Tiny en moemoe

Jullie weten ondertussen al dat ik een nostalgisch beestje ben. En dat ik nog dozen vol dagboeken en oude brieven liggen heb op zolder. Laat ik eens die brieven er bij nemen, met een internationaal randje.

Toen ik in 1992 drie maanden in Amerika werkte (zie Tiny in Amerika), had ik aan familie en vrienden gevraagd om mij te schrijven. Ja, want email, gsm, internet, dat was nog allemaal ver, ver weg. Ik had aan mijn ouders wat voorgeschreven enveloppes bezorgd en tot mijn grote verbazing heeft zelfs mijn oma mij geschreven.

Moemoe uit Wuustwezel, die toen al bij mijn tante inwoonde in Brecht, schreef een brief naar haar kleinkind in een ver land. Moemoe is ondertussen al meer dan vijftien jaar dood, maar deze brief doet me toch iets. Dit staat er in (letterlijk):

Alo, hier eindelijk een schrijven uit Brecht. Ik ben gisterennaar Brugge geweest, na Pa en Ma, met den Auto Nonkel Fons en tante Jozefa, het was een blij weerzien, want het was alweer een tijdje geleden dat we malkander gezien hadden. Ik was ook benieuwt naar Pa zijn seere dat is nog al iet, zoo moie en goed in mekaar gestoken en er zoveel groente in kunnen winnen, tomaten in overvloed, grote en kleine soort, 11 trossen kleine tomatjes aan een plant en nog zoo veel meer. Het is een lust om te zien, hij mag er fier op zijn. 

Hier bij mij in Brecht is alles nog hetzelfde. Hare verlof zit er op en ze zijn allemaal weer aan het werk. Nu heb ik het hier weer veel aleen, en eten klaarmaken is ook voor een grote eter minder te zorgen, want den Davit zit met zijn vrouwe Magie in Sint Lenaarts en trekken hun plan.

Met mij gaat het redelijk, aan die peesmeker moet men wel wennen en een klein beetje zoeken met wat en nog men het best voelt. Ik moet niet vroeg opstaan en kan savons vroeg naar bed gaan, tellevies kijken 6u sijvers en letters, 7u nieuws, half acht waagstuk 8u rad van fortuin en dan ben ik naar mijn bed. Slapen kan ik dan nog wel niet maar ik rust dan toch, nog wat paternosteren en de familie eens overdenken, zoo kom ik dan toch weer in slaap. Pa en Ma vertelde dat u het ook goed stelde in het verre land maar dat de tijd al begint te korten dat u nog ver weg bend. Daarom heb ik maar gouw mijne bic gepakt en stuur u nog onze beste wensen en tot ziens hé.

————————————————————————–

Dus voilà, als je ’s avonds niet kan slapen, misschien een beetje paternosteren en de familie eens overdenken. Een goeie raad van mijn grootmoeder zaliger!