Even een update: vorige week was er staking in de gevangenis en kon zo mijn meditatieles niet doorgaan omdat er te weinig personeel aanwezig zou zijn om de gedetineerden te begeleiden, ze moeten dan allemaal in hun cel blijven.
In totaal ben ik er nu al vier keer geweest, ik weet er de weg, kan alleen binnen gaan (met een badge) en na en wandeling door de lange gangen arriveer ik in het lokaal van het educatief centrum. Er is op hetzelfde moment ook gitaarles in een ander lokaal, maar daar hebben we geen last van, we horen ze amper.
Bij de mannen waren er telkens drie afgekomen, maar de laatste keer, afgelopen vrijdag, slechts eentje. Veel zieken, mensen die andere afspraken hebben,… dus was het privé-les voor R, die dat helemaal niet erg vond. We hadden een goed gesprek over positief zijn en hoe een “power pose” je zelfbeeld kan verbeteren. Na mijn blog van vorige week had ik dat ook wel even nodig. Een Tedtalk bracht me op een idee, want hoe krachtig is lichaamstaal! Als je je eigen lichaamstaal aanpast, zelfs al voel je je zenuwachtig of angstig, ga voor twee minuten in een krachtige houding à la Superman of Wonderwoman staan, en je voelt je echt beter. Bekijk die Tedtalk van Amy Cuddy hier.
Elke sessie bereid ik iets anders voor. Deze keer had ik verse bloemen mee, omdat ik een meditatie wou doen met gericht aandacht, met je ogen open, staren, kijken naar een object: een bloem. Voor sommige mensen makkelijker dan met je ogen dicht omdat je je op “iets” kan concentreren.
Zo zoek ik voor elk wat wils. Na de pauze kwamen terug de vrouwen, ik ken ze ondertussen allemaal bij naam, ze zijn super lief en vriendelijk, eigenlijk echt schatjes. Ze blijven me ‘mevrouw’ noemen, zijn heel beleefd en gedienstig, rollen de matjes op na de les, wensen me prettig weekend en zeggen dat ze al verlangen naar de volgende keer.
Ik had niet alleen bloemen mee maar ook een geur. Die druppelde ik eventjes op hun polsen, ze mochten ruiken zonder te praten. Gewoon hun gedachten de vrije loop laten en kijken waar hen dit bracht. Want als je in groep bent, en één iemand zegt: dit doet me denken aan de duinen in Koksijde – dan is de rest van de wijs gebracht omdat zij de geur misschien met iets heel anders associëren. Met een persoon, een plek, een herinnering, een gebeurtenis.
Ik vind het zalig om deze lessen te geven en kijk net als hen, altijd weer uit naar de volgende les. En ik weet nu al dat ik het echt lastig zal hebben als het de laatste keer zal zijn.
Meer info over mijn meditatie projecten waarvoor je NIET in de gevangenis hoeft te zitten, vind je hier.
