Tiny was nog klein

Op één of andere fantastische manier heb ik gevonden hoe ik oude opnames hier kan deponeren en laten afspelen. Nu is ’t aan jullie. Als je klikt op onderstaande link word je terug gekatapulteerd naar het jaar 1979. Het was mijn verjaardag en na het wafels eten, gingen we over naar muziek. We lieten mijn ouders populaire liedjes afspelen op de radio (of op een LP, dat weet ik niet meer), wij gingen op een rij staan en dansten en zongen mee dat het een lieve lust was. Mijn moeder nam het geluid op, met een oude bandrecorder.

Wat we zongen was de laatste hit van de meidengroep Luv, erg populair onder jonge meisjes. Dit is het nummer wat we zongen:

Ik vond de blonde de mooiste. Elf jaar was ik geworden en ik adoreerde die groep. Het was ook de tijd dat we naar Grease gingen kijken in de cinema, samen met mijn moeder. Ook Meatloaf en Paradise by the dashboard light was een enorme hit!

We speelden gezelschapsspelletjes zoals Pim Pam Pet, maar ik had een hekel aan Monopoly en Mens Erger Je Niet.

Verder amuseerden we ons met het nabootsen van allerlei geluiden, één vriendinnetje kon een volmaakte lach van een heks nadoen, griezelig gewoon. Ik beval ook iedereen om minstens één liedje te zingen. Hoe bedoel je, je kent geen liedjes? Ik ken er wel duizend. Die ene vriendin vroeg of het ook een gedichtje mocht zijn en dreunde gewoon haar uit het hoofd geleerde nieuwjaarsbrief op.

Iemand anders kende nog een liedje van op school: De trap.

Altijd als ik de trap op ga, dan sta ik eerst beneden, ik zing een liedje voor de trap en voor de trap zijn treden: dag trap, holderdebolder, dag trap, breng me naar de zolder, breng me maar naar boven, breng me ook weer terug, op je sterke trappetjesrug.

Welk kind in de lagere school komt er nu nog vaak met aangeleerde liedjes naar huis? Ik denk dat ze dat gewoon geschrapt hebben in het programma. Jammer toch?