Mijn geboortestad is natuurlijk de meest fantastische stad ever, fotogeniek, toeristisch, helemaal niet doods, vol met vrienden en leuke mensen. Maar toeval wil dat de man van mijn leven ergens anders woont. In Wevelgem dus.
Wevelgem ligt ten westen van Kortrijk, grenst aan de Leie en heeft toch wel tal van voordelen. Al zit ik soms uitgebreid te stoefen over “mijn” stad, het hééft toch wel iets. Even een paar fotootjes ter illustratie.
In de tuin van mijn lief heb je altijd prachtige lucht. Er is ruimte, er is geen lichtvervuiling. Zàlig vind ik dat.
Niet ver daar vandaan is een speciaal kerkhof. Het ligt eigenlijk op de grens van grondgebied Menen en is een Duits oorlogskerkhof. Bijna vijftigduizend jonge soldaten liggen hier begraven. Ik vind kerkhoven helemaal niet eng, maar kom er altijd tot rust.
Vorig jaar was dit trouwens mijn thema voor mijn lessen fotografie. En ook op het kerkhof in Wevelgem was ik vaak te vinden. Dit beeldje vind je tussen de kindergraven. Morbide? Nee. Het is mooi om te zien hoe door de jaren heen mensen hun geliefde kindje blijven eren.
Een tijd geleden (te lang, I know) trainde ik om vijf kilometer te kunnen lopen. Toen liep ik vaak een paar straten verder, richting die molen. Je loopt meteen tussen de velden, de koeien, de patatten en maïs. Een stuk natuur binnen wandelafstand.
In de zomer is Wevelgem ook een Parkies-stad. Deze zomer was daar o.a. Udo, Belle Perez en Tom Helsen. Frank Boeijen vond Wevelgem dan weer niet Boeijend genoeg. Oh dear… Ik kijk altijd mijn ogen uit. Mensen komen daar samen om eentje te drinken, de muziek is meestal ondergeschikt, dus als je per se een groep wil zien, kan je lekker helemaal vooraan staan natuurlijk. En door heel het park lopen de tieners in groepjes bijeen, de hipsters hangen aan de bar, en vele vriendenclubjes en heelder families spreken af voor een pintje. Of twintig.
Ik word dus een klein beetje al fan van Wevelgem. Ze moeten echter nog veel leren, hoor. Een echte goeie croissant bijvoorbeeld heb ik er nog niet gevonden. Maar dat komt nog wel. Mijn lief is daar en dat is wat Wevelgem voor mij zo fantastisch maakt.
Mijn ervaringen met Wevelgem zijn iets minder positief, maar ik steun iedereen die West-Vlaanderen promoot, dus WELKOM!
LikeLike
Goh ja ik kan er net zo goed een half uur over zagen maar dan lijk ik weer zo’n oude zeur hé. Positive thinking!
LikeLike
tof om te lezen. ik woon volledig in wevelgem
LikeGeliked door 1 persoon
Woehoe! In de toekomst zal ik nog wel blogjes rond die bruisende stad maken, hoor. 🙂
LikeLike
Ik zal eerlijk zijn: ik ben nog nooit in Wevelgem geweest. Sterker nog, ik weet zelfs niet waar dat ligt 🙂 Gek hoe je soms zo veel kan reizen maar in eigen land zo ‘blind’ blijft. Ik zal eens mijn eigen ronde van Vlaanderen moeten inlassen 🙂
LikeLike
Ik wou zeggen: ik ben nog nooit in Wevelgem geweest, maar dat kerkhof heb ik onlangs bezocht.
LikeLike
Wevelgem ken ik redelijk goed, ik kom er ook af en toe met de racefiets en neem ook (meestal) jaarlijks deel aan de Wevelgem Cycling Classic (het vroegere Gent-Wevelgem) voor wielertoeristen.
Maar eigenlijk vind ik Wevelgem een wat grauwe gemeente. Die grote baan die naar Kortrijk of Menen leidt, bepaalt teveel het beeld van de gemeente.
Het Duits kerkhof ligt dan weer netjes verscholen langs een binnenwegje, waar zelfs mensen die er voorbijkomen het soms niet eens opmerken
LikeLike
Grappig. Wevelgem is mijn geboortedorp. Al woonde ik net over de brug in Moorsele. Voor vrouwlief trok ik intussen naar een gelijkwaardig Oost-Vlaams dorp. Maar Wevelgem roept nog leuke herinneringen op. En voor een goeie croissant kan je altijd terecht in bakkerij ’t Vrije in Moorsele.
LikeGeliked door 1 persoon
Die moet ik dan eens dringend gaan opzoeken, bedankt voor de tip!
LikeLike