gevangenis

Tiny en de nieuwe plannen

… die eigenlijk niet echt heel nieuwe plannen zijn, maar verder bouwen op hetzelfde.

Vanaf volgende week ga ik weer yoga- en meditatieles geven in de gevangenis van Brugge, lees er meer over hier.

Er is een Thee Dansant de eerste mei bij een vriend: in plaats van een fuif ’s avonds waar je jezelf om 22 uur nog uit de zetel moet sleuren, is er muziek in de schuur en een thee-sommelier in zijn tuin. Ik ben al benieuwd. In diezelfde tuin en schuur organiseer ik opnieuw een Zen op Zondag: kom meedoen in Oedelem op zondag 12 juni van 10 tot 16u, een beetje leren mediteren, een beetje yoga, ademhalingsoefeningen, zalig tot rust komen, lekker eten,… dus een dag helemaal voor jou! Inschrijven kan nog altijd hier.

In het weekend van 8 mei is er het kleine folkfestival Labadoux in Ingelmunster. Zelf ben ik er nog nooit geweest, maar het schijnt erg gezellig te zijn. Op zondag komt Luka Bloom, en al zag ik hem al enkele keren live optreden, het is lang geleden en ik heb er wel zin in. Plus, voor twintig euro kun je niet sukkelen hé.

En hoera, de festivalzomer zet zich verder, want het lijkt dat het corona-gedoe eindelijk achter de rug is, alle voorspellingen zien er goed uit wat dat betreft, nu nog het weer. Want ja, we gaan terug naar Graspop. De volle vier dagen, maar wel op een camping acht kilometer verder en dan over en weer met de fiets. Doodop zullen we zijn, als vijftigers, maar we hebben er wel erg veel zin in!

Omdat de jongste zoon hier eind juni afstudeert en per se wil dat wij er bij zijn op de proclamatie, gaan we pas op 1 juli op reis. Had het aan ons gelegen, we waren al vroeger weg. De bestemming: de bergen. We zijn daar graag, mijn lief wil er ook mountainbiken, we gaan wandelen en wellicht ook lekker eten, want ’t is eens in Italië te doen, de Dolomieten. Benieuwd, want twee weken in hetzelfde hotel, dat is totaal niet onze stijl. Maar wel makkelijk.

Verder zou ik dolgraag vanaf september een wekelijkse yogales geven in Wevelgem, maar de praktische zaken zijn nog niet rond, ik bekijk het rustig en dat komt dan ook wel in orde. Alles op zijn tijd.

Tiny’s plannen voor 2022

Er staat wel een en ander op mijn planning en het zijn allemaal leuke dingen. Hopelijk gooit er nu geen enkel virus meer roet in het eten.

Van 25 tot 27 februari organiseer ik terug een meditatieweekend, of noem het liever een Stilteretraite, in de Ardennen. Als je nog écht heel snel bent en je wil mee, zeg dat hier dan even in de reacties, dan stuur ik je meer info.

Maar voor wie deze datum niet past, staat er al een volgende gepland: van 30 september tot 2 oktober, hoera!

Het huis in Amonines waar we logeren

Binnen exact een maand start mijn 200 uur durende opleiding in Tenerife, 200 uur, dat wil zeggen: acht uur les per dag, 24 dagen aan een stuk – maar natuurlijk wel in een hele mooie omgeving. Ik vraag me wel af hoe dat zal gaan, of het niet allemaal jonge slanke lenige meisjes zullen zijn, maar dan ben ik er om tegengas en levenservaring te geven. Het is een gedeelde kamer, dus wie zal er meer dan drie weken lang mij gezelschap houden? Geen mens die het weet, spannend hé.

https://www.shambhala.tf

Midden april zal ik dan officieel yogalerares zijn. Het plan is om op regelmatige basis een reeks lessen te geven en liefst aan beginnelingen. Start to yoga, start to meditate, want ik wil heel graag duidelijk maken dat iedereen hier deugd van kan hebben. En dat yoga juist bedoeld is voor mensen die (1) niet lenig zijn, (2) ongeduldig zijn, (3) regelmatig stram en stijf zijn of rugproblemen hebben.

