Tiny en Melissa

Ofwel: Tiny’s jukebox deel 4. (De link brengt je naar de vorige delen)

Jarenlang heb ik in verschillende covergroepjes steeds hetzelfde nummer gezongen: Like the way I do van Melissa Etheridge. Nog altijd een schitterend nummer, maar omdat ik het al zo vaak gezongen heb, is het voor mij als een afgedragen jeans, die nog altijd lekker zit, maar tot op de draad versleten is.

In de jaren negentig was ik zwaar fan van haar. Toen ik het “internet” als begrip leerde kennen, en ik op een computer mijn gang mocht gaan, was zij de eerste naam die ik opzocht. Ik heb een aantal cd’s van haar, en vooral die ene cd “Your little secret” koester ik. Ik heb hem gedeeld met wie het maar horen wilde, en ook niet horen wilde. 😉

Dit album kwam uit in 1995, mijn zoon was nog niet geboren, en allerlei donkere gedachten speelden door mijn hoofd. Ik was verward, niet in mijn goeie doen, op zoek, gefrustreerd, misschien verliefd, soms wanhopig,… en alles wat daarbij komt. Your little secret gaf behoorlijk goed weer hoe ik me voelde. Er staan een paar ijzersterke nummers op, volgens mij dan, die echt niet bekend zijn, maar die ik heerlijk vind. De titelsong is er eentje van:

In de clip zie je een man met een t-shirt aan met Brad Pitt op, in die tijd was Melissa goeie vriendjes met Jennifer Aniston, de toenmalige partner van Brad. Het was ook tien jaar voor Melissa geconfronteerd werd met kanker, vòòr haar chemotherapie waar ze al dat lange blonde haar door verloor. Maar ze kwam terug.

Haar nummers maken mij wakker. Halen mij uit mijn winterslaap. Zorgen dat ik weer één wordt met mijn emoties.

Misschien vind je haar stem verschrikkelijk: rauw, rokerig, hees, brullend, ze schreeuwt al haar frustraties er uit. Ik hou er van.