Tiny op wandel in Anaga natuurpark

Dag 21/40dagenbloggen

Hoera, zondag is onze vrije dag! En we konden uitslapen (dus was ik al blij dat ik tot na 7u kon blijven liggen!). En er was een beetje zon deze morgen!

We hadden afgesproken om met een groot deel van onze groep te gaan wandelen. De eigenaar, Ronny, bracht ons met de minibus 45 minuten verderop naar het Anaga gebergte. In het noorden van Tenerife regent het dus merkelijk meer, wat er voor zorgt dat de natuur een stuk groener en vruchtbaarder is dan in het zuiden.

Wat hadden we geluk met het weer! Zon en af en toe een wolkje, een licht briesje, ideaal wandelweer.

Natuurlijk was het voor mij behoorlijk uitdagend: eerst een heel steil stuk naar beneden, af en toe behoorlijk glad en rotsig, maar ik kreeg wandelstokken van Ronny en die hielpen me wel. Ook kreeg ik weer last van een oude blessure aan mijn knie, maar tijdens het omhoog klimmen had ik daar dan weer geen pijn meer in.

Maar dan moest ik af en toe stoppen om op adem te komen. De groep ging soms een stuk sneller, maar ofwel was iemand bij mij, ofwel wachtten ze regelmatig op mij én gaven mij ook tijd om een beetje te bekomen. ’t Zijn zulke schatjes, echt waar.

Tiny ziet streepjes

Straks ga ik eens turen naar de tuin van achter het glas en kijken of ik veel vogeltjes kan tellen, dit vogeltelweekend. We hebben helaas geen verrekijker dus ik weet niet of ik ze allemaal zal herkennen.

De komende week blijf ik ter plekke, al ga ik misschien eens een voorzichtig wandelingetje in de buurt maken, ik kom hier toch nooit geen kat tegen. En katten kunnen het niet vangen, dat beestje.

Een dag of tien geleden was de pluszoon niet zo lekker en had hij veel contact gehad bij het sporten met een vriend die positief bleek te zijn. En ja hoor, vrijdag was zo positief als iets. Hup, tiener op zijn kamer gezet, eten werd bij hem voor de deur geplaatst, en alles werd ontsmet. Oh sorry, ben je het beu om over Corona-toestanden te lezen? Excuseer. In de kolom hiernaast vind je een heleboel thema’s waarover ik al schreef die NIET over dat beest gaan. Waar over lees je graag? Romantiek? Vriendschap? Reizen? Alledaagse dingen? Muziek? Er is van alles wat!

Maar misschien wil je toch weten hoe het ons verging? Ik had nergens last van maar al snel kreeg ik fantoompijntjes, ken je dat? Ik dénk dat ik keelpijn heb, ik dénk dat ik kortademig ben, ik dénk dat ik spierpijn heb, ik dénk dat ik koorts heb… Alvast maar zo’n voorhoofdsthermometer gekocht want die leek tenminste accuraat. De zoon had meer dan 38° koorts, maar wij niet. In het Kruidvat kocht ik een familypack zelftesten en elke dag deed ik er eentje. Negatief. Volgende dag ook negatief. Op maandag had ik echt wat wat last van mijn keel en voelde ik me nogal mottig. Uit voorzorg heb ik al mijn (massage-) afspraken voor die week afgezegd, want ik wou graag zekerheid en niemand besmetten. Al hebben veel van mijn klanten het ook al gehad.

De keelpijn werd erger. Aangezien mijn symptomen én een hoogrisicocontact boekte ik een PCR-test in het triagecentrum (dat was ook al mijn vijfde keer, better safe than sorry). Een paar uur later al resultaat: negatief. Dan toch maar een dag naar kantoor? FFP2-masker op, afstand gehouden, maar vorte keelpijn, zodat ik amper kon praten, pijnlijk moest slikken, niet zo leuk. Maar weer een negatieve zelftest. De dag erna, zo mogelijk nog erger, amper geslapen, en gelukkig een vrije dag. Ondertussen ook al naar de dokter geweest, keelontsteking ja, ook zonder Corona kun je nog ziek worden hé. Pillen hielpen voor geen meter. “Doe toch nog maar eens een zelftest”, zei een vriendin, haar man bleek ook eerst steeds negatief en dan toch dagen later positief. Ik dacht, goh ja, ik heb er nog altijd liggen, dus hup, maar weer een stok in de neus (ondertussen weet ik al dat dat ding vreselijk diep moet kunnen gaan, maar heb ik de techniek onder de knie). Terwijl ik wachtte, zette ik nog snel de zoveelste pot thee, maar toen ik vijf minuten later en passant eens naar de test keek, zag ik meteen twee dikke strepen. Oeps. Ah bon. Shit. Da’s kak.

