Tiny over relaties

Regelmatig spreek ik met vriendinnen over onze relaties: de huidige, de vorige, de mankerende…

Steeds weer kom ik tot dezelfde conclusie: ik gun ze allemaal wat ik nu heb, iemand die me aankan, iemand die mij onvoorwaardelijk liefheeft en ik hem, iemand waarmee ik kan lachen, reizen, ontspannen, iemand die mij vrij laat als dat nodig is, iemand die me met de voetjes op de grond zet. Iemand die eerlijk is en zegt wat hij voelt en dat ook echt meent, die niet later op zijn woorden terug komt.

Het is soms nogal een rommeltje in jullie relaties, als ik dat zo hoor en lees. Zwijgt, ik heb het ook allemaal meegemaakt. Met mijn jarenlange ervaring in relaties zou ik zo een relatiebureau kunnen opstarten, al is dat een beetje schaamtelijk om zoiets te zeggen.

Tegenwoordig is het allemaal niet meer zo simpel. In dit artikel las ik het volgende:

We zouden liever één uur bij honderd mensen tegelijk zijn dan één dag met één persoon. We willen ‘opties’ hebben. We zijn ‘sociale’ wezens. We geloven eerder in mensen ontmoeten dan ze te leren kennen. We zijn veeleisend. We willen àlles. We belanden in een relatie bij de minste aantrekkingskracht en stappen er weer uit als we iemand vinden die béter is. We willen niet per se het beste halen uit één persoon. We willen dat ze perfect zijn. We zijn in iedereen teleurgesteld. © Thinkstock Photos/Getty Images

Technologie bracht ons dichter bij elkaar, zo dicht dat we bijna niet meer kunnen ademen. Onze lijfelijke aanwezigheid is vervangen door smsjes, voice mail, snapchats en Facebookberichten. We vinden het niet meer nodig om tijd met elkaar door te brengen. We zijn sowieso al erg veel bezig met elkaar. Er schiet niets meer over om over te praten.

Dit is voor veel mensen de realiteit. Ik maak me er zelf soms ook schuldig aan. Hoewel ik verwoede pogingen onderneem om toch maar te kunnen afspreken met mensen – in levende lijve en één op één. De weinige keren dat dit lukt… het is eigenlijk triest.

Het is toch zó belangrijk om bij iemand te zijn die je in je waarde laat. Als je partner je tegenhoudt om dingen te doen die je eigenlijk wel graag zou willen, dan is er toch een probleem? Bij het begin van een relatie ga je bijna alles doen om je partner tevreden te stellen, begrijpelijk. Maar als dit blijft duren, en je sluit alléén maar compromissen om je partner te behagen, kan dit dan wel blijven goed gaan?

We zijn zo bang. Bang om (opnieuw) verliefd te worden, bang om een verbintenis aan te gaan, bang om iemand te kwetsen, bang voor een gebroken hart en uiteindelijk: bang om alleen te zijn. Bang om alleen achter te blijven.

Maar is het niet veel meer beangstigend om je tijd door te brengen met iemand die jou niet verdient? Ben je dan niet veel beter alleen af? Het is nooit te laat om je geluk in eigen handen te nemen, te zoeken en uiteindelijk te vinden, of gewoon content te zijn met jezelf. Want dat is toch het startpunt? Pas als je met jezelf kunt leven, kun je overweg met een ander en heb je plaats voor liefde en romantiek.

Madonna bezingt het zo mooi in de volgende tekst:

Come on girls
Do you believe in love?
I got something to say about it
And it goes something like this:

Don’t go for second best, baby
Put your love to the test
You know, you’ve got to
Make him express how he feels
And maybe then you’ll know your love is real

You don’t need diamond rings
Or eighteen karat gold
Fancy cars that go very fast
You know they never last, no, no
What you need is a big strong hand
To lift you to your higher ground
Make you feel like a queen on a throne
Make him love you till you can’t come down

Long stem roses are the way to your heart
But he needs to start with your head
Satin sheets are very romantic
What happens when you’re not in bed
You deserve the best in life
So if the time isn’t right then move on
Second best is never enough
You’ll do much better baby on your own

And when you’re gone he might regret it
Think about the love he once had
Try to carry on, but he just won’t get it
He’ll be back on his knees

To express himself

Nee ik ben niet zo’n grote Madonnafan, maar hoorde het liedje nog eens op de radio en de tekst kwam op het goeie moment, net toen ik over dergelijke relaties aan het nadenken was.

Ik heb geen gouden raad, jammer genoeg. En ook geen toverstaf om iedereen de ideale partner toe te wijzen. Ik heb wel een luisterend oor en realiteitszin. Vrienden die me vertellen hoe hun partner met hen omgaat, kan ik snel uitleggen waar eigenlijk het probleem zit. Soms zien ze het gewoon niet. Soms willen ze het ook niet zien.

Het is aan jou, en alléén aan jou, om te bepalen waar je geluk ligt. Ben je happy waar je nu bent, des te beter. Maar als je na het werk naar huis gaat en je eigenlijk niet zo blij bent met het gezelschap – of omgekeerd! – dan moet je maar eens wat zelfbeschouwing doen en goed gaan nadenken.

Of met mij eens een kopje koffie gaan drinken… 🙂