Tiny’s jukebox

Yeah, I wish…

Daar kan ik alleen maar van dromen. Vorig jaar waren we ergens op een druilerige dag in een cafeetje in Frankrijk beland en ik kon mijn geluk niet op toen daar een jukebox stond. Ik werd nog blijer toen de cafébaas zei dat hij nog werkte en dat ik gerust mocht plaatjes spelen. ’t Was zelfs voor niets! 🙂

Jammer genoeg zaten er alleen maar Franstalige nummers in en sorry Francofielen, maar ik heb écht niks met die taal. Het is een noodzakelijk kwaad. Ik koos voor Hélène van Roch Voisine, omdat dit toch half in ’t Engels is. En daarna nog voor Aline van Christophe, een tearjerker van formaat, waar ik destijds alleen maar zot van was omdat ik er op slowde met een jongen met dezelfde naam (niet Aline!). En waar ik dus een boon voor had. (Voor die jongen, niet die zanger.)

Maar ik wou iets anders zeggen. (Voor diegenen die dachten dat ik een blogdip zat, think again.)

Sinds we nieuwe meubels hebben, die groot genoeg zijn om er van alles in te moffelen, heb ik mijn platencollectie van de zolder kunnen halen en al mijn platen in de kast onder de platenspeler kunnen stoppen. Héérlijk. De radio speelt hier amper, maar de platendraaier doet overuren.

Ik heb ze niet geordend op alfabet, maar eerder van hard naar zacht. Dat wil zeggen dat aan de linkerkant de hardrock- en metalLP’s staan (vooral van mijn lief, maar ook een paar van mij: Motörhead, AC/DC, Iron Maiden, de oude garde, weet je wel) en hélemaal aan de rechterkant de super softe. Nederlandstalig. Schaamtelijk. Nederlands in de zin van Hollands. Rob De Nijs, maar ook Lenny Kuhr, Martine Bijl, en zelfs Benny Neijman.

Soms grabbel ik er een random plaat uit, deze keer een beetje meer naar links maar niet té. En kijk, wie we daar hebben:

The Boss himself, ofwel Bruce Springsteen. Ik heb zijn pronkstuk in mijn collectie: Born in the USA. Toevallig vind ik dat een fantastische plaat. De bekende hits zoals het titelnummer en Dancing in the dark staan er op, maar ook pareltjes zoals My hometown en vooral I’m on fire.

Jarenlang hebben vriendinnen en ik gelachen om de eerste zin van het nummer Working on the highway. Luister even mee, hij zingt toch “Fridaynight, pindakaas….”?

Er zat géén hoes met de teksten bij de plaat, dus we hadden er allemaal het raden naar en zongen vrolijk van pindakaas. 🙂

Leuk blogje? Laat me dat even weten, want ik heb nog genoeg LP’s om een Tiny’s jukebox deel 2 tot en met 100 te maken…