Meteen naar de apotheek gebeld waar ik een kwartier later al terecht kon voor een officiële test, die meteen ook positief bleek te zijn en toen kwam de hele digitale molen op gang: codes werden doorgegeven, smsjes en mailtjes kwamen binnen, twee uur later belde het contacttracing center al in de vorm van de baritonstem van ene Erik, die er zo te horen niet veel meer van af wist dan ik zelf al had opgezocht.

Mijn man kwam thuis, deed zijn mondmasker aan, commandeerde mij in de zetel en ging mij bedienen. Ik mocht nergens meer aankomen en al zeker niet aan hem, want hoera de zoon mocht ondertussen uit isolatie en vertrok naar zijn moeder, maar nu wil hij het vooral niét krijgen, zodat hij voor mij kan “zorgen”.

Twee dagen later. De keelpijn is praktisch weg. Ik heb bijna constant hoofdpijn en snot, maar da’s bij mij niet zo nieuw. Sinutab en Exedrine helpen nu wel. Ik ben moe, dat wel. Zelfs lichte yoga is lastig omdat mijn hoofd open en toe bonkt. Morgen ga ik wel gewoon (tele)werken, dat zal wel lukken. Helaas moet ik dus weer een week alle afspraken afzeggen en mensen teleurstellen.

Maar kom, we zeiden nog: we zouden het beter ook meteen krijgen, dan zijn we er vanaf, we gaan dan maar voor groepsimmuniteit zeker? Gelukkig is het “maar dat”, dankzij de vaccins en gelukkig heb ik zo goed als geen mensen gezien en al zeker mijn ouders niet. Een studie op mijn Instagram toonde dat zo’n 42% van mijn volgers het ook al hebben gehad. Ik hoop dat het einde van heel deze kwelling nu voor iedereen écht in zicht is.

En nu ga ik vogeltjes tellen. Geen streepjes.

Tiny’s routine

Ik weet het, veel mensen zitten in de shit. De zorg, de horeca, het toerisme, gezinnen met kleine kinderen die ineens twee of meer jobs hebben van thuis uit, iedereen die ziek is of die iemand in de familie heeft die ziek is… Hartjes en knuffels voor jullie.

Zelf ben ik ondertussen positief ingesteld. Ik zie een behoorlijk aantal voordelen voor mezelf. Mijn routine is daar eentje van, daar ben ik wel blij mee. Mijn man gaat nog part-time uit werken (dus die is om de dag gewoon thuis).

• 7 uur: ik ben al op. Zelf zet ik nooit geen wekker want als die van mijn lief gaat om 6u45 dan sta ik gewoon mee op. Als die niet af gaat omdat hij niet moet werken, dan  ben ik toch al automatisch wakker en sta ik op als ik wat licht door de ramen zie schijnen. Meestal is dat sowieso rond 7 uur.
• Koffie en morning pages. Daar start ik al sinds 4 juli vorig jaar mijn dag mee en ik ben er nog altijd niet mee gestopt. Lees er alles over hier.
• Mijn dagelijkse ochtend work out. Niks fancy, niet met een app, niet met youtube, gewoon met mezelf. Omdat mijn man in zijn vrije tijd basketcoach is bij de jeugd, kan hij het training geven niet laten en zette mij aan tot een routine van stabiliteitsoefeningen, buikspieren, hamstrings, rugspieren, enkels en knieën trainen, en ik doe dat ELKE morgen gedurende een twintig minuutjes.
• Douchen en mij “klaar maken”, ik doe gewone kleren aan met een joggingbroek of een legging, want dat ziet toch niemand op een Skype-conferentie.

Die work-out hé, ik kan die nu doen omdat ik geen uur in mijn auto moet zitten op weg naar het werk. Ik dacht, als ik ’s morgens en ’s avonds een uur over heb, dan ga ik daar iets nuttigs mee doen. Sporten dus!

