De week van Tiny (week 1)

Elke dag neem ik een foto en na 7 dagen blog ik daar over. Als ik geen inspiratie heb, dan haal ik die daar wel uit. Je kan mee volgen op Instagram (tinyblogt) of gewoon elke week hier komen lezen, zo simpel.

Zo zul je zien hoe saai mijn leven (soms) is, wat ik kook of eet, wat ik koop of deel, wat ik lees of bekijk, waar ik wandel of reis…

Op Nieuwjaar deelden wij een paar kleine cadeautjes uit, en kreeg ik ook een paar schattige geschenkjes. Waaronder zachte warme huisslofjes van de tienerdochter. Héérlijk.

Tweede nieuwjaarsdag, de kinderen naar de mama, en wij hadden behoefte aan wat meer groenten in plaats van de calorierijke hapjes van de afgelopen dagen. Ik maakte butternutlasagne, volgens dit recept of toch iets wat er op leek. Ik volg bijna nooit klakkeloos recepten, soms vind ik een ingrediënt niet nodig of voeg ik er iets extra aan toe. Maar het was super lekker!

Drie januari: eerste dag terug werken en ook eerste dag van de solden. Na het werk sprong ik nog vlug even binnen bij een winkel of twee en scoorde een trui en al lang gewilde draadloze koptelefoon. Gewéldig om te gaan wandelen of sporten in je eentje en geen gefoefel meer met die kabeltjes. En in de winter ideaal als oorwarmers. Win win.

Vrijdagavond. Iedereen is moe van het werken, niemand heeft zin om te koken en toch heb je een “feestje”. Afspreken dat iedereen restjes mee brengt en dat de gastvrouw niet hoeft op te ruimen of het huis schoon te maken, dat je gewoon in je werkkleren of je pyama komt en dat het eten vettig en ongezond mag zijn. Resultaat: een shitty diner, noemen ze dat. Blogvriendjes daar aanwezig, zoals Bertn en Lieselotte blogden er al eerder over. Het originele idee vonden we bij Charlie.

Wat doe je dan de dag nadien? Je schuldig voelen en gaan sporten. Ik probeer meer naar de fitness te gaan of te gaan wandelen, en als er straks weer zumba en yoga is, pik ik dat ook weer op . ’t Is nodig. Morgen komt mijn nieuwe weegschaal aan en ga ik wellicht serieus schrikken van de getallen.

Zondag dan. Oeps. We gingen wandelen in Kortrijk en een koffie drinken bij Kaffee Renee, lag er daar toch wel een worteltaartje verleidelijk te lachen naar mij zeker? Ik kon niet aan de lokroep weerstaan en het taartje werd mijn lunch.

Maandagavond. Eindelijk weer zumba na de Kerstvakantie. De lerares Melissa is een pittige, eentje die ook aan kickboksen doet, geen vrouw om zonder handschoenen aan te pakken. Maar ze is dolenthousiast, dat zie je als ze de pasjes voordoet én ze lacht de hele tijd. Okee, even niet op de foto dan, maar die nam ik maar héél snel tussendoor. Een heerlijke work-out.