Tiny geeft een Tournée Minerale!

Als je nu denkt: ‘Joepie, een give-away!’, ben je mis, maar blijf toch maar lezen.

Ken je dat, je zit op café of in gezelschap, er vloeit wat wijn, de speciale biertjes worden geproefd en na een tijdje komen de sterke verhalen boven. In de trant van “Toen ik nog student was, goot ik makkelijk een bak bier binnen op een avond” en “Die oudejaarsavond in ’t jaar 1998 had ik een volledige black-out en stond mijn gezicht vol alcoholstift”.  Ik ben er behoorlijk zeker van dat jullie die verhalen allemaal wel kennen, van horen vertellen of van ze zelf te vertellen.

En ja, soms zijn ze grappig. Ik bezondigde me zelf ook al aan zo’n verhaal, maar vind deze uit Madrid eerder beschamend. En dan heb ik nog de verhalen van toen ik jonger was:

• de pré-oudejaarsavond die veel leuker en zatter was dan de Oudejaarsavond zelf
• de 100-dagen, toen ik de fuif ’s avonds miste omdat ik om vier uur ’s middags al zat was
• het feestje thuis, toen de porto in een limonadeglas werd geschonken en ik me van het opruimen niks herinner
• bier drinken met een rietje omdat je een masker op hebt tijdens Carnaval
• mijn eerste pint op mijn dertiende
• mijn eerste advocaatje op mijn zevende

Dat is toch erg, dat je zo’n verhalen opdist en er een soort van half-trots, half-schaamte gevoel aan overhoudt? 10% van de bevolking weet één maal per màànd van niets meer, een black-out door alcoholmisbruik. Tien procent, zeg!

Foto HLN

Toen ik een dag meedraaide als verpleegkundige in een ziekenhuis, vertelde men dat er wekelijks mensen binnengebracht worden met ernstige ziektes, ten gevolge van jarenlang alcoholmisbruik: levercirrose, maagvliesontsteking, alvleesklierontsteking, hart- en vaatziekten, hersenschade… Ook kanker is vaak een gevolg van overdreven alcoholcomsumptie.

Zowat iedereen in mijn omgeving drinkt. Vooral mijn leeftijdsgenoten. Ik zag twintig jaar geleden een vriendin afzakken naar zwaar alcoholmisbruik.Ze is er vanaf geraakt, dankzij de AA, gelukkig.

Ik zie elk jaar de pintjes rijendik klaar staan op Dranouter of Graspop. Ik heb een leesclub in een wijnkelder, begot.

Alcohol en de Belgen, het is als pasta en de Italianen. Als zandkorreltjes bij de zee, en ga zo maar door. Je begrijpt héél goed wat ik bedoel.

Toch is er een kentering merkbaar. Er zijn niet alleen de BOB-campagnes, maar er zijn meer en meer mensen die néé zeggen. Die nooit alcohol drinken. Die na een zwaar alcoholisch leven er radicaal mee stoppen, zoals Michael Niclaus, hij geeft nu lezingen in scholen als ervaringsdeskundige. Ik heb daar bewondering voor.

Ik had een collega die steevast elke maand januari géén alcohol drinkt, een detox, zeg maar. Zelfs geen tiramisu met amaretto in.

Er is nu een actie: Tournée Minerale, in samenwerking met de Druglijn en de Stichting tegen Kanker. Zij spoorden mensen aan om de uitdaging aan te gaan de hele maand februari géén alcohol te drinken. Om te zien wat dit met je lichaam doet, de redenen zijn onmiskenbaar: je slaapt beter, je hebt meer energie, je huid droogt minder uit, je bespaart geld, je bent veilig op de weg….

Waarom ik mee doe? Ik ben toch geen drankorgel? Nee, maar het zit er wel in gebakken. Bij menige gelegenheid en soms zelfs gewoon ’s avonds bij de tv, drink ik een glaasje wijn. Een aperitiefje tijdens het koken. Een verjaardag wordt gevierd met cava. We gaan vaak iets eten buiten de deur en daar hoort àltijd alcohol bij.’Ga je nu met Valentijn op restaurant geen wijn drinken‘, vroeg mijn lief? Allez gij. Awel ja, ik ga de uitdaging aan. Eén maand? Dat moet toch lukken. Anders is het echt totaal belachelijk en heb ik nog een veel groter probleem.

Wie doet mee!? Schrijf je hier in, je wordt tijdens de periode ook begeleid met extra tips en informatie.