In juni hopen we dan eindelijk écht naar Graspop te kunnen gaan, na het al twee keer uit te stellen natuurlijk. De camping ligt op 8 kilometer van de weide, we hopen op dan toch een beetje rust ’s nachts.

Begin zomervakantie willen we ook graag samen op reis maar dat zijn nog geen vastomlijnde plannen. Wordt het kamperen in Spanje, zoals vorig jaar? Wordt het Intersoc in Zwitserland? Of misschien nog iets totaal anders?

In het najaar mag ik weer meditatieles geven in de gevangenis!

En als ik genoeg vakantie heb, dan droom ik nu al van Egypte in november…

Tiny gaf meditatieles in Ruiselede

In het najaar (september/oktober) was ik te gast in de gevangenis van Brugge om aan zowel vrouwelijke als mannelijke gedetineerden les te geven in meditatie en yoga. Ik schreef er al over hier. Dezelfde organisatie vroeg mij of ik hetzelfde wou doen in het PLC: het Penitentiair Landbouw Centrum in Ruiselede. Deze justitiële inrichting ontstond uit de hervormingsschool voor jongeren, één stuk ervan is een gevangenis/landbouwbedrijf geworden. De gevangenen zijn er dus verplicht tewerkgesteld in dat bedrijf, er is zero tolerance voor agressie en drugs en ze worden gestimuleerd tot integratie. De mannen (geen vrouwen) leven er in gemeenschap en slapen ook in chambrettes. Grote slaapzalen met enkel een gordijntje er tussen.

Reden te meer om op zoek te gaan naar een moment van rust en stilte, vooral in hun hoofd.

Enter Tiny.

Op maandagavonden ben ik zes keer langs gegaan, voor twee uur, voor de geïnteresseerden. Ik gaf een mengeling van ademhalingsoefeningen, zachte yin yoga, zonnegroeten, begeleide meditaties en een introductie tot mantra’s. Maar ik ging vooral uit van wat hen bezighield, want al vlug kwamen de vragen. Na een eerste kennismakingsles werden ze al snel minder verlegen en hadden ze door dat ik ook maar een gewoon mensje ben, met veel zelfspot en relativisme.

Eentje doet élke dag een yogaflow op zichzelf, gewoon zomaar, geleerd uit een boekje. Een ander zei van nooit te piekeren, altijd rustig te kunnen ademen maar veel te halen uit de yoga- en stretch oefeningen.

In plaats van een klein eng lokaaltje diep verscholen in een groot gevangenisgebouw, zitten we nu in een relatief gezellige, immens grote zaal: plaats genoeg voor social distancing. Als de gedetineerden op meer dan vijf meter van mij af zitten, mag zelfs het mondmasker af.

“Ik heb van de week aan je gedacht“, zei er eentje vorige week: “als ik mijn reep chocolade op at, heb ik dat eens héél traag en bewust gedaan.” Oooooh!

Een ander zei: “Ik heb de laatste week zo vaak nekpijn, wat kan ik daar aan doen? Is dat door mijn oefeningen?” Blijkt dat die mens een hele week vooral slecht nieuws te slikken kreeg, dan moet je niet ver zoeken: emoties zoeken een uitweg en nekpijn is daar zo typisch voor. Al de oefeningen die ik daarna gaf, veranderde ik telkens lichtjes voor hem, om geen méér pijn te veroorzaken maar die eerder te verlichten.

Vorige week vroeg mijn HR-manager, die van mijn doordeweekse job, of ik een tekstje wou schrijven in het Engels over mijn bezigheden buiten mijn gewoon werk. Ik eindigde hiermee:

Working with people, helping them in several ways is my true passion. Be it people with vision loss, or people with back pain or stress. I am grateful to be able to combine all this, to make people happy, to give them back some self esteem and independence. 

Volgend jaar: méér van dat!

Schrijf je hier in voor het meditatieweekend in februari in de Ardennen. Lees er meer over bij Tiny op stilteweekend.