• Ik maak een ‘deftig’ ontbijt. Iets met fruit, granola, havermout en sojamelk of yoghurt. En ik doe er lang over om dat op te eten, op mijn gemak.
• Om 8u29 wandel ik naar mijn werk. Zijnde de keuken waar mijn laptop staat, en dat duurt welgeteld tien seconden om die aan te zetten want once you go Mac you never go back.
• We zeggen goeiemorgen tegen mekaar via Skype chat en iedereen is op tijd, zo leuk!
• Om 9u30 doen we via Skype video een ochtendbabbel. Een beetje informeel, maar ook om afspraken te maken, hoe doen we wat, wie is met wat bezig, waar lopen we tegenaan, maar ook: hoe is het met iedereen?

Als de kinderen (die tieners van mijn lief) thuis zijn, dan heb ik daar geen last van want die liggen toch tot 11 uur of langer in hun bed. Eenmaal wakker, nemen ze ontbijt en gaan ze in de living zitten waar ze me niet echt storen.

Werken gaat goed, soms zelfs beter, want als ik met klanten bel, schiet ik niet in de stress omdat ik nog zeven andere mensen hoor praten of bellen. Ik kan rustig met de mensen praten, eens informeren hoe het met hen gaat (want we hebben vaak een wat ouder publiek) en uitleggen hoe wij tegenwoordig ons plan trekken. Ik moet zeggen, dit vind ik wel tof. Graag werk ik nà deze Corona-crisis regelmatig verder van thuis uit. Geen file-stress op weg naar ’t werk, geen overdaad aan lawaai, geen afleiding,… Ongelofelijk, maar ik ben echt productief.

Ik probeer te lunchen wég van de computer, soms buiten, soms in de living waar ik een beetje rondloop en hier en daar een puzzelstukje probeer te leggen. Want zei ik al hoe fantastisch die levering van Boekenhuis Theoria was? ’s Ochtends gemaild met een boekenwens, en ik zei, gooi er maar een puzzel bij ook, niet te kinderachtig alstublieft.

Deze week heb ik een Skype-lunchdate met Josefien, daar kijk ik ook naar uit! Ik probeer ook regelmatiger te chatten of telefoneren met vrienden die ik al lang niet meer gehoord of gezien heb. En dat doet deugd. Ook bel ik elke dag met mijn ouders, al was het maar om te horen wat ze gegeten hebben en of het gelukt is met de microgolf. Beter en beter blijkbaar. Oef.

Na het werk, om 17u05, sluit ik mijn laptop, trek mijn schoenen aan en zet mijn hoofdtelefoon op. Ik ga een vaste route wandelen, drie kwartier, ondertussen geniet ik van de gezonde boerenlucht (maar o wee als ze net mest gegooid hebben) en van een podcast.

Oei, een samenscholing!!

Eenmaal terug thuis kook ik vers, want mijn lief is telkens op jacht geweest (zo voelt het een beetje aan als je tegenwoordig naar de supermarkt gaat, denk ik) en heeft een shitload aan verse groenten mee.

Om 19u kijken we naar het Journaal (want voor de rest kijk ik overdag niet naar nieuwssites, om een mental breakdown te voorkomen, denk ik), we puzzelen nog wat, ruimen op en kijken naar series op Netflix (Ozark seizoen 3 voor ’t moment) en naar de vaste waarden op tv (De Mol, Blind Getrouwd, The Walking Dead,…) Soms doe ik nog een Zumba-sessie met mezelf (deze keer wél via YouTube) en er staat voor vanavond ook online yoga gepland met mijn vaste yoga-lerares, hoera!

Zoals altijd heb ik moeite om mijn ogen open te houden na 22u en zodra mijn hoofd mijn kussen raakt, val ik in slaap. Meestal.

Dus ja, zo’n routine lust ik wel. Op vrije dagen sta ik misschien een kwartier later op (hihi) en ga ik langer wandelen (opnieuw alleen én met een podcast). Dan lees ik super veel, werk ik mee in de tuin en doen we samen puzzels en kruiswoordraadsels.

Als we maar gezond zijn hé… Veel courage iedereen.