Vandaag zou het de warmste dag van het jaar worden, afgelopen nacht was er zelfs 24 graden gemeten, wat het de warmste nacht maakte, sinds de eerste metingen. Dus, wat gaan we doen: we zoeken verkoeling aan zee. Welke zee? De Noordzee, dan maar en liefst niet veel meer dan twee uur rijden. En dat terwijl ik nòòit naar de zee ga, ik ben niet zo’n strandmens. Na wat advies in te winnen op Facebook, besloten we om naar Nederland te vertrekken, voorbij Cadzand naar Nieuwvliet of Groede. We passeerden Retranchement (Myriam, zonder problemen), een aantal molens en veel fietsers en parkeerden onze auto op het ruime terrein, voor 4€ voor 24 uur, want we zouden daar wel een hele tijd blijven. Koelbox vol drank en lekkere hapjes, gewapend met een klapstoeltje, handdoeken en badkleding aan. Daar gingen we van de parking over het duin, naar het strand.
Er waait een stevige bries, maar dat is niet erg, dat doet wel deugd bij dertig graden en meer. Tot we ons neervlijen in het mulle zand. Héhé, vakantie, zegt mijn lief. En tien seconden laten brullen we het uit omdat we gezandstraald worden. Dus dààrom hebben al die mensen van die halve tentjes mee. Ok, dan gaan we wel een beetje verderop zitten, tussen twee van die strandcabines in. We pakken alles op en gaan een plekje zoeken. Uit de wind. Niet dus. Die strandcabines zijn amper een meter breed en die wind lijkt van overal te komen. Dus pakken we alles wéér op en gaan op het harde zand gaan zitten, dichter bij de zee, daar waait het zand niet zo op. Héhé, vakantie, zegt mijn lief.
We krijgen een beetje honger en eten alvast een deel van de picknick op: ik maakte wraps met roomkaas, rucola en komkommer, brochettes met mozzarella en tomaat, meloen met ham en Griekse salade op een stokje. Het is alleen zo verdomd moeilijk eten als je haar steeds in je mond waait. Terwijl ik een vlecht heb gemaakt en zeventien speldjes in mijn haar heb zitten. Tien minuten later is ons buikje vol en liggen/zitten we wat voor ons uit te staren (lees: onze handdoek vast te houden met aan elke hoek een hand of een voet). Ik zeg: “En nu?”, en lach wat schaapachtig. We houden vol en ik ga zelfs pootje baden in de zee. Drie kwartier later zitten we al een beetje te bibberen, die noordwesterwind aan de zee is toch fris. Oei en kijk, wat een donkere wolk komt daar aan. Wat gaan we doen, schat?
Goh, hadden ze niet gezegd dat het kon regenen? Of onweren. Dus pakken we alles weer op en lopen weer het strand af, de duin over en naar de parking. Waar het snikheet is. En er vier dikke druppels vallen. Tegen dat alles terug in de auto zit, is de lucht hemelsblauw en de wind gevallen. Wat gaan we doen, schat? Daar gaan we weer van de parking over het duin, naar het strand. Oei. Hier waait het weer. Toch nog even proberen tussen die wat bredere strandcabines? We installeren ons opnieuw, mijn lief gaat liggen, draait zich om en brult: “Bwaaah, mijn oor vol zand!”. Dus lopen we terug naar het harde zand, dicht bij de zee. Ik beslis dat ik nu écht ga zwemmen, wind of geen wind, ik ga de zee in. Tot mijn knieën, dan komt er een golf aan rollen die me meteen volledig overspoelt waardoor ik met ogen en neus vol zout proestend lig te spartelen. Mijn lief ligt lekker op zijn handdoek, heeft niks gezien dus kom ik druipend naast hem liggen en zeg: “Héhé, vakantie.” Een half uur later komt de vloed op en moeten we weer honderd meter naar achter. Daar liggen we redelijk rustig, beetje mensjes kijken, beetje lezen, ik lig languit wat te soezen tot bàm de klapstoel recht op mijn hoofd waait. Au! “Zet er je tas op, schat, dan waait ie niet om.” Goed idee. Tot vijf minuten later dat kolereding met tas en al bovenop mijn kop valt. Aaauu! Ik heb het gehad. Mijn schat is er zo te zien ook niet rouwig om. Dus pakken we alles weer op en lopen weer het strand af, de duin over en naar de parking. We rijden naar huis, drinken een wit wijntje in de tuin en eten de rest van onze picknick op. Héhé, vakantie.
Haha, hi-la-risch! Maar vast niet om zelf mee te maken :).
LikeLike
Oh ja, we hebben er zelf ook hartelijk mee gelachen. 😉
LikeGeliked door 2 people
Hahahahaha, het leek een beetje op mijn tochtje;)
LikeLike
Hahahaha. Geniaal 😄
LikeLike
Wij zijn ook niet zo’n strandjutters… Die wind altijd hé!!!! Het lijkt dus wel een verhaal die wij ook zouden meemaken 😉
LikeLike
Tiny (of Martine, Sonia, Linda,…), je moest eens weten 🙂 !! Prachtige inspiratie voor mijn berichtje van vandaag.
Klein vraagje: die tweede foto, staat daar rechtsonder een harige kont of wat moeten wij, domme lezers, hieruit opmaken? Die hapjes zie ik wel zitten…
LikeLike
ik heb herkeken 🙂 – het is geen harige kont, maar allicht fladdernd haar in de wind.
LikeLike
Oh my dear, ’t is wapperend konthaar! Nee serieus, ik bekijk die foto nu pas in ’t groot. ‘k Ga daar toch snel eens een stukje van knippen…
LikeLike
ik had meteen door dat het geen kont was, maar jouw kennende vond ik toch dat je de foto eens naderbij moest bekijken :).
LikeLike
Haha, zalig. De frigoboxtoeristen!
LikeLike
Fantastisch verhaal!
LikeLike
Wat een heerlijk dagje strand… 😀 😀 Neem aan dat je voorlopig genezen bent van Hollands strandverlangen?
LikeLike
Yep, ik denk dat ik over tien jaar nog eens probeer.. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Jij durft … 😀
LikeLike
Ik vind Groede geweldig om naartoe te gaan, klein detail, ik heb niet graag zand 🙂 en over dat haar weet ik alles, om zot van te worden,..hoeveel speldjes en haarlak je er ook opspuit!
LikeGeliked door 1 persoon
Zo maak je nog eens wat mee.
LikeLike
Hahaha Tiny. Lekker uitgerust;-))
LikeLike
hahaha, afwisselend was het in elk geval!
LikeLike
Ik was normaal eerst van plan om naar Cadzand te gaan voor het weekend, blij dat ik dan toch voor Brugge gekozen heb :p
LikeLike
ik heb me een kriek gelachen met je verhaal! 🙂
LikeLike