Eerst en vooral: iedereen heeft recht op een eigen mening. Laat dat duidelijk zijn voor ik met mijn uitleg begin.
Toen ik in augustus 2014 met deze blog begon, had ik twee principes vastgelegd waar ik niet van af zou wijken: géén (herkenbare) foto’s van mezelf en géén politiek.
Ik laat mij dus niet uit over Brexit, Trump, de vluchtelingencrisis enzovoort. Wat niet wil zeggen dat ik geen mening heb, natuurlijk. Maar ik heb niet het talent om daar over te argumenteren, mijn kennis is beperkt, en ik haat politieke discussies.
Maar toch. Soms moet ik op mijn tong bijten. Of beter gezegd: op mijn handen gaan zitten om niet te reageren op een bericht dat ik lees. Ik schreef al eerder een lofzang op Facebook en ben mij erg bewust van de kracht van sociale media. Wat je op Facebook zet, bepaalt grotendeels wat ‘men’ van je vindt. Zolang het blijft gaan om domme mopjes, foto’s van je baby, je kleinkinderen, je huisdieren of wat je gaat opeten, over je reizen, je uitstapjes of je dansmoves,… blijft het onschuldig en leuk.
Andere mensen kunnen het niet laten om hun mening te uiten over allerlei wereldgebeurtenissen, politieke situaties, crisissen,… Ik lees soms een bericht en ben dan vaker geschokt door de reacties die er op komen dan door het bericht zelf. Iemand die een artikel deelt, waarop dan ronduit vijandige reacties van het ‘andere kamp’ komen. Zo erg!
Ettelijke jaren geleden heb ik al eens een artikeltje geschreven naar aanleiding van de nakende verkiezingen, dat ik nooit heb gepubliceerd. Toen was ik ook erg geschrokken om iemand te zien bij één bepaalde partij. Maar kom, tot daar, we gingen er niet meer over spreken.
Maar dan opeens lees je weer iets op Facebook, wordt er weer een bepaald nieuwsartikel gedeeld, en is het echt “in your face”-book. Wat doe ik dan? Ik roep eens luid, ik erger me rot, ik lig er zelfs een tijdje wakker van. De volgende morgen sta ik op de loopband, heb energie voor tien als ik er weer aan denk en kwaad wordt en ik loop me te pletter en het doet nog deugd ook. Ik kan me niet concentreren op een podcast-verhaal maar heb muziek nodig. Luid en met veel ritme. Lópen ga je! Op dit nummer, totaal naast het thema hoor:
Kan dat, voor jullie, vrienden hebben die je enorm respecteert en waardeert, waar je héél veel zou voor doen, maar die toch een compleet andere politieke mening hebben dan jij? Kunnen jullie je daar over zetten?
tiny blogt 
Totaal naast de kwestie: de jas van die gitarist – hilarisch :).
Heel veel vrienden hebben wij niet. Als we aan de babbel geraken, zal het zelden of nooit over politiek gaan. Zelf zal ik nooit iemand be- of veroordelen omdat hij/zij er een bepaalde politieke mening op nahoudt. Het ‘iemand jennen’ met steken onder water vind ik compleet belachelijk. Meer nog, dan zou ik de afvragen of dit wel echte vrienden zijn…
LikeGeliked door 1 persoon
Da’s ook waar. Zoiets gebeurt gelukkig niet, er is een soort stilzwijgende overeenkomt om dan maar niet over politiek te praten.
LikeGeliked door 1 persoon
Als het racistische, onverdraagzame, platvloerse uitspraken zijn dan lukt dat voor mij niet meer… snap je gevoel voor de volle 100%. Het komt binnen als een soort liefdesverdriet.
LikeGeliked door 2 people
Ik heb weinig goede vrienden waarmee ik over alles kan praten. Bij sommigen vermijd ik bepaalde onderwerpen. Maar ik mis het wel zo een diepgaande gesprekken over vanalles waar iedereen zichzelf kan zijn zonder oordeel of met begrip voor andere standpunten.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben er zeker van dat niet al onze vrienden dezelfde ideeën hebben over de politiek, maar we hebben het er dan ook weinig over. Ik heb nog nooit gehad dat er daardoor zware discussie ontstond, maar als er bijvoorbeeld vrouwvriendelijke uitspraken zouden gedaan worden, zou ik me toch niet kunnen inhouden. Daardoor botst het ook al eens tussen mijn pa en mij…
LikeGeliked door 1 persoon
Samaja, vrouwvriendelijk is dat dan slecht ?
