“Kom”, zei mijn mountainbikend lief op zondagmiddag, “ik weet een leuke wandeling en ’t is niet ver rijden, we wandelen een 14-tal kilometer en nemen kaffie en koekskes mee.”
Het was droog, fris maar af en toe brak de zon door, ideaal wandelweer.
Wevelgem is opgebouwd uit drie delen: Wevelgem, Moorsele en Gullegem. In Gullegem ligt ook het prachtig mooie natuurdomein Bergelen, waar ik al vaak ging wandelen, maar er is nog veel meer te zien.
Nu het mountainbike seizoen op zijn einde loopt (omdat het té droog is, die mensen fietsen liever door slijk en modder…) kwamen we geen enkele fiets tegen. Ook bijna geen enkele wandelaar omdat het niet zo’n gekende route was. Ik had nog maar net gezegd: “Wauw, we zijn nog geen kat tegengekomen” of dit beestje keek ons lief aan in ’t passeren.
We passeerden veel natuurschoon, uitgestrekte weides, stukjes bos, ook wel een stuk autostrade (onvermijdelijk als je op grondgebied Wevelgem een lange wandeling maakt, landerijen, mooie huizen, bouwvallige huizen, hele sjieke huizen, koterijen en kapelletjes.
Aan de kapel Onze Lieve Vrouw ter Troost stopten we voor ons zelfgemaakt terrasjes. Eat your heart out, al die mensen in Middelkerke! De koffie was super lekker want zelfgemaakt, samen met een lekkere appelflap en rijsttaartje van bij de beste bakker van Wevelgem.
Er ontstond een conversatie over weesgegroetjes en onzevaders en de tien geboden, maar da’s voor een andere blogpost…
Hoe cool was het ook om langs die bloesemvelden te lopen, appels en peren over een paar maanden, prachtig zicht nu.
En opeens kwamen we ook jonge lammetjes tegen (oh wacht, lammetjes zijn altijd jong), waarvan de mama een beetje verder aan een ketting liep te grazen.
Koeien blijf ik fascinerende beesten vinden. En bewonder het uitzicht met de watertoren van Gullegem in de verte.
tiny blogt 