Donderdagavond, 22u.
Mijn zoon vraagt: “Ken je nog goeie groepen, mama? Ik ben al uren aan het luisteren naar Dire Straits en The Police en die zijn keigoed, ken je nog iets in dat genre?”
Ik zeeg neer op een stoel en smolt ter plekke bijna weg. De evolutie via Samson, K3, André Van Duin, en de soundtracks van De Leeuwenkoning, Spirit, Tarzan naar Xink en Green Day was aan het uitmonden in Death Metal doorspekt met wat Nirvana en Slipknot. Allemaal goed voor mij, hoor. Een tiener zoekt zijn weg, ook in de muziek. Op Kerstmis leek hij ineens wég te zijn van Louis Armstrong.
En nu eindelijk, vraagt hij mij gewoon een opsomming van mijn favoriete muziek. Ik gooide er meteen wat namen tegenaan en maakte hem een lijstje:
The Beatles en Rolling Stones om te beginnen, The Who, Led Zeppelin, Ramones, Sex Pistols, Simple Minds, The Cure, U2 kende hij al, Genesis, Peter Gabriel, The Cranberries, Sinead o’Connor, Bruce Springsteen, Bon Jovi,… Ik kon nog uren blijven doorgaan.
Via Youtube kun je makkelijk zappen van het ene naar het andere, dus de rest zou hij zelf wel ontdekken. Met een glimlach viel ik in slaap.
Vrijdagavond 19u, we rijden samen naar Wevelgem en hij vraagt me om zijn afspeellijst te laten spelen. Werkelijk, hij heeft naar me geluisterd en van alles opgezocht en zijn favorieten gedownload via een of andere supersimpele app waarvan ik de naam al weer vergeten ben.
Toen de intro begon van One of Us van Joan Osborne, riep ik meteen uit: Oh! Maar dat is niet de juiste versie! Dat is niet Joan Osborne! Dju toch. Waarop hij zei: “Stil, mama, luister nu eerst een keer”. Aaaaaah… Klein beetje verschillend, deze versie:
Nog vijfhonderd meter en we waren ter bestemming, als de volgende track begint. “Dat is echt een massa’s cool nummer”, zegt hij, “ik heb dat zeker al tien keer gedraaid.” En ik mag nog eens smelten. That’s my boy. Flinke jongen. Mijn taak is volbracht. (Toch op muzikaal vlak)
Hehe. Les gouts et les couleurs… aan die uitspraak zouden ze beter ook noten toevoegen 😉
LikeLike
Jij bent geslaagd hoor. Knap van je, mij is het nooit gelukt. Niet met boeken en niet met muziek:-(
LikeLike
Boeken gaat ook niet meer lukken, vrees ik. Hier en daar een graphic novel en daar houdt het mee op.
LikeLike
Identieke favorieten lijstje. Hier gebeurt trouwens hetzelfde. Het doet deugd om bij Middelste te zien dat zijn muzieksmaak zo breed wordt als bij zijn vader. Nu nog wat jazz er proberen in te krijgen en dan is mijn opvoedingstaak geslaagd.
LikeLike
Ik moest aan je denken, want we hadden het over covers: hij had Behind blue eyes op zijn lijstje staan, en blijkbaar is dat origineel van The Who. Ik kende het enkel van de versie van Limp Bizkit en viel dus bijna achterover. Zo leuk dat we nu elkaar iets kunnen bijleren!
LikeLike
zeker ook Prince nog aan zijn lijstje toevoegen! 😉
LikeLike
Een goeie smaak, in elk geval 🙂 !
LikeLike
Goeie smaak.
Ik luister ook vaak naar muziek van vroeger.
En the reason, geweldig nummer. Was ik even helemaal vergeten, maar nu, repeat maal duizend!
LikeLike
Lijkt me inderdaad leuk, ik kan ook genieten van muziek luisteren met mn pa!
LikeLike
Uh oh nu doe je mij wel oud voelen… 🙂
LikeLike
Niet zo bedoeld 🙂 maar ik heb zelf nog geen kinderen, dus dat is de enige vergelijking die ik kan maken!
LikeLike
’t Is je vergeven 😀
LikeLike
Ik ga me hier onthouden van commentaar als discoqueen 🙂
LikeLike
Weet het mij te zeggen als Chattheo ineens zot wordt van ABBA, The Pointer Sisters en Kool & the Gang! 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Fijn dat je hem geïntroduceerd hebt in onze wonderjaren. Weet ie meteen wat goede muziek is. 😉
LikeLike
De tijd moest er rijp voor worden. Jaren geleden lukte dit nog niet.
LikeLike