Tiny kijkt uit naar…

Het is nog geen mei en onze grote vakantie is al gedaan. En nu? Geen reisjes meer gepland, oei. Da’s ook niet van mijn gewoonte. We gaan dat hier een beetje forceren hé.

Welke andere leuke dingen komen er dan aan? Ik moet toch naar iets kunnen uitkijken…

• 29 april is er een Golden Years party in Brugge. Je kent het al hé, geef mij wat jaren tachtig muziek (of ouder) en ik ben vertrokken voor een lange nacht op de dansvloer. Als je mij eens in het echt wil zien, trek uw dansschoenen aan en kom mij zoeken. Moeilijk zal ’t niet zijn: ik ben dat meisje (kuch) dat staat te dansen gelijk een zotje en dat weg loopt naar ’t toilet als Michael Jackson speelt. 🙂
• 1 mei is er weer Red Rock Rally in Brugge. Hopen op mooi weer, want eerste festivalletje buiten en hopen op veel vrienden en vriendinnen. Trakteer mij gerust een pintje!
• 9 mei ga ik nog eens naar een optreden, ook al weer van een oude rocker: Paul Carrack. Wedden dat de helft van jullie niet eens weet wie die man is? Ik zal jullie een Youtube filmpje cadeau doen en wie weet rinkelt er dan een belletje:

• Eind mei wordt mijn lief vijftig. Geen flauw idee wat we gaan doen. De kinderen zijn er, dus een romantisch weekend ontsnappen zit er niet in. Een surprise fuif ook niet, want ik zou niet weten wie ik moet uitnodigen. Ik verzin nog wel iets.
• Half juni is er weer Graspop, ik schreef er twee jaar geleden zeer uitgebreid over, in drie delen zelfs. En nu gaan we opnieuw. Niet met een tentje, dat ziet oma niet zitten (hihi) maar we logeren in de buurt met Airbnb.
• Ik zoek nog wat leuke dingen in juli…
• Begin augustus is er weer Dranouter, en wist je ’t al? Doe Maar komt! DOE MAAR!! 🙂
• Op 12 augustus komen er nog een paar helden uit mijn jeugd naar het Nostalgie Beachfestival: UB40, Boomtown Rats, Nik Kershaw,… en er moeten nog namen bijkomen, ik ben benieuwd.

Verder hoop ik dat er nog een en ander bijkomt, want je moet niet denken dat ik heel de zomer thuis ga zitten koekeloeren. Nee nee, Tiny gaat op stap! 🙂

Tiny was smoorverliefd…

…op Ernst Jansz van Doe Maar.

Uit mijn dagboek van 1983…

En nu, op 4 augustus 2017, komt Ernst Jansz gewoon spelen in onze achtertuin. Of toch zo ongeveer, want Festival Dranouter is onze achtertuin geworden, nu we daar al zoveel jaar als vrijwilliger werken.

Toen mijn collega op woensdagmorgen zei: “Ha de eerste naam van Dranouter is bekend” en ik vroeg: “Wie dan?”, antwoordde hij “Doe Maar”. Ik kon het eerst niet geloven, kwam meekijken op zijn scherm en zag het daar staan zwart op wit:

Wààààààhhh!!!

Ik slaakte een luide gil, begon op en neer te springen, huppelde naar het bureau naast ons om het nieuws aan de andere collega’s te vertellen, schiet in de lach, spring als een Duracell-konijntje naar nog een andere collega, die het natuurlijk al lang had gehoord… Nog iemand anders komt vragen of ik een pilleke nodig heb? 😀

Ohmygodohmygodohmygod!!!!

Ik ben er nog altijd niet goed van. Naar Dranouter!!!

Weet je wat dat betekent? Dat ik de uren vooraleer ze opkomen gewoon ga kamperen op de eerste rij. Dat ik ga proberen backstage te gaan. (Moet toch lukken, want ik ken wel wat mensen in de organisatie en ben zelf medewerker) Dat ik zoals een onnozele trien van vijftien een handtekening ga vragen. Op mijn arm of zo. En die dan laten tattooëren. Hm, misschien gaat dat iets te ver. Ik zie nog wel. Of vragen of ik een fotosessie mag doen met Ernst Jansz. En dan niet proberen flauw te vallen. (Ik val al bijna flauw bij de gedachte!)

Okee, okee, ’t zijn allemaal oude mannen geworden. Maar ik ben ook ouder. En het zijn prima muzikanten. En het is zo’n bak jeugdsentiment voor mij, dat geloof je niet.

Even nog een filmpje om te tonen hoe ze er vroeger uit zagen, zodat jullie snappen waarom ik er zo weg van was – let op Ernst Jansz, de toetsenist en donkerharige zanger. Zwijmel zwijmel…. (Ok, ‘De Bom’ vind ik nu één van hun mindere liedjes, maar de filmpjes die ik vond, met Ernst prominent op de voorgrond, zijn van bedenkelijke kwaliteit)

Tiny is terug en straks weer weg

Dranouter Festival was de max! We hebben er zo van genoten. En ja, we waren daar ook om te werken, lees er meer over hier, maar we hadden tijd genoeg om concertjes te zien, vrienden te spreken, veel lekkers te eten en te drinken en mensjes te kijken.

Zoals je ziet, Dranouter is een festival voor alle leeftijden! En de blotevoetenrastaman was overal aanwezig. 🙂

Het enige wat we (soms) misten was ‘een bende moaten’. We amuseren ons altijd met ons twee hoor, daar niet van. Maar als je naar de biertent gaat en er is goeie muziek en je wil een dansje doen, dan sta je daar een beetje dwaas te dansen voor je lief – die zelf geen danser is. Wat extra vrienden om mee dom te doen, zou leuk geweest zijn. (Beschouw dit maar als een uitnodiging, haha!)

Jammer dat het weer voorbij is, maar volgend jaar zijn we er zeker terug bij. En ja, we zullen weer werken, ons postje daar is goed te doen – zelfs met een nightshift van middernacht tot zes uur ’s morgens. Na die shift zijn we toch maar naar huis gaan slapen, omdat je om zeven uur ’s morgens toch al klaarwakker in je tent ligt. En thuis deden we de rolluiken dicht, is het stil en sliepen we tot twee uur ’s middags.

Nu pakken we uit en pakken we weer in. Morgen vertrekken we – terug met de kinderen – voor een weekje naar Oostenrijk. Ze zeggen dat het daar veel regent… maar we hopen er het beste van.

We logeren in een chalet op een uurtje ten zuiden van Salzburg. Op het programma: veel wandelen, hopelijk bij mooi weer ook eens zwemmen in een meer, Salzburg verkennen en de Sound of Music tour! 🙂 The hills are alive…