldon. Deel 7 van dezelfde serie en je hebt het door: ik was helemaal verslaafd. De eerste paar maanden van 2014 was ik er volledig door in de ban. Blijkbaar is nu zelfs een deel 8 uit, oh ik ben zo benieuwd! En de televisiereeks ga ik binnenkort bekijken, een vriendin van mij zei dat het echt fantastisch is, al had ze de boeken niet gelezen.
Donderdagskinderen, Nicci French. Van dit schrijverskoppel heb ik àlle boeken gelezen, ook de boeken die door hen apart geschreven werden. Ik heb ze trouwens al ontmoet, tijdens een echte meet & greet in Brugge en het zijn supertoffe mensen.
De eenzaamheid van de priemgetallen, Paolo Giardano. Dit is zo’n boek dat in veel recensies werd opgehemeld, maar waar ik eigenlijk niet zo heel wild van werd. Een Italiaans verhaal over boy meets girl, maar het meeste ben ik nu al vergeten.
Stil in mij, Esther Verhoeff. Non-fictie, gebaseerd op getuigenissen van een heleboel Nederlandse vrouwen die in hun kindertijd werden ondergebracht bij de nonnen en daar over het algemeen allesbehalve goeie herinneringen aan hebben. Erg aangrijpend.
De boekenapotheek aan de Seine, Nina George. Het eerste boek wat we lazen met de leesclub en wat we vooral mooi vonden vanwege de prachtig gestileerde zinnen. Een soort roadmovie op het water, erg romantisch en een typisch vrouwenboek.
De waarheid over de zaak Harry Quebert, Joel Dicker. Tweede boek met de leesclub, ik vond er niet zo heel veel aan. De dialogen vond ik krom en belachelijk, de personages dom en niet zo goed uitgeschreven, maar het kan ook geheel aan mij liggen. Een paar andere leesclubbers vonden het super.
Het West-vlaams versierhandboek, Thomas Blandeau. De arme man is al overleden, en dan mag je zeker een beetje milder zijn. Ik had hier veel van verwacht, maar de titel is sterker dan het boek zelf. Het speelt zich af in een gehucht ergens Bachten de kupe (regio Ieper/Poperinge/Diksmuide) maar veel Westvlaams komt er eigenlijk niet in. Het had net zo goed in Zichen Zussen Bolder kunnen zijn.
Blogboek, Kelly De Riemaeker. Ja jongens, toen ben ik er pas goed ingevlogen. Een blog maken stond al op mijn programma, maar met het boek van Kelly bij de hand, kwam ik een heel stuk verder in blogland. Eeuwige dankbaarheid, zoveel handige tips, zeg. Oh en ik ben het persoonlijk bij haar gaan afhalen in Ieper. Gesigneerd en met een kus van de juffrouw, jawel!
De vlucht, Jesus Carrasco. Oftewel: het geitenboek. Het derde boek van onze leesclub-selectie, dit was een verrassing. Een boek met veel beschrijvingen, weinig dialogen, normaal gezien zegt me dit weinig en zou ik dit snel aan de kant leggen. Maar het is vlot geschreven, goed vertaald, je kruipt in het verhaal en je wil echt wel verder lezen om te weten hoe het afloopt. Dat is het voordeel aan die leesclub hé, je doet eens wat meer moeite en vaak valt het nog beter mee dan dat je oorspronkelijk gedacht had.
Woesten, Kris Van Steenberge. Het is bijna uit, nog een pagina of dertig. Man, man, man, ik heb blijkbaar het beste tot het laatste bewaard dit jaar, want dit vind ik echt fantastisch. Als je één boek uit mijn lijstje kiest om volgend jaar te lezen, neem dan dit! Zelfs voor mensen die niet graag of niet vaak lezen: DOEN. Het speelt zich af in Woesten, het dorp dichtbij West-Vleteren, begin twintigste eeuw. Ik ga er niet te veel over vertellen, je moet het maar lezen, ’t is gewoon de max. Tempo zit goed, personages zijn super goed uitgeschreven, de verhaallijn is sterk, het leest als een trein.