LikeLike
Haha, is mij dat een typfout! Moet uiteraard vrouwonvriendelijk zijn!
LikeGeliked door 1 persoon
Tuurlijk kan dat. En ja ik kan me daar over zetten. Politiek verschillende meningen zijn een vorm van diversiteit. Met mijn beste vriend sinds 30 jaar kan ik over politieke keuze niet meer van mening verschillen. Maar dat maakt de mens niet anders dan hij is.
LikeGeliked door 1 persoon
Moeilijk toch vind ik. Dat kan wel voor mensen die je af en toe ziet, niet te veel en indien hun opvattingen niet te extreem zijn. Maar ik zou niet bevriend kunnen zijn met een aanhanger van bijvoorbeeld IS of de Kukuxclan. Maar mijn partner zou toch niet té veel mogen verschillen van politieke kleur. En ik heb me ooit doodgeergerd aan een vriendin die zogezegd niet racistisch was maar geen gelegenheid voorbij iiet gaan om als ze bijvoorbeeld met de auto door een allochtonenbuurt reed demonstratief het autoportier op slot te doen. Wat de reacties betreft op Facebook. Ik zit praktisch niet meer op Facebook, maar als ik er een artikel lees, dan lees ik alleen het artikel, nooit ofte nimmer de reacties er op, want die zijn idd vaak ongelofelijk grof en ongenuanceerd. Zelf hou ik wel van een beetje politiek op mijn blog. Ik hoop op die manier een ietsiepietsie zandkorreltje bij te dragen aan een betere wereld, want andere manieren ken ik niet echt.
LikeGeliked door 2 people
Politieke overtuiging is maar een heel klein aspect van iemand zijn persoonlijkheid. Het kan perfect, dat heb ik al vaak gezien in mijn omgeving. Zo ging ik vroeger veel op stap met iemand die voor Vlaams Belang stemde en iemand die voor PVDA stemde. Veel verder kunnen politieke idealen niet uit elkaar liggen, maar toch kwamen zij goed overeen.
Ik begrijp echt niet dat mensen zich daar niet kunnen overzetten…
LikeGeliked door 1 persoon
Meestal kan ik dat wel, maar soms is het gewoon té. En dan kan ik de persoon niet meer goed herkennen. En dat snap ik dan weer niet.
LikeLike
Ik ben dezelfde mening toegedaan. Over politiek praten doe ik niet, want voor je het weet beland je in een hevige discussie.
Door de komst van Facebook ben ik dus ook al vaak geconfronteerd geweest met de politieke voorkeur van mensen, waar ik echt wel van schrok. En ik heb de indruk, dat tegenwoordig niemand zich nog schijnt in te houden om zijn politieke mening te verkondigen op Facebook.
Of ik me er kan overzetten? Ik probeer dat toch.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik focus me bij vrienden op de raakvlakken en gelijkenissen; al te grote meningsverschillen gaan we – bewust – uit de weg. Het werkt wonderwel, moet ik zeggen.
Een mooie mens met een afwijkende (politieke) mening blijft een mooie mens. Twee mensen die het op elk vlak honderd procent eens zijn met elkaar, bestaan niet.
LikeGeliked door 1 persoon
ik begrijp je volkomen. Daarom volg ik bitter weinig mensen op Facebook. Het is er momenteel een kalme boel, maar dat vind ik niet erg. Het is een handig medium om met “verre” mensen in contact te komen of om eens een foto mee te pikken of een blogpost te delen, maar daar blijft het bij voor mij.
LikeGeliked door 1 persoon
Het gaat erom wat ze daarmee uitdragen. Als ik een uitgesproken haat zou bemerken tegenover welk ‘anders’ mens dan ook zou ik me flink achter de oren gaan krabben.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik begrijp je wel hoor. Al ga ik akkoord met de stelling van Valerie: uiteindelijk is politieke overtuiging een klein deeltje van de persoonlijkheid van iemand. Al weet ik niet of ik me er bij echt extreme gevallen zomaar zou kunnen overzetten.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb er om die reden al zgn. vrienden voor laten varen en nog geen spijt van. Op een of andere manier bepaalt het toch ook hoe je leeft, denkt en voelt. Hoe je naar anderen kijkt bijvoorbeeld en dat heeft m.i. toch invloed op een sociaal leven, in companie, zoiets. Ook in sommige werkomgevingen speelt dit een rol (zou niet mogen maar toch…in het verleden al ondervonden) en een masker opzetten is niet aan mij besteed…
LikeGeliked door 1